หลายครั้งที่ฉันได้มักจะตั้งคำถามกับตัวเองว่า บทบาทของงานเขียนและศิลปะ ภายในการปกครองพรรคคอมมิวนิสต์จีนนั้นมอบอิสระเสรีให้กับศิลปินได้ดีพอหรือยัง ถึงวันนี้จีนให้อิสระเสรีแก่นักคิดและนักเขียนมากขึ้นบ้างหรือไม่ ?
คำถามนี้ไม่ต้องการคำตอบสำหรับงานชิ้นที่เราจะกล่าวถึง
เพราะแน่นอนว่าเรากำลังพูดถึงศิลปะที่อยู่เหนือการเมืองใดๆ
และไม่สมควรจะถูกครอบคลุมด้วยระบบการเมืองใดๆ
เราไม่ใช่นักปรัชญาหรือนายทุนที่จะต้องหาคำตอบ
สำหรับศิลปะนั้นมีทางออกไปยังอีกด้านหนึ่งของโลกเสมอ


เรียงร้อยศิลปะด้วยชนชาติ 100 ชิ้นปฏิมากรรมแห่งยุค Mao-Era (ซึ่งจะว่าไปแล้วก็คือปีค.ศ. 1949 ถึง 1976 ที่เหมาเจ๋อตุง ปกครองอยู่นั่นเอง) งานศิลปะนี้เป็นงานที่โอกาสของเราจะได้ชมฉิวเฉียดไปมาก
เพราะหลังจากจองตั่วเครื่องบินไปเยอรมัน วันกำหนดแสดงงานก็ใกล้จะปิดพอดี
แต่ของดีๆและอยู่ในเอเชียด้วยกันแบบนี้เราไม่พลาดอยู่แล้ว
งานถูกจัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะ Schirn Kunsthalle Frankfurt กลางเมืองกรุงแฟร้งเฟริต์ค่ะ ซึ่งชุดงานศิลปะเหล่านี้ถูกนำมาจัดแสดงควบคู่ไปกับช่วงเทศกาลงานหนังสือ Frankfurt Book Fair's focus on China
และแน่นอนค่ะมีงานหนังสือก็ต้องมีการถกเถียงในข้อคิดเห็น เรื่องเดิม
คำถามเดิมจากทั่วโลกที่รัฐบาลจีนยังไม่ให้คำตอบ
สำหรับหนังสือการเมือง/หนังสือต้องห้าม การควบคุม internet-sms
และล่าสุดก็ถึงกับแบนมือถือ Android
เพราะต่อเนื่องมาจากสงครามสิทธิของเว็บเสิรจ์ยักษ์ใหญ่ Google.com
งานชุดนี้จึงถูกคนเยอรมันทั้งหลายพูดถึงกันอยู่ไม่น้อย
แม้ว่าวันที่เราไปตัวงานใกล้จะปิดแล้วก็ยังมีทั้งนักศึกษาและผู้สนใจเข้ามา
เยี่ยมชมกันไม่ขาดสายเลยค่ะ