ทุกคนคงเคยผ่านประสบการณ์การทำของหายกันมาบ้าง มันคงเป็นเรื่องเศร้าถ้ามันเป็นของมีค่า เช่นกระเป๋าตังส์, มือถือ, กล้องถ่ายรูป ฯลฯ อาจวุ่นวายไม่ต้องทำอะไรกันเป็นวันๆ เฝ้าแต่ตามหามันในทุกที่เพราะของมีค่ามันก็เป็นที่หวงแหนสำหรับเรา แต่ถ้าบังเอิญของที่หายเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆไม่ค่อยมีราคาหละ ก็อาจจะหงุดหงิดบ้างแต่ก็ไม่มากเพราะเดี๋ยวก็ซื้อมาทำหายใหม่ได้ เพราะมันด้อยค่า? ลองมาคิดมุมกลับกันสนุกๆว่า ถ้าของพวกนั้นมีความรู้สึกขึ้นมาจะรู้สึกยังไงที่โดนไปวางทิ้งขว้างไว้ อย่างไม่แยแสสนใจ

ใครจะไปเสียเวลาคิด...แต่ Yoonjin Lee คิด นี่เป็นโปรเจคทีึ่เล่นกับอารมณ์แห่งการหลงทางที่น่ารัก ในชื่อ Little Lost Project เมื่อเธอทดลองเดินไปตามท้องถนนใน New York เพื่อเฝ้าดูของชิ้นเล็กๆที่ถูกทำหล่น แล้วเก็บมาสร้างงานศิลปะ เอาไปติดป้ายแสดงความรู้สึก แล้วเอาไปวางไว้ที่เดิมเพื่อรอคอยใครสักคนที่จะมองเห็นค่าของด้อยคุณค่าเหล่านี้

และมีบางชิ้นที่เดินทางไปเกินกว่าแค่การทำของหล่นหาย เช่น บัตรเติมเงินของรถไฟใต้ดิน ซึ่งถูกยกเลิกการใช้งานไม่อาจนำมาเติมเงินได้ ด้วยข้อความเหมือนตั้งคำถามของเธอนี้เอง ส่งผลให้สองเดือนต่อมาทางการก็เริ่มนโยบาย ให้นำบัตรเก่ามาแลกบัตรใหม่ได้โดยมีมูลค่า1เหรียญ

Yoonjin Lee เกิดที่ Queens ช่วงเด็กก็ไปๆมาๆระหว่างกรุงโซล เกาหลี กับที่ เกรทเนค นิวยอร์ก ตอนนี้เป็นนักศึกษาปี 3 ที่ School of Visual Arts New York เอกกราฟิคดีไซน์ นี่เป็นโปรเจคทดลองที่ทำขึ้น เธอโพสเรื่องราวลงในเวปไซด์เผยแพร่ทั้งในโรงเรียนและที่อื่นๆแน่นอนมันเป็นที่สนใจไม่น้อยทีเดียว

[ Via: zoonzin ]