ตามปกติ ผมจะบล็อกใน http://blog.luke.org และจะเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ แต่สำหรับโพสตที่เกี่ยวข้องงานภาพถ่ายที่กำลัวทำอยู่ ผมกะว่าจะโพสตในที่นี้ด้วยครับ ต้นฉบับของโพสตนี้อยู่ที่

Normally I blog at http://blog.luke.org about a variety of subjects, however I thought I would cross-post entries related to my new photo project here. This originally appeared at

http://blog.luke.org/2010/07/14/1031

(read part one first อ่านภาคหนึ่งก่อน)

In her 2008 article for the Huffington Post, writer Linda Stone coined the term Email Apnea to means temporarily holding your breath while using email, using an iPhone, Blackberry or other electronic device. In her research, she noticed a majority of subjects using electronic devices (especially when responding to email) were either holding your breath or breathing shallowly. Meaning that they place more importance on the email than they do on breathing.

ในเว็บไซต์ Huffington Post ของปี 2008 นักเขียน Linda Stone สร้างคำว่า Email Apnea ซึ่งหมายความว่าภาวะกลั้นหายใจชั่วคราวขณะใช้อีเมล์หรือเครื่องสื่อสารอื่นอย่าง iPhone และ Blackberry ผลวิจัยของเขาแสดงว่า คนส่วนใหญ่จะกลั้นหายใจหรือหายใจตื้นขึ้นตอนใช้พวกเครื่องสื่อสารทั้งหลาย โดยเฉพาะอีเมล์์ หมายความว่าเขาให้ความสำคัญกับอีเมล์มากกว่าลมหายใจ

Dr. Margaret Chesney, at the National Institute of Health (NIH) along with Dr. David Anderson have demonstrated that breath holding contributes significantly to stress-related diseases. When you hold your breath, the body becomes acidic, the kidneys being to re-absorb sodium, and as the oxygen, carbon dioxide and nitric-oxide balance is undermined, our biochemistry is thrown off.

ทั้ง ดร. Margaret Chesney และดร. David Anderson จาก The National Institute of Health (NIH) (สถาบันสุขภาพแห่งสหรัฐอเมริกา) พิสูจน์ได้ว่าการกลั้นหายใจเป็นปัจจัยหลักทำให้เป็นโรคที่เกิดจากความเครียด ตอนกลั้นหายใจจะเพิ่มความเป็นกรดของร่างกาย ไตจะซึมโซเดียมกลับไป ในที่สุดระบบชีวเคมีของร่างกายจะมีปัญหาเพราะทั้งออกซิเจนคาร์บอนไดออกไซด์ และไนทริกอ็อกไซด์ ขาดสมดุลยภาพ

We can go without food for 3 weeks, water for 3 days and breath for 5 minutes (maybe). Given the importance of the breath, it’s amazing how little we actually pay attention to it. I mean, it’s pretty normal to talk about how nice a meal is, or a great bottle of wine that you had, but rarely to people say things “Ohh girl! I just had the most fabulous breath, filled my lungs something good”. I think I’ve heard people talk more about have a great poop, than I have heard people talk about great breaths.

เราสามารถอดข้าวได้ 3 อาทิตย์ นำ้ได้ 3 วันและลมหายใจได้ 5 วินาที (อาจจะ) ทั้งๆ ที่ลมหายใจสำคัญมากขนาดนั้น แต่เราแทบจะไม่ใส่ใจมันเลยเราพูดถึงอาหารอร่อยๆ ไวน์ดีๆ แต่ผมไม่เคยได้ยินคนบอกว่า “โอ้ กูสะใจมาก เพิ่งหายใจลึกและยาว ปอดเต็มไปด้วยปราณ”แต่กลับได้ยินคนพูดถึงอึมากกว่าลมหายใจ

Pranayama teaches you to be aware of your breath and what exactly is going on as the Prana enters and exits your nose. When you sit for 10, 15, 20 minutes and consciously examine the flow of Prana in and out of the body, you slowly build an awareness of it. It’s that awareness which will start to benefit your day-to-day life and enable you to stop yourself from holding your breath and shallow breathing.

ปราณายามะสอนให้หายใจเป็นและเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นตอนปราณเข้าออกจมูก การนั่งสัก 10, 15 หรือ 20 นาที จะช่วยให้เราให้ความสำคัญกับลมหายใจมากขึ้น รวมทั้งพยายามหายใจเข้าออกลึกและยาวมากขึ้น ซึ่งกระบวนการนี้ซึ่งจะมีประโยชน์ต่อสุขภาพ

For this exercise

ในการปฏิบัตินี้

1. Sit with your back straight as you did in the previous one
   นั่งหลังตรงเหมือนครั้งก่อน
2. Take five slow breaths in and out the nose, try to spend an equal time inhaling and exhaling.
   หายใจเข้าออกห้าครั้ง โดยหายใจเข้าและออกใช้เวลาเท่ากัน
3. On the fifth breath, count the number of seconds that you are using for the inhale and exhale.
   พอถึงรอบที่ห้า นับจำนวนวินาทีที่ใช้หายใจเข้าออก
4. For the next round of five breaths, try to add just one second to your inhale and to your exhale.
   อีกห้ารอบต่อไป พยายามเพิ่มเวลาอีกหนึ่งวินาที
5. Continue like this, adding only one second per five breath cycle, stopping before you feel any strain.
   ฝึกแบบนี้เรื่อยๆ เพิ่มแค่หนึ่งวินาที่ต่อห้ารอบลมหายใจเท่านั้น แล้วหยุดการขยายเวลาก่อนรู้สึกว่ายาก
6. Start removing seconds from your breath cycle until you return to your original time.
   ค่อยๆ ลดลงจำนวนวินาทีจนถึงกลับมาสู่เวลาเดิม

Don’t worry about what an average maximum breath time is, for some people it may run two seconds and for others it may run eight. Some days you’ll find yourself able to breath longer than others, but don’t stress over that. Don’t give yourself an arbitrary goal of stretching to ten or twenty seconds, just try to practice regularly and see what comes of it.

อย่าวิตกกังวลคิดถึงเวลาโดยเฉลี่ย บางคนอาจจะหายใจถึงสองวิ บางคนอาจจะหายใจถึงแปด บางวันอาจจะหายใจยาว บางวันสั้น เรื่องนั้นไม่ค่อยสำคัญเท่าไร อย่าตั้งเป้าหมายตามอำเภอใจว่าอยากขยายเวลาถึงสิบหรือยี่สิบวิ แค่ฝึกประจำ สม่ำเสมอ แล้วรอดูผลที่ตามมา