“เรื่องราวทั้งสามฤดู”

ฤดูร้อนที่ฝนตกตลอดเวลาจนหนาวเย็นยะเยือกสะท้านใจ

ภายในสวนสาธารณะยามฝนตก

คู่รักหลายคู่วิ่งหน้าตื่นออกมาจากดงไม้สวยงาม แต่ทึบแสงอย่างน่าเกลียด

ฤดูฝนที่ท้องฟ้าสดใสไร้เมฆทะมึน

สั่งข้าวมันไก่ติดหนังใส่ห่อ ทว่าไม่มีน้ำแกงแถมให้

แต่ก่อนจะเดินกลับก็ได้รับคำขอโทษจากพ่อค้า ภายในห่อนั้นยังพอมีน้ำจิ้ม

ฤดูหนาวที่พระอาทิตย์ทำงานอย่างเคร่งครัด ร้อนจัด

ภาพจิตรกรรมร่วมสมัยที่ใช้เวลาวาดอยู่นานหลายเดือน

วาดเสร็จ แต่ไม่รู้จะใส่กรอบอย่างไร ไม่รู้จะต้องเพิ่มเงินอีกเท่าไหร่

กรอบรูปนั้นจึงจะช่วยเพิ่มความงามให้ทวีคูณ

ความรักท่ามกลางทั้งสามฤดูก็ยังคงความสับสนเสมอ แต่ก็น่าสนใจ

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของผู้คนทั้งคุ้นชินและไม่รู้จัก

ไม่นานนักหลังจากนั้นก็แปรเปลี่ยนไปอีกอย่าง

ดอกไม้แลว่างามยามมันผลิบาน ไฉนจึงต้องมีวันร่วงโรย

ความงาม อายุของมันช่างสั้นนัก

พอแล้วกับการที่จะต้องกักขังความสุข

กักขังความงาม กักขังความประทับใจไว้อย่างเห็นแก่ตัวเพียงผู้เดียว

พอแล้วกับการที่จะต้องกักขังความทุกข์

กักขังความเจ็บปวดทางร่างกายและจิตใจไว้เพียงลำพัง

เรื่องราวระหว่างฤดูกาลก็ล้วนเป็นไปทั้งสมใจและผิดหวัง

จะมัวมานั่งกอดความสุขและฟูมฟายเสียใจทำไมกัน

การต่อสู้และการฝ่าฟันนั่นคือสิ่งที่สมควรจะทำมากกว่ามิใช่หรือ...

**********