มันก้เป็นวันธรรมดา ราว 4 ทุ่มผมหยุดจากงานที่ไม่เหมาะกับผมเล้ย ปวดกล้ามเนื้อมาก กินเบียร์เย็นๆ เป็น transqulizer กะให้ตึงนิดๆ พอนอนสบาย
ร้านของชำเจ้าเดิม เซ้นต์ได้ คืนนั้น ก๊ะ เด็กรุ่นๆ สอง คน กินกะพวกเจ้าของร้านเล็กๆ มันก็ไปเรื่อยๆ สัพเพเหระ ประสาชาวบ้าน แล้วพี่เจ้าของกิจการขายขนมจีน ก็เริ่มเรื่องตลก
แกก็เล่า สาธยายไป ลูกวงอย่างผมกะเด็กรุ่นๆ อีก สองคนก็นั่งฟังกัน อำกันครึกครื้น
เท่าที่จำได้ เรื่องตลกของแก ก็ว่าด้วยเรื่องประเทศต่างๆ บนเครื่องบินตอนประชุมสหประชาชาติ ไล่ไปเรื่อย มาจนถึงไทย กับพม่า
บทจบของเรื่อง (ของแก) ไทยแก้ตัวได้ แล้วถีบพม่าลงจากเครื่อง
แล้ว ก็ ลุกขึ้นยัน เด็กคนนึง โครมเข้าให้ ตกจากเก้าอี้ แบบ ประกอบฉาก
โจ๊กเรื่องนี้ขำ ตอนแรก เราก็ฮา จุดเด็ดคือ มันจะไม่ขำ ถ้าไม่มีการลุกขึ้นยันคนข้างๆ แบบไม่ให้รู้ตัว
...........
เป็นเรื่องหล่ะครับ ทีนี้
เด็กที่โดนถีบนั่น โมโหมาก ขนาดแทบจะอัดกลับทันทีเลย เบียร์ก็มากันคนละหลายขวด
ไม่ทันตั้งตัว นั่งฮาๆ กันเฉยๆ โดนถีบล้มไม่เป็นท่า
แต่ ถ้าเตี้ยมกันมาก่อน มันก็จะไม่ขำ
.....
หลังจากนั้นนานนับ ชั่วโมง
เจ้าของเรื่องตลก ทั้งๆ ที่อายุมากแล้ว ต้องมากราบกรานขอโทษเด็กรุ่นๆ นั่น

นั่งกินกันอยู่ดีๆ ก็ขำๆ อำๆ กันมา
เสือกต้องมาโดนถีบล้มไม่เป็นท่า แล้วไม่รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน ถ้าเราเป็นคนซวย ดันโดนถีบ
ไม่ขำแน่ๆ ครับ  แรกๆ ก็ขำ แต่ถ้า คนโดนถีบ แบบไม่รู้ตัวมาก่อน เสือกเป็นเราหล่ะ
คงแทบฆ่ากันตาย จนบัด นาว ก็ยังไม่นั่งกินด้วยกันอีกเลย

คนอายุมาก ต้องมาไหว้ขอขมาเด็กนานเป็นชั่วโมง ขอโทษซ้ำแล้วซำ้เล่า ไม่งั้นไม่รู้จะเจอแก้เผ็ดยังไง
ไม่ขำแน่ๆ ครับ ถ้านั่งเฉยๆ แล้ว โดนถีบ แบบตั้งตัวไม่ทัน ไม่มเตี๊ยม บอกบทล่วงหน้า
คงแทบฆ่ากันตาย จนบัด นาว ก็ยังไม่นั่งกินด้วยกันอีกเลย
เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์

แล้วผมก็มานั่งนึก เออ คนแบบนี้ แบบ....
ขอกูเด่น ทำร้ายใครก็ได้ ให้กูได้เด่น
ชีวิตเรา เจอคนประเภทนี้มาก็ไม่น้อยเหมือนกัน