ทุกๆครั้งที่ความมืดมาเยือน จะมีเด็กชายคนหนึ่งนั่งมองดวงดาวอยู่เพียงลำพัง
"ทำไมเธอมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวละ"
เสียงใสๆ ดังมาจากวัตถุกลมๆ มีแสงระยิบระยับบนฟากฟ้า
ในคืนที่ไร้ซึ่งแสงจากดวงจันทร์มาบดบัง


"ก็ชั้นไม่รู้จะอยู่กับใคร"
เด็กน้อยเงยหน้าไปบนฟ้า,,แล้วตอบเสียงระยิบนั้น


"เหรอ,,งั้นเธออยู่กับชั้นก็ได้"
"ขอบคุน"


ทุกๆคืนตั้งแต่นั้น เด็กน้อยจะมานั่งอยู่กับดวงดาว
คุยเรื่องราวต่างๆให้ดวงดาวดวงนั้นฟัง
ผ่านไปเป็นสัปดาห์ เป็นเดือน เป็นปี

จนดวงดาวไม่รู้ตัวเลยว่า
ตัวเองกำลังรอคอยเด็กน้อยมาหา


"เธอชอบชั้นรึเปล่า"
ดวงดาวถามกับเดกน้อย ในคืนหนึ่ง
"ชอบสิ,,,เธอเปนเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับชั้นเลย"
"เหรอ,,,ชั้นก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน"
",,,,"


"เธอจะมาหาชั้นอย่างนี้ตลอดไปไม๊"
"ถามอะไรแปลกๆ แน่นอนสิ"

เด็กชายพูด และหัวเราะอย่างไม่สนใจ
เวลาผ่านไป
จากที่เด็กชายมาหาดวงดาวทุกๆคืน

กลายเป็น มาคืนเว้นคืน

กลายเป็น อาทิดละครั้ง

กลายเป็น เดือนละครั้ง


"เธอทำไมไม่มาหาชั้นแล้วล่ะ"
"ชั้นงานยุ่งมากเลย ขอโทษนะ"


"อืม,,ชั้นเข้าใจ"


ดวงดาวรู้ว่า เค้าไม่ควรรบกวนเวลาของเด็กชายคนนั้น
เพียงเพื่อให้มาหาเค้าทุกๆคืน
ดวงดาวจึงตัดสินใจ ที่จะเป็นฝ่ายไปหาเด็กชายคนนั้น

' คืนนี้แหละ ชั้นจะเป็นฝ่ายไปหาเธอบ้าง '

ดวงดาวตั้งใจอย่างนั้น


ฟุ่บ!,,,ดวงดาวกลายเป็นดาวตกไปแล้ว


แม้รู้ว่ามันอาจทำให้เธอไม่สามารถกลับขึ้นไปอยู่บนฟ้าได้อีก
แต่เธอก็ทำ เผื่อจะมีโอกาสได้อยู่บนพื้นดิน,,,
พื้นดินเดียวกับที่เด็กชายอยู่



"ดูนั่นสิ ดาวตก"
เสียงเด็กชายที่คุ้นหู ดังขึ้นมา ระหว่างดาวดวงน้อยกำลังพุ่งดิ่งผ่านอากาศ
"สวยจังเลย"
เสียงเด็กสาวเสียงใส ดังลอยตามมา
"ขอพรสิ"
"ขอว่าอะไรดีล่ะ"


"ขอให้เรารักกันตลอดไป และจะมีแต่เราสองคนเท่านั้น"


แล้วดาวดวงน้อยก็ตกลงสู่พื้น,,,