"เช้านี้ที่สดใส ?"

รัตติกาลหลับอยู่ในละอองอากาศอันสดใส

ล่วงสู่อรุโณทัย แสงทองเริ่มวเนจรมาถึงโลกงาม

ปรากฏริ้วรุ้งเมฆสีทิพย์ เกิดนิมิตน่าอัศจรรย์ ฟ้าช่างเสกสรรค์

เสียดายก็แต่มนุษย์เหล่านั้น กัดกันเหมือนสัตว์ป่าน่าอนาถ

กระทำสิ่งสกปรก กระทำสิ่งเลวนรกจกเปรตทุกเวลานาที

ฆ่าพฤกษาป่าไม้ที่ช่วยปรุงอากาศให้บริสุทธิ์ ซึ่งกำนัลแก่มนุษย์ทั้งโลกนี้

มนุษยชาติช่างอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณของธรรมชาติ น่าเวทนาสิ้นดี

ดูเถิด ไม่ทันจะแจ้งสว่างดี ก็ส่งเสียงเห่าแตรเครื่องยนต์สนั่นหวั่นไหวแสบหูนัก... 

********

ป.ล. เช้าตรู่ออกไปตักบาตร อากาศดีมากๆ  จึงสงบเย็นใจ

ทว่าพอออกจากซอยสู่ถนนใหญ่ รถยนต์วิ่งกันฉวัดเฉวียนน่าเสียวไส้

บีบแตรไล่ด่ากันเสียงดังน่าตกใจ

ทำลายความสงบอันงดงามของยามเช้าเสียสิ้น

จึงขอเขียนบ่นระบาย ด้วยสำนวนกวีของท่าน อังคาร กัลยาณพงศ์...