“ช่างกลกระต่ายขาว กับ เทคโนโลยีหมีน้อย”
“นี่ๆตัวเอง...เด็กพวกนั้นน่ะ เป็นเด็กนักเรียนเทคโนโลยีหมีน้อยนี่นา?”
“ใช่ๆ...พวกนั้นเป็นเด็กนักเรียนเทคโนโลยีหมีน้อยจริงๆด้วยนี่นะ!”
“นี่ๆตัวเธอ...เด็กพวกนั้นเป็นเด็กนักเรียนช่างกลกระต่ายขาวใช่ไหมนั่นน่ะ?”
“ใช่แล้วล่ะ...พวกนั้นเป็นเด็กนักเรียนช่างกลกระต่ายขาวจริงๆด้วยแหละจ้ะ!”
“ถ้าอย่างนั้น...พวกเราเข้าไปสวัสดีเพื่อทักทายพวกเขากันดีกว่านะจ๊ะ”
“เอาสิ...ฉันเองก็อยากจะมอบอมยิ้มช็อกโกจุ๊บ เพื่อผูกมิตรกับพวกเขาด้วยเช่นเดียวกัน”
********
เสียดสี ฉันอยากจะเสียดสี บรรดานักเลงในคราบของชุดนักเรียนนิสัยไม่ดี ฉันอยากจะเสียดสี
จึงยกตัวอย่างช่างกลกระต่ายขาวกับเทคโนโลยีหมีน้อย แลดูน่ารัก เพื่อเสียดสีให้สังคมได้รับรู้ดูสักที
นักเรียนทั้งสองสถาบัน มอบอมยิ้มช็อกโกจุ๊บให้แก่กัน ด้วยรอยยิ้มและมีมิตรไมตรี
ก็รู้อยู่...ว่าการเสียดสีแบบนี้ มันช่างไร้สาระ บ้าบอ งี่เง่า ปัญญาอ่อน และไร้สติเสียสิ้นดี
ก็ช่างแม่งสิ!...ปกติเรื่องราวของนักเลงในคราบชุดนักเรียน ในสังคมจริงที่เห็น และเป็นกันอยู่นี้
ก็ล้วนแต่ไร้สาระ บ้าบอ งี่เง่า ปัญญาอ่อน และไร้สติกันอยู่ เป็นทุนเดิม อนิจจา...
***************************************************
ป.ล. บทกวีนี้ผมขอไว้อาลัยแด่บรรดานักเรียนผู้รักดีที่ถูกคร่าชีวิตบริสุทธิ์ไป ด้วยน้ำมือของคนระยำที่ใส่และใช้เครื่องแบบนักเรียนอันมีเกียรติของสถาบันการศึกษาที่ตนสังกัด ไปก่อกรรมกระทำชั่ว แล้วหลงผิดคิดว่าตนเองเป็นผู้กล้า ช่างโง่เขลาแท้อ้ายน้องเอ๋ย...อนิจจา
Tags:
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by