“จ๊ะเอ๋...”

(เอามือปิดหน้า เปิดมือออก ทำหน้าอมยิ้ม แล้วร้องขึ้นว่า...)

จ๊ะเอ๋!

จ๊ะเอ๋!

จ๊ะเอ๋!

จ๊ะเอ๋! สีเหลือง

จ๊ะเอ๋! สีแดง

จ๊ะเอ๋! หลากสี

จ๊ะเอ๋! สันติวิธี

จ๊ะเอ๋! ความรุนแรง

จ๊ะเอ๋! คำยุยง...

จ๊ะเอ๋! คุณตำรวจ

จ๊ะเอ๋! คุณทหาร

จ๊ะเอ๋! ข้าราชการ

จ๊ะเอ๋! ผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ลงคำสั่งประหาร

จ๊ะเอ๋! บรรดาประชาพาล

จ๊ะเอ๋! ผู้บงการสั่งฆ่าประชาชน...

จ๊ะเอ๋! ปืน

จ๊ะเอ๋! ระเบิด

จ๊ะเอ๋! เอ็ม 79

จ๊ะเอ๋! พี่สาว

จ๊ะเอ๋! น้องชาย

จ๊ะเอ๋! ผู้วายชนม์...

จ๊ะเอ๋! พระธรรม

จ๊ะเอ๋! พระคัมภีร์

จ๊ะเอ๋! ทุกๆท่านที่หลงลืมคำสอนจากสิ่งเหล่านี้

เมื่อเราเสียสติกันอีกที

ไว้ค่อยมาเล่นจ๊ะเอ๋สุดแสนจัญไรนี้ กันอีกหน...

************

บทกวีนี้เขียนขึ้นเพื่อนำไปอ่านในงาน อ่านฟังบทกวี ครั้งที่ ๘  Live Poetry 8

ขอเชิญร่วมอ่าน ฟังกวีนิพนธ์ โดยกวีอาชีพ/สมัครเล่น ตลอดจนผู้สนใจทั่วไป
ในวันศุกร์ที่ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๑๖.๐๐ – ๑๙.๓๐ น.
ณ ร้านหนังสือริมขอบฟ้า ถนนราชดำเนินกลาง กรุงเทพฯ

กิจกรรมในงาน:
๑๖.๐๐ น. ดนตรีโฟล์ค (กิตติเดช บัวศรี)
๑๖.๓๐ น. อ่านคำประกาศงานอ่านฟังบทกวี (กฤช เหลือลมัย)
๑๖.๔๕ น. อ่านบทกวีรับเชิญ (อาจารย์สกุล บุณยทัต)
๑๗.๐๐ น. อ่านบทกวีโดยกวีและผู้สนใจเข้าร่วมงาน
๑๙.๐๐ น. ปัจฉิมกถา “มนุษย์ไม่ใช่ศัตรูของเราจริงหรือ ?” (กิตติพล สรัคคานนท์)
๑๙.๓๐ น. จบงานอ่านฟังบทกวี ครั้งที่ ๘