“เรื่องไม่บังเอิญ” 

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน

ฉันเกิดขึ้นมาทำไม ทำไมฉันถึงต้องเกิดขึ้นมามีชีวิต

สเปิร์มของพ่อผสมเข้ากับไข่ในมดลูกของแม่

แล้วเกิดมาเป็นฉัน

เกิดเป็นฉันที่มีลมหายใจ

เกิดเป็นฉันที่ส่งเสียงร้องไห้

เกิดเป็นฉันที่ยิ้มได้

เกิดเป็นฉันที่หัวเราะเป็น

เกิดเป็นฉันที่มีอารมณ์หลาก

เกิดเป็นอารมณ์โกรธ เกลียด เคียด แค้น เยือกเย็น

เกิดเป็นฉันที่คิดดี

เกิดเป็นฉันที่คิดชั่ว

เกิดเป็นฉันที่กระทำดี

เกิดเป็นฉันที่กระทำชั่ว

เกิดเป็นฉันที่กระทำกึ่งกลาง ระหว่างกระทำดีและกระทำชั่ว

เกิดเป็นฉันที่หลงคล้อยตามสิ่งที่เรียกว่าความเชื่อ

เกิดเป็นฉันที่ต่อต้านสิ่งที่เรียกว่าความเชื่อ

เกิดเป็นฉันที่คิดอย่างปัจเจกบุคคล

เกิดเป็นฉันที่สนับสนุนการทำสงคราม

เกิดเป็นฉันที่ต่อต้านการทำสงคราม

เกิดเป็นฉันที่อยากเห็นผู้คนหยุดก่อสงคราม

เกิดเป็นฉันที่อยากเห็นผู้คนมีแต่การมอบความรัก

เกิดเป็นฉันที่อยากเห็นผู้คนมอบแต่ความปรารถนาดีให้แก่กัน

อีกนานาประการที่ฉันเป็น และเป็นฉัน

เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน

มันต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่มีเหตุมีผล

ที่นอกเหนือไปจากสเปิร์มของพ่อและไข่ในมดลูกของแม่

มันต้องมีเหตุผลที่จำเพาะเจาะจงลงไปอย่างแจ่มชัด

ว่าเหตุใด

ฉันถึงต้องเกิดขึ้นมามีชีวิตอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ที่เรียกว่าโลก

แล้วฉันก็ถูกสภาพแวดล้อม

ถูกเหตุ ถูกปัจจัยของโลก

หลอมให้ฉันต้องกลายมาเป็นฉัน

ทั้งที่ยังมีดาราจักรอื่นอีกมากมายนับแสนล้านแห่ง

โลกเป็นเพียงหนึ่งในดวงดาวที่กระจายอยู่ในดาราจักรทางช้างเผือก

โลกมีสิ่งมีชีวิตที่สามารถดำรงอยู่ได้

แล้วทำไมดาวดวงอื่น ในดาราจักรอื่น จะไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นอีกเล่า

แล้วเหตุใดฉันถึงต้องเกิดมามีชีวิตอยู่ในดาราจักรนี้ อาศัยอยู่บนดาวโลกนี้

ทำไมฉันไม่ไปเกิดบนดาวดวงอื่น ณ ดาราจักรอื่น

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน

มันต้องมีเหตุผลที่แจ่มชัด

หรือมนุษย์อย่างฉันเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำการทดลองให้มีชีวิต?

หรือมนุษย์เช่นเดียวกันกับฉันเป็นเพียงสิ่งที่ถูกทำการทดลอง?

หรือสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นก็เป็นเพียงสิ่งที่ถูกทำการทดลอง?

หรือโลกคือดวงดาวที่เป็นเพียงสิ่งที่ถูกทำการทดลอง?

ฉันไม่รู้ แต่ถึงอย่างไร มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน

เอาเถอะ! เรื่องนั้นมันจะเป็นอย่างไร ขอละเอาไว้ก่อน

เพราะมันเกินความสามารถทางปัญญาของฉันที่จะค้นหาคำตอบได้

แต่ก็มีอยู่หลายสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกนี้

ซึ่งฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญจนแน่ชัด ฉันแน่ใจ

ว่ามนุษย์โลกเช่นเดียวกันกับฉันนั้น

มีอารมณ์โกรธ เกลียด เคียด แค้น และรักกัน

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันเป็นเรื่องของเจตนา

สงครามเกิดขึ้นบนโลก ก็เพราะมนุษย์เจตนาให้มันเกิด

สันติภาพเกิดขึ้นบนโลก ก็เพราะมนุษย์เจตนาให้มันเกิด

สงครามและสันติภาพเกิดขึ้นควบคู่กันไป ก็เพราะมนุษย์เจตนาให้มันเกิด

เรื่องเหล่านี้ ฉันรู้ ฉันแน่ใจ ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

แม้ฉันแน่ใจ ว่ามันเป็นเรื่องของเจตนาที่มนุษย์อยากให้มันเกิด

แต่ฉันก็อดที่จะรู้สึกว่ามนุษย์ช่างไร้สาระอย่างเสียไม่ได้

เจตนาเช่นนั้นให้มันเกิดขึ้นมาทำไม ช่างไร้ประโยชน์ ช่างเขลาเบาปัญญา

ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงรู้สึกสงสัย

จะมีดาวดวงอื่นอีกไหมในดาราจักรอันไกลโพ้น

ที่ไม่มีสงคราม ไม่มีสันติภาพจอมปลอม

ถ้ามี แล้วทำไมฉันจึงไม่ไปเกิดอยู่บนดาวดวงนั้น

มันคงน่าอยู่ ด้วยเพราะมีความสงบสุข สันติ

ใช่! มันต้องมีเหตุผลสักอย่าง

และมันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน

ที่ฉันต้องมาเกิดอยู่บนโลกที่เต็มไปด้วยสงคราม

สลับกับสันติภาพที่ถูกสร้างขึ้นเป็นมายา

ฉันคิดว่า ฉันคงเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่กำลังถูกทดลองเจตนา...

**********