จนผลสอบล่วงไปแล้วนั่นแหละ

มีอยู่วันหนึ่ง ฉันเล่นทายปัญหาเชาว์ กับเพื่อนที่ชื่อว่า นาย m

เพื่อน m : อะไรเอ่ย อยู่ใกล้ ตา ที่สุด แต่กลับมองไม่เห็น

    ฉัน        :  " ยายที่ตายไปแล้ว "

 เพื่อน m    :   ผิด

     ฉัน       : " ขนตา "

เพื่อน m     : ผิด อันนี้ เราว่า เราเห็นนะ

       ฉัน     : จมูก/ คิ้ว /หู /ขอบตาล่าง

เพื่อน m     : "จมูก " ถูกว่ะ

         ฉัน   :  อ้าวววว

เพื่อน m     : ก็เค้าเฉลย มาแบบนี้อะ

  ฉัน : " อะไรมาอยู่ใกล้ๆ มันก็มองไม่เห็น ทั้งนั้นแหละ "

 ว่าแล้ว ก็กางฝ่ามือ เล็กๆ ไปแปะหน้ามันๆ ของเพื่อน

" อย่างนี้ เอ๋ ตอบฝ่ามือ ก็ถูกเหมือนกันสิ "

บทสนทนา ยังคงยืดเยื้อต่อไป......

ในเย็นวันเดียวกันนั้น

เป็น วันที่ อากาศดี และ ลมแรง

เหมาะแก่การ ค่อยๆ เดินทอดน่อง กลับหอ ด้วยระยะทางไกล

เดินคิดอะไรไปเพลินๆ

คำพูดของอากง ก็ลอยขึ้นมาอีกครั้ง

" จะมองอะไรก็ตาม อย่างมองให้มันใกล้มากนัก "

เข้าใจแล้ว !!

อากง หมายถึง  " การบริหาร ระยะห่างในชีวิต " นั่นเอง

กับเรื่องอะไรก็ตาม ที่เรายึดติดหมกมุ่น กับมันจนใกล้เกินไป

สายตาเรา ก็ไม่อาจมองเห็น ความจริงได้

กับเรื่องความรัก

คงเหมือนกับที่ ฉันเพียงต้องการ คนๆหนึ่ง มายืน อยู่ข้างๆกัน ในระยะที่มองเห็น

ไม่ใช่ เข้ามาครอบครอง พืนที่ภายใน จนมองไม่เห็นตัวเอง

กับเรื่องคำถามที่ค้างคาใจ ฉันมาโดยตลอด จนกลายเป็นงานวิจัย ขนาดย่อมๆ

นั้นก็เช่นเดียวกัน …

REACTION ของ แรงโน้มถ่วง คืออะไรกันน่ะเหรอ

คำถามยัง คงทำหน้าที่ของมันต่อไป จนถึง วันเวลาปัจจุบัน

ที่ปลายนิ้วกำลังสัมผัสแป้นพิมพ์อยู่นี้

สิ่งที่ฉันแน่ใจคือ

คำตอบ นั้น เกินขอบเขต ของวิทยาศาสตร์ไปมากแล้ว

หลายครั้ง ที่ฉันพยายาม ให้นิยาม

แต่ก็ไม่สามารถ สรุปได้ ...

            เพราะเป็นไปไม่ได้เลย ที่เงื่อนไขทางภาษา

จะใช้ได้ กับความรู้ ยิ่งใหญ่เช่นนี้

สิ่งนั้นก็คือ

"  พลังแห่งปัจจุบันขณะ  "  

  หรือ ที่เรียกกันว่า สติ / ปัญญา / ตัวรู้ / ลมปราณ

     ก็ว่ากันไป   

ย่อยไปกว่า อนุภาคที่เล็กที่สุด ที่วิทยาศาสตร์ เผยแพร่ในปัจจุบัน

นักวิทยาศาสตร์ ค้นไม่พบ

เพราะเป็นสิ่งที่ไม่ได้ ถูกกำหนดไว้ ด้วยการพิสูจน์ อย่างหยาบโดยประสาทสัมผัสทั้ง 5

เหมือนกับเวลาที่เรามองเห็น เมล็ดพืช

ซึ่ง ศักยภาพ ก็คือ ไม้ใหญ่ทั้งต้น

นักวิทยาศาสตร์ อธิบายได้เพียงกระบวนการ แต่บอกไม่ได้ว่า เพราะอะไร

นั่นคือ สิ่ง ที่ละเอียดอ่อนยิ่ง

เมื่อไม่ล่วงรู้ ปัญญา ก็ไม่สามารถล่วงรู้ถึง ชีวิต

เพราะ ชีวิต ทุกชีวิตนั้น

เริ่มจากการที่ ตัวรู้ นั้นถูกปลุกให้ตื่น

ตัวรู้นั้น ก็คือ ปัญญา ของสรรพสิ่งนั่นเอง

ดังนั้นเราทุกคน ไม่ได้เกิดมาลอยๆ

แต่มีเบื้องหลั้งที่ มีพลังอันยิ่งใหญ่

เป็นพลังที่สะอาด บริสุทธิ์ ด้วยความปรารถนา ที่ดีงาม

และอยู่กับเรา เสมอมา ไม่ว่าขณะนี้ หรือขณะใดๆ ก็ตาม

เพียงแต่ สิ่งรายรอบ มันปกคลุมจิตใจ เราจนขุ่นมัวมากเกินไปเท่านั้นเอง

วางลง ให้ เป็น

แล้ว คงมองเห็น ในสักวัน

อย่างไรก็ตาม

นี่ก็เป็นเพียง เรื่องที่ถ่ายทอดจาก คนตัวเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น

หาก ใครมี อะไร ที่คิดว่า มันยัง ไม่ใช่ ก็ขออภัย และ ขอคำชี้แนะ ด้วยนะคะ

^_____^