มาเล่าเรื่องงานถ่ายภาพโฆษณารองเท้าชิ้นหนึ่งดีกว่า...

งานเก่าเช่นเคยครับ เรื่องมีอยู่ว่า ลูกค้าให้งานผมมาชิ้นหนึ่ง เค้าเล่าให้ฟังว่า.....
"พี่ครับงานนี้นะเป็นโฆษณารองเท้า แต่ผมไม่อยากเล่นแบบฮาร์ดเซล อยากโชว์อิมเมจสินค้าครับ"
"อือม.....แล้วอิมเมจรองเท้านี่มันโชว์อะไรล่ะ" ผมเริ่มมึน แล้วแกล้งหยอกไปเล่นๆว่า
"โชว์เท้า(ความจริงพูด อ้นอีน) สวยๆใช่ป่าววะ" ผมกับลูกค้าสนิทกันเลยแยบแรงๆกันได้
"โห...พี่ ทำไมเดาใจผมออกล่ะ พี่เยี่ยมจริงๆ ใกล้เคียงเลยครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ผมงงเต๊ก มันจะมาไม้ไหนหว่า
เค้าก็เริ่มบรรยายไอเดียที่แสนบรรเจิดให้ฟัง
"ผมนะ นั่งคิด นอนคิด ไอ้งานชิ้นนี้หัวแทบระเบิด พี่คิดแป๊บเดียวได้เลย ยอดจริงๆ" มันยังไม่ยอมเข้าเรื่องซะที
"เออ..... เออ......จะเอาไงว่ามา เวลาเป็นเงินเป็นทองวุ้ย(มันจะได้เข้าเรื่องซะที)
"ผมน่ะ ถึงขั้นนอนก่ายหน้าผากก็แล้ว ยังไม่ได้งานให้เจ้านานยสักที เลยนอนเล่นบนพื้นห้อง แล้วเอาขาพาดโต๊ะ พาดเก้าอี้ไปเรื่อย......ได้ไอเดียเลยพี่" เริ่มจะได้งานจากมันแล้ว
"ไอเดียผมเป็นอย่างนี้ครับ ผมคิดว่าตัวผมเองเป็นช่างทำรองเท้าครับ กำลังมองเท้าตัวเอง" เออ เออ เอาเข้าไป
"ทีนี้ ภาพที่ผมเห็นคือ ความฝันของช่างทำรองเท้าครับ เค้าก็ฝันว่า ถ้าเท้าคนเราเนี่ยนุ่มนวลน่าทะนุถนอมเหมือนกลีบกุหลาบ มันก็ควรจะมีรองเท้าที่มาห่อหุ้มเจ้ากลีบกุหลาบอันแสนสวยไม่ให้บอบช้ำ ช่างคนนั้นก็เลยคิดทำรองเท้ายี่ห้อนั้นขึ้นมาอ่ะครับ"
นี่ละครับคือที่มาของความคิด และกลายมาเป็นโฆษณา รองเท้าชิ้นนี้

ผมมีรูปการ์ตูนลายเส้นประกอบ เรียบเรียงตามลำดับครับ ตั้งแต่ภาพที่ลูกค้าได้ไอเดียจากการนอนเอาเท้าก่ายหน้าผาก เอ้ย.....เอาเท้าพาดโต๊ะ แล้วก็เริ่มมาเป็นภาพขั้นตอนแรกที่ถ่ายภาพเท้าสวยๆของนางแบบด้วยฟิล์มสไลด์บนฉากผ้าดำ ผมถ่ายค่อนข้างโอเวอร์ เพื่อให้นำหนักเท้าใสๆครับ เพื่อ......




ผมใช้เทคนิคที่เรียกว่าแซนวิชฟิล์มครับ ตอนนั้นค่อนข้างยุ่งยาก ไม่เหมือนสมัยนี้ เทคนิคนี้ถือว่าเป็นต้นกำเนิดของการซ้อนเลเยอร์ของโฟโต้ช๊อปในปัจจุบัน
ในตอนนั้นเมื่อผมถ่ายเท้าและเอาฟิล์มไปล้างเสร็จแล้ว ผมก็เอาฟิล์มที่ล้างแล้วมาแปะบนแม็กกาซีนฟิล์มชิ้นใหม่ที่ยังไม่ได้ถ่าย จากนั้นก็ไปเซ็ทดอกกุหลาบจัดแสงตามปกติ แล้วเริ่มถ่ายกับฟิล์มชิ้นใหม่ที่มีฟิล์มภาพเท้าแปะอยู่

ฉากดำจากฟิล์มแผ่นแรกจะโอเป็คหรือบังไม่ให้แสงผ่านลงไปบนแผ่นฟิล์มใหม่ ส่วนที่เป็นเท้ามีความใสอยู่บ้างแสงสามารถลอดลงไปบนฟิล์มชิ้นใหม่ได้แล้วก็พาเอารายละเอียดของเท้าบางส่วนลงไปบนแผ่นฟิล์มใหม่ด้วย

ตอนทำงานชิ้นนี้สนุก ตื่นเต้นครับ นั่งคิดวางแผนว่าจะต้องทำอย่างไรกับมัน และทำแล้วผลมันจะเป็นอย่างไร ผมได้ความคิดนี้มาจากช่างภาพรุ่นพี่ๆ ที่ทำภาพขาวดำมาคร่าวๆ ผมก็มาปะติดปะต่อ กับการทำสไลด์ ผมลองทำแล้วก็ไปขายงานให้ลูกค้า พอเค้าซื้อ ก็กลับมาถ่ายทำตามขั้นตอนที่เห็นนี่ละครับ

งานนี้ผมคิดและลองทำไว้อีกแบบหนึ่งแต่ล้มเหลวไม่เป็นท่า นึกถึงพานดอกไม้ตอนทำพิธีไหว้ครูออกมั๊ยครับ.....นั่นละครับ ผมลองปั้นดินเป็นรูปร่างเท้าคร่าวๆ แล้วเอาดอกไม้มาเสียบให้เป็นรูปร่างเท้า แล้วจัดแสงถ่าย.....ออกมาเละเลยครับ