งานพีี่ สวยมากครับ ^^

I will have my new works on show in 2 exhibitions soon, first one 20-30 Nov. 2010 at BACC.
The second one is duo exhibition with another collage artist, should be in December at a new gallerry on Silom.road. See you! :)

ร้านหนังสือมือสองฮะ จตุจักร สุขุมวิท งานหนังสือ เป็นต้น

งานสวยดีครับ ชอบมากเลย เออ แต่หนังสือพวกนี้ไปหาที่ไหนมาเหรอครับ

ฮะ ลงเล่มเดือน พ.ค. ที่ผ่านมา

รู้สึกจะเห็นผลงานคุณในa day ด้วยคับ

Thanks for all of your comments :)

ขอบคุนที่รับ@นะค๊ะะะ ^ ^~*

งานพี่โดนมากๆครับผม..

มีความขันทางอารมณ์ดีครับ
ชอบงานหลายชิ้น

(ต่อ) และจากการเริ่มต้นเอาจริงกับงานคอลลาจตั้งแต่ปี 2545 เป็นต้นมา ถึงวันนี้ เขาก็หลงรักงานคอลลาจแบบถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว
“ผมชอบงานคอลลาจ เพราะคอลลาจสามารถสร้างเรื่องใหม่ที่ดูเหนือจริงได้ง่ายจากวัตถุดิบที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน การทำงานจะมีสองแบบเลยคือ มีโจทย์ก่อนแล้วทำภาพตามเรื่องที่คิดไว้ อีกอย่างคือการทำงานที่เริ่มต้นจากวัตถุดิบที่มี เอามาลองจัดลองแปะดู แล้วดูว่าเรื่องมันจะไปทางทิศทางไหน ผมไม่ได้ปฏิเสธการทำรูปแบบก่อนเนื้อหา เพราะถ้าเราไม่ลอง บางทีก็จะไม่รู้ว่าเรื่องจะเดินไปอย่างไรบ้าง ผมจึงเลือกนำวัตถุดิบที่มีมาแบ่งเป็นหมวดหมู่ ก่อนที่จะลองลงมือจัดวาง ก็จะเห็นว่าเรื่องราวจะไปทางไหนได้ต่อไป ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องโดยสิ้นเชิง”
“แต่ไม่ว่าจะเป็นการทำงานแบบให้เรื่องนำรูป หรือรูปนำเรื่อง สุดท้ายแล้วผลงานของเขาก็จะออกมาในแบบที่มีน้ำหนักของเรื่องและรูปใกล้เคียงกันเสมอ ความแตกต่างในรายละเอียดของวิธีการสร้างงาน ส่งผลน้อยมากกับผลลัพธ์ของงานที่ออกมาในขั้นตอนสุดท้าย

นิทรรศการ Double O Seth 'Goldscissors' ซึ่งจัดที่ ArtGorillas ArtGallery เมื่อเดือนมีนาคม 2553 เป็นการรวบรวมผลงานล่าสุดของเขามาจัดแสดงรวมกัน โดยมีการจัดแบ่งภาพเป็นกลุ่มก้อนและหมวดหมู่อย่างเป็นระบบ เพื่อสร้างบทสนทนาที่ไม่กระจัดกระจาย ระหว่างตัวผลงานและผู้ชม ซึ่งหมวดหมู่ที่ว่านี้ ศิลปินได้ทำการมาจัดแบ่งกันทีหลัง เพราะในขณะที่ทำงานศิลปิน ไม่ได้คิดที่จะกำหนดและจำแนกผลงานให้เป็นหมวดหมู่ไว้ก่อน หากแต่ เป็นหมวดหมู่ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติเอง ซึ่งในแง่หนึ่ง ก็ทำให้เห็นถึงระเบียบความคิดและตัวตนของศิลปินที่มีอยู่ได้เป็นอย่างดี
“ใจจริงผมอยากให้คนใช้จินตนาการ กับงานที่ผมทำไว้ให้ดู ทั้งหมดผมไม่ได้มีเรื่องอยากจะเล่าที่ชัดเจน 100% แต่ผมอยากให้ความคิดแตกต่อออกไปจากที่เห็น คือผมทำงานไม่มีสเก็ตซ์ อาจจะเป็นเพราะความชำนาญด้วย และมันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของงานคอลลาจ ที่เราจะไม่รู้เลยว่าตอนจบของงานมันจะเป็นอย่างไร มันเป็นงานทำสด
“แทบทุกวันผมทำงานเวลากลางคืนหลังเลิกงาน ผมไม่ดูทีวี ฉะนั้นถ้าว่างผมก็ทำคอลลาจ มันเป็นงานอดิเรก คนอื่นอาจจะเลี้ยงปลา ต่อโมเดล แต่ผมทำงานคอลลาจ ผมทำจริงจังนะ จริงๆ การทำงานศิลปะไม่ใช่อาชีพของผม ผมมีอาชีพหลักคือทำหนังสือ แต่ก็อยากทำงานศิลปะไปให้ไกลกว่านี้ เพราะที่ทำอยู่ทุกวันนี้มันเป็นมากกว่างานอดิเรกแน่นอน”

(ต่อ) “วัตถุดิบของผมมักจะเป็นหนังสือของเด็กในยุค 70s -80s อาจมีบ้างที่เก่ากว่านั้น ซึ่งมันตรงกับโจทย์ที่เราชอบ มันมีความเหมือนจริงอยู่ ในการนำมาใช้นั้น เราก็ไม่ได้เสียดายสิ่งเหล่านี้ เพราะโจทย์มันเป็นการซื้อมาตัดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หนังสือที่ผมซื้อมาอ่านหรือซื้อมาเก็บก็จะเป็นอีกพวกหนึ่ง เมื่อก่อนก็มีบ้างที่เสียดายวัตถุดิบ ผมเลยเอาหนังสือพวกนี้ไปซีร๊อกซ์สี แล้วเอาสำเนาที่ได้มาตัดและทำงาน แต่ในที่สุดแล้วมันก็ไม่ได้ เพราะถ้าเก็บไปนานๆ สีอาจจะเพี้ยน กระดาษอาจจะติดกัน ต่อมาก็ต้องเอาวัตถุดิบจริงๆ มาใช้”

Double O Sceth 'Goldscissors' exhibition review
จากนิตยสาร Fine Arts April 2010
เรื่อง : เอกชาติ ใจเพชร

ถ้าพูดถึงศิลปิน ภาพมายาคติในหัวของใครหลายคนคงเป็นภาพของชายหนุ่ม (หรือหญิงสาว) ผมยาวมาดเซอร์ แต่งองค์ทรงเครื่องด้วยชุดมอมแมมเปื้อนสี มือถือพู่กันและจานสี นั่งครุ่นคิดทำสายตาเหม่อลอยอยู่หน้าเฟรมผลงาน แต่กับ เศรษฐพงศ์ โพวาทอง ไม่ได้เป็นอย่างนั้นไปเสียทั้งหมด เพราะเขาคือหนุ่มร่างสันทัด มีทรงผมแบบสมัยนิยม แต่งกายค่อนไปทางเนี้ยบ จะมีคล้ายกับศิลปินแบบสเตริโอไทป์อยู่บ้างก็ตรงแววตากับท่าทีครุ่นคิด อ่อ แล้วในมือของเขาก็ไม่ได้มีจานสีและพู่กัน หากแต่กลับกลายเป็นกรรไกรและกาว

ดูจากผลงานที่ออกมาคงไม่มีใครเถียงว่า เศรษฐพงศ์ ไม่ใช่ศิลปิน เพียงแต่งานของเขาอาจจะไม่ใช่งานเพนท์ งานปั้นอย่างที่คุ้นเคยกัน แต่เขาเลือกที่จะใช้เทคนิคการ ตัด – ปะ – ติด หรือที่เรียกรวมๆ ว่า ‘คอลลาจ’ (collage) มาเป็นสะพานในการส่งผ่านเรื่องราวภายในออกไปสู่ผู้ชม
“ตอนเรียนอยู่ ผมจะทำงานเพนท์เป็นหลัก งานคอลลาจนี่เป็นงานรอง แต่มาถึงตอนนี้ ด้วยพื้นที่และเวลาที่มีอยู่ ปรากฏว่างานเพนท์มันไม่เหมาะกับไลฟ์สไตล์ของเราแล้ว เลยเลือกที่จะทำงานคอลลาจแทน เพราะคอลลาจมันไวกว่า มันใช้วัตถุดิบที่สำเร็จรูป และลงตัวกับเวลาว่างของเรา”
เศรษฐพงศ์ โพวาทอง จบการศึกษาปริญญาตรีจากครุศาสตร์ จุฬาฯ ก่อนที่จะลัดฟ้าไปศึกษาต่อที่ St. Martins และ Chelsea College of Art & Design ผ่านการทำงานภาพประกอบ และยึดอาชีพทำนิตยสารเป็นงานหลัก อีกทั้งยังทำงานศิลปะที่ตนเองชอบควบคู่กันไป

ผลงานของ เศรษฐพงศ์ เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความป๊อป ทั้งนี้ส่วนหนึ่งอาจจะเกิดจากวัตถุดิบที่เขาเลือกนำมาใช้ มีความเป็นป๊อปอยู่ในตัวของมันเอง แต่กระนั้น ท่ามกลางกลิ่นป๊อปที่อวลอายอยู่ในผลงาน หากตั้งใจพินิจพิจารณา ก็จะรับรู้ได้ถึงความเป็นไทยที่แฝงตัวอยู่ และนั่นก็อาจนับได้ว่าเป็นลายมือของเศรษฐพงศ์ ที่ปรากฏอยู่ในผลงานของตน (ในความเห็นของผู้เขียน ลายมือเฉพาะตัวของผู้เขียนเป็นเครื่องจำแนกศิลปินออกจากคนชอบทำงานศิลปะได้ในระดับหนึ่ง) ถึงแม้ว่าผลงานเกือบทุกชิ้นของเขาจะมีเรื่องราวที่ไม่สื่อสารออกมาแบบตรงๆ แต่สไตล์ของเขาก็เป็นสิ่งที่โดดเด่นออกมาทดแทน

สวย(และ)ลายตาดีคับเนียบจริงๆดูอบอุ่นดีคับเหมือนกับว่าได้ย่อนไปตอนเด็กๆ(ผมว่านะ)คิคิคิ

งานคุณมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดีมาก
โดนสุดๆ
ชอบมากครับ

Article about my work by Oliver John
from Bangkok Post 19 March 2010

Defying description

Sometimes confusing, frequently hilarious, Sethapong's Povatong 's collages abound with cultural references.


www.bangkokpost.com/entertainment/art/34697/defying-description

ว่าจะมีนะ อิๆ