หลังจากได้โจทย์มาว่าให้ทำภาพเคลื่อนไหว 25 วินาที เพื่อที่จะเอาไปเปิดในงาน ไอแอมอะไทยกราฟฟิคเอกซิบิชั่น ผมจึงเอาไอเดียที่อยากทำมานานแล้ว

ไอเดียของงานนนี้ มาจากความเห็นส่วนตัวที่ผมมีต่ออาชีพนักออกแบบ ที่จริงนักออกแบบก็คือคนหนึ่งที่สามารถกำหนดสื่อที่จะมีผลต่อคนดูได้ ซึ่งการที่

คนเราจะมีประสบการณ์ มีความรู้ได้ ต้องรับมาจากสื่อในหลายๆด้าน นักออกแบบที่ดีก็เช่นกัน ควรใช้สิทธิที่ตัวเองมีให้เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะชน

เราสามารถออกความคิดเห็นที่มีต่อสังคมได้ ด้วยมีเดียมที่เราคุ้นเคยนั่นเอง ส่วนเรื่องในยี่สิบห้าวินาทีนี้ ผมคิดถึงสื่อที่ประโคมอย่างรุนแรงต่อประชาชนที่

คล้ายกับผู้เคราะห์ร้ายโดยไม่รู้ตัว ญี่ปุ่นมา เกาหลีมา แล้วอะไรจะต่อไป? ไอเดนติตี้ของไทยหละ ห้างบางห้างยังเปิดเพลงเกาหลีกรอกหูอย่างแผ่วเบา

เหมือนกับการสะกดจิต ผมไม่ได้เกลียด เคอิโงะ แพนด้า หรือว่าเกาหลีนะครับ แต่ผมรู้สึกว่า มันเป็นกระแสที่พัดมาอย่างรุนแรงแล้วก็หายไป บางทีก็สงสารเด็กๆที่ดูนะ

บางทีการจัดเรตก็อาจจะไมได้ช่วยอะไรหรอก ตราบใดที่พวกคุณยัง ฮาร์ดเซล คนอยากได้อะไรก็ทำให้แบบนั้น บางทีมันฝึกและปลูกฝังนิสัยเสียๆ ให้คนไทยต่อๆไปนะ

ผมกำลังเล็งปืนไปที่ สื่อของไทยมากกว่า แล้วผมก็คาดว่า เสียงปืนกระบอกเล็กนี้ มันน่าจะดังในรัศมีห้าเมตร รอบๆเอกซิบิชั่น หวังว่าเสียงปืนมันน่าจะ

ไปสะกิดใจใครต่อใครไม่มากก็น้อย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันมันจะได้ผลอะไรไหม แต่ผมพยายามถามความเห็นของคนหลายกลุ่มเลยนะและแก้ไอวีดีโอตัวนี้หลายรอบเพื่อให้

มันตรงกับสิ่งที่ผมอยากบอกที่สุด แต่ไม่อยากให้มันเครียดมากนะ ถ้ามีโอกาส ก็อยากจะทำงานแบบนี้ออกมาอีก เพราะรู้สึกเหมือนได้โยนขี้ดี เพื่อนๆช่วยดมหน่อยเถอะฮ่าๆๆๆ