Symphony No.1 ของโปรโคเฟียฟ ได้ชื่อว่าเป็นบทเพลงคลาสสิกอันเนื่องมาจากรูปแบบที่เป็นนีโอคลาสสิก โปรโคเฟียฟประพันธ์เพลงบทนี้โดยมิได้ใช้เปียโนซึ่งเป็นเครื่องดนตรีโปรดของ เขาเลย แต่สร้างสรรค์ท่วงทำนองที่มีชีวิตชีวาขึ้นมาได้อย่างยอดเยี่ยม ด้วยความหลงใหลในดนตรีออร์เคสตรา

Symphony No.9 ซิมโฟนีชิ้นสุดท้ายของเบโธเฟน ถือเป็นซิมโฟนีสำคัญเพลงแรกที่มีคณะนักร้องประสานเสียงขนาดใหญ่ และยังได้รับการยกย่องให้เป็นงานชิ้นสำคัญระดับมาสเตอร์พีซอีกด้วย โดยในตอนสุดท้ายของบทร้องประสานเสียง ได้นำถ้อยคำจากบทกวี Ode to Joy มาใช้ ทำให้บทเพลงมีลักษณะเหมือนซิมโฟนีซ้อนอยู่ในซิมโฟนีอีกชั้น

วาทยกรผู้ทำหน้าที่ควบคุมวงสำหรับการแสดงครั้งนี้คือ ทีโอดอร์ เคอร์เรนต์ซิส หัวหน้าวาทยกรแห่งคณะโนโวซิบิร์สก์ สเตต โอเปรา แอนด์ บัลเลต์ เธียเตอร์ และเป็นเจ้าของรางวัลเกียรติยศ National Theatre Golden Mask Award ในสาขา Special Award สองปีซ้อน ในปี พ.ศ. 2550 และ 2551 สำหรับการถ่ายทอดบทประพันธ์ได้อย่างน่าประทับใจ