เทคนิคเเละข้อเเนะนำในการหาลูกค้า Wedding

ถาม จากคำถามของสมาชิกคุณ onemoon ที่ถามในเรื่องจะหาลูกค้าอย่างไรให้มากพอ

ตอบ หลักๆมี 2 วิธีคือปากต่อปากเเละโฆษณา ทั้งสองวิธีนี้ควรจะมี portfolio ที่ดีพอเเละการบริการที่ลูกค้าประทับใจจึงเกิดการบอกต่อ เเต่ก็อาจกินเวลามาก ส่วนการใช้ network community อย่างเช่น portfolios.net นี้ก็เป็นหนทางหนึ่งในการเผยเเพร่ผลงานของช่างภาพเอง ช่างภาพควรที่จะเข้าสังคมบ้างเพื่อหาลูกค้า การทำนามบัตรเเละมีภาพตัวอย่างงานที่ครบถ้วนเหล่านี้เป็นการนำเสนอที่ดีครับ การเป็นอาสาสมัครถ่ายภาพตามงานวัดหรือสโมสรต่างๆก็เป็นอีกทางที่จะพบลูกค้าได้

อย่าลืมว่าช่างภาพมากมายที่ไม่มีร้านหรือสตูฯของตนเอง ดังนั้นจึงใช้ network community ทำหน้าที่เพื่อโชว์ผลงานเป็นสิ่งที่อยากจะเเนะนำมาก เเต่ก็ควรที่จะมีภาพตัวอย่างเเละนามบัตรสำหรับลูกค้าที่ไม่ใช้คอมพิวเตอร์่เช่นกัน

การทำงานทางสาขาถ่ายภาพล้วนเเต่ใช้เวลาทั้งนั้นนะครับ การฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ การสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดี การสร้าง portfolio ที่ดีพอ เเละการมีการตลาดที่ถูกจุด เหล่านี้เป็นหนทางที่จะได้ลูกค้ามา เเม้ช่างภาพอาจมีโอกาสถ่ายภาพเพียงไม่กี่ครั้งในช่วงเริ่มต้น เเต่โอกาสที่ไม่ได้หาได้ง่ายๆ ดังนั้นจึงควรถ่ายให้ดีที่สุด เเละค่อยเอา portfolio ชิ้นนั้นไปต่อยอดเอา

Views: 769

Replies to This Discussion

ขอบคุณมากครับ สำหรับคำแนะนำ
ใช้ครับ ต้องใช้เวลา เหมื่อนสั่งสม ประสบการณ์ไปพร้อมๆ กับ ชื่อเสียง หลังจากนั้น ก็จะง่ายขึ้น สมัยก่อนผมยังต้องขอถ่ายรูปงานรับปริญญาให้รุ่นพี่แบบฟรี (ก็ขอเค้าถ่ายนิน่า)^_^' ต้องอดทนครับ แต่อยากให้มองคำว่า "ให้มากพอ" อันนี้สำคัญนะครับ ไม่งั้นจะหาเท่าไรก็ไม่พอครับ พอแบบพอเพียง ครับ
ขอบคุณพี่ Jee ครับ สำหรับคำแนะนำดีๆเสมอ
ครับ ผมจะเสริมเล็กน้อย ในส่วนของผมนะครับ
- สมัยก่อน เมื่อ 20 ปีมาแล้ว ตอนผมเรียนจุฬา ตอนเย็น ผมก้อรับจ๊อบ นั่งเครื่องปริน มินิแลบ ตามร้านถ่ายรูป ได้วันละ 100-200 ภาพ แล้วแต่จำนวนม้วนที่ทำ ผมทำนามบัตรไปขอวางหน้าร้าน พร้อมกับทำอัลบัม 4*6 เล่มเล็ก ๆ ง่าย ไปวางคู่กัน
- พอเรียนจบ ทำงานประจำด้วย เสาอาทิตย์ รับจ๊อบด้วย ที่นี้ การจะมารอแต่ร้านที่ใช้กันประจำ แค่ 2 ร้าน เงินทองอาจจะมาไม่เร็วพอ ก้เลยต้องทำอัลบัมแนบนามบัตร เดินๆไปเรื่อย ๆ ตามถนน ขอวางทุกร้าน ผมเดินเท้าตั้งแต่ถนนตก-ถนนจันทร์-สาธร -สีลม-พญาไท เลย สมัย 15 ปีก่อน ไม่มีอินเตอเนทแบบนี้ การประชาสัมพันธ์ก้อเลยลูกทุ่งแบบนี้ครับ ได้งานบ้าง แต่โดนกดราคาพอควร แต่ก้อต้องทำครับ ช่วยไม่ได้ อยากได้เงินนิ ผมเก็บออมทีละเล็กทีละน้อย จนมีเงินหมื่น นับว่า มากจนดีใจเลย สมัยก่อน
- จากนามบัตร ก้อกลายเป็นปากต่อปาก มาเรื่อย ๆ
- จนมาถึงยุคอินเตอเนท 2540 เป็นยุคแรก ที่ผมได้รู้จักเวป เวดดิ้งแสคว จากลูกค้าคนนึง ที่ดูงานผมแล้วบอกว่า น่าจะเอางานดีดี ไปเผยแพร่ให้คนอื่น ๆ ได้ดูบ้าง ผมเลยเป็น ช่างภาพอิสระ คนแรก และเป็น ร้านที่ 3 ในเวปนี้ ผมใช้ กล้อง 135 ชูโรง สวนกระแส กล้อง 120 แบบสตูทั่วไป และการถ่ายที่เน้นนอกสถานที่อย่างเดียว ไม่ใช่ในสตูดิโอ แบบสตูตามทองหล่อ เน้นการใช้ฟิล์ม 800 และไม่ใช้แฟลชในงาน ยกเว้นหน้าซุ้ม เน้นการทำ cross process 30 เปอเซน ของงานที่ออกไป เลยกลายเป็นแปลก ในสมัยก่อน .....แต่กระนั้น อินเตอเนท ก้อยังไม่กว้างแบบสมัยนี้
- จากการสะสมลูกค้าไปเรื่อย ๆ มีผลถึงทุกวันนี้ โอกาสที่มากกว่า ฐานที่กว้างกว่า ผมเคยนับจำนวนลูกค้าจากสมุดจด ที่เก็บไว้ ซึ่งขอไม่บอกตัวเลข ผมกล้าที่จะบอกว่า ช่างภาพที่อายุเท่าผมขนาดนี้ ไม่มีใครในเมืองไทย ที่ถ่ายคู่แต่งงานมากเท่าผม เผลอ ๆ คนที่อายุมากกว่าหรือ ทำงานมาก่อนผม อาจจะไม่มากเท่านี้เลย
- ผมทุ่มเทเวลาทุกวัน ทั้งปี ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ถ่ายรูป อดหลับอดนอน เพียงเพื่อคิดว่า สักวัน ชีวิตเราจะดีขึ้น คือ อยากเก็บเงิน อยากมีบ้าน อยากมีรถดีดี อยากมีอะไรที่ผมไม่เคยมี เพราะผมไม่ไ้ด้มีต้นทุนทางสังคมมากมายแบบคนอื่น
- โชคดีที่ผลงานเข้าตากรรมการและคนว่าจ้าง จึงมีงานเข้ามาสม่ำเสมอ สำหรับคนที่ชอบแนวการถ่ายในสไตล์ที่ผมนำเสนอ
- หลาย ๆครั้ง การบริการอาจจะไม่ดีมากนัก สำหรับบางคน ผมก้อต้องยอมรับ และต้องพยายามปรับปรุงเสมอ เพื่อวันข้างหน้า
- การถ่ายนั้นมีหลายแบบ ผมอยากจะแยกง่าย ๆ แบบฟังแล้วคิด 2 อย่าง คือ 1. ถ่ายแบบที่ช่างภาพชอบ 2. ถ่ายแบบที่ลูกค้าชอบ
- บางงาน เราสามารถถ่ายแบบที่เราชอบไ้หมด ไม่ว่า จะโฟกัสไม่ชัด ภาพไหว ๆ สะบัดกล้องถ่าย ถ่ายไวด์ ๆ มุมต่ำ slow sync แล้วแต่
- บางงาน เราไม่สามารถทำได้ ต้องคมชัด แสงเคลีย์ตลอด นับทุกใบ มองกล้องตลอด
- สุดท้าย ผมมาจบแนวคิดตรงที่............ ผมทำได้ทุกแบบ ตามที่ คนจ่าย ต้องการ เพราะผมทำได้ทุกแบบ เงินมา ผมพอใจ จ่ายสดเลย ไม่มีรอส่งงาน ผมเก็บสดหลังงานเลย
- ทุกวันนี้ ผมไม่เคยคิด จะถ่ายแบบเด็กสมัยใหม่ ไม่ต้องเล่นมุมแนว ๆ พิลึกอะไร เพราะ ผมเคยผ่านมาหมดแล้ว และคิดว่า ไม่เกิดประโยขน์อะไรมากมาย ผมแค่ ขอทำให้ลูกค้าสวยและยิ้มได้ พอแล้ว คม+ชัด+ตรง+ใส+สีสวย+ไม่บิดเบี้ยวมาก+ถ่ายหลายด้าน+หลายเลนส์+หลายเหลี่ยม+หลายตำแหน่ง+เรื่องราวชัดเจน+ ...........พูดจาหวานตลอด..........ชมทุกอิริยาบท......เท่านั้นเอง
- วันนึง พอเราเริ่มมีอะไรมากขึ้น ชีวิตดีขึ้น
- ผมเริ่มหันมาให้ความรู้กลับคืน สังคม เพราะแค่อยากถ่ายทอด อยากภูมิใจ อยากเห็นคนรุ่นใหม่ก้าวไกล และคิดว่า เราเองจะพัฒนาตามความรู้สมัยใหม่ด้วย เพื่อตัวผมเองและลูกค้าผมด้วย

ปัจจุบัน ผมยังทำนามบัตรแจกเสมอ บางงานลูกค้าผมก้อดีมาก ให้ผมวางที่โต๊ะตั้งอัลบัมเอาดอร์เลย แนะนำงานมาให้ การีนตีงานให้ผม ผมขอความอนุเคราะห์จากลูกค้าช่วยส่งลิงค์ต่อ ๆ เรื่อย ๆ เพื่อความรวดเร็วของการกระจายผลงาน ผมขอเพียงให้คนได้เห็นงานของผม แม้จะไม่ใช้บริการ ก้อไม่ซีเรียส.....ผมหวังเพียง วันนึง หากเขาต้องการคนที่มีประสบการณ์มากมาย ควบคุมแสงได้เกือบทุกสถานการณ์ เขาจะคิดถึงผม เท่านั้นเอง
ดีมากเลยคับ ^^
เป็นคำแนะนำที่มีประโยชน์มากครับ ^_^
ผมอ่านแล้วอ่านอีก ทั้งของ คุณ JEE และ พี่ Aud เลย
ชอบอ่านประสบการณ์ของพี่ๆ
อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง และครอบครัว
ขอบคุณความไม่พร้อม เราจึงต้องเคารพ และก้าวผ่าน
ประทับใจของทั้ง 2 ท่านด้านบน คือคุณ JEE และพี่อู๊ด

และอินกับข้อความ "ขอบคุณความไม่พร้อม เราจึงต้องเคารพ และก้าวผ่าน" มากๆ ค่ะ

RSS

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service