ว่ากันว่า...วงจรของความรักแบ่งได้เป็น 7 ช่วง
1. แรกพบ
2. ใกล้ชิด
3. งอกงาม
4. รักใคร่
5. สุกงอม
6. อิ่มตัว
7. แยกทาง

ถึงแม้ว่า...เรื่องราวความรัก และนิยามของแต่ละคู่รักอาจแตกต่างกันไป
แต่ความรักของทุกคู่รักล้วนดำเนินตามวงจรนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ซึ่งแต่ละช่วงเวลานั้นก็มีความพิเศษเฉพาะในตัวของมันเอง

แรกพบ : เป็นช่วงเวลาที่เราค้นพบว่าหัวใจอยู่ที่อกข้างซ้าย เพราะมันจะเต้นแรงจนเรารู้สึกได้
คล้ายกับตอนที่โคลัมบัสค้นพบอเมริกา นักบอลยิงประตูเข้าในการดวลจุดโทษนัดชิงชนะเลิศ
มันจะรู้สึกยิ่งใหญ่ ตื้นตัน ลืมความทุกข์และเรื่องร้ายๆ ไปจนหมดสิ้น
เป็นช่วงเวลาที่เรารู้ว่าเธอสวยงาม และมีเสน่ห์มากแค่ไหน
รอยยิ้มและดวงตาคู่นั้นสามารถสะกดให้เราลืมหายใจได้นานกว่านักดำน้ำทีมชาติเสียอีก

ใกล้ชิด : เป็นช่วงเวลาที่ความรักหอมหวานที่สุด และเป็นช่วงเวลาที่เราสงสัยว่าตัวเอง
เป็นโรคพาร์คิดสันหรือเปล่า? เพราะมือเท้าของเราจะสั่นไหวอย่างมาก บังคับไม่ได้อย่างที่ใจคิด
รวมถึงรู้สึกประหม่า ตื่นเต้น ลังเล ไม่รู้จะซ้ายหรือขวา และทำอะไรไม่ถูกอย่างที่สุด

งอกงาม : เป็นช่วงเวลาที่สมองจะทำงานผิดเพี้ยนมากที่สุด เราจะเผลอแอบยิ้มคนเดียวอยู่บ่อยครั้ง
เราจะรู้สึกอยากซื้อ อยากเป็นนักบุญผู้มีแต่ให้มากกว่าที่เคย เราจะคิดถึงแต่คนรัก และคิดถึงตัวเอง
น้อยลง ซึ่งขัดแย้งกับทฤษฎีที่ว่า "มนุษย์เรานั้นรักตัวเองมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด"

รักใคร่ : เป็นช่วงเวลาวันเพ็ญเดือนสิบสองในหัวใจ เพราะหัวใจจะพองโตเต็มดวงอย่างที่สุด
และเป็นช่วงเวลาที่สมองหดตัวเล็กลงอย่างที่สุดเช่นกัน เราจะลืมสิ่งที่เคยเกลียดชังไปอย่างหมดสิ้น
แมลงสาบที่เราเคยไล่กระทืบทุกครั้งที่เห็น เรากลับนั่งมองมันอย่างมีความสุข
เราจะรู้สึกถึงความอร่อยของไอศครีม swensen's แม้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยคิดว่ามันหวานเลี่ยนเกินไป
จากที่เคยเกลียดหนังผีไร้สาระ หลอกคนให้หวาดผวาอย่างไร้สติ ก็กลับกลายเป็นหนังชั้นดีที่ทำให้เรา อยากดูมากที่สุด เพราะจะได้อยู่เคียงข้างเธออีก 2 ชั่วโมงในวันที่ออกเดทแล้วไม่รู้จะทำอะไร

สุกงอม : เป็นช่วงเวลาที่หัวใจกลับมาเต้นเป็นจังหวะปกติอีกครั้ง เป็นช่วงเวลาที่เราเริ่มซื้อไกด์บุ๊ค
สถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ และอ่านหนังสือที่แนะนำร้านอาหาร ร้านกาแฟ ผับบาร์เด็ดๆ ประจำเดือน
เป็นช่วงเวลาที่เรารู้จังหวะของการพูดว่า "รักนะ" หรือ "คิดถึงนะ" ได้อย่างอัตโนมัติ โดยที่คนรักไม่ได้ ร้องขอให้พูด เป็นช่วงที่ต่อมจินตนาการเพริดแพร้วมากที่สุด สามารถมองเห็นอนาคต และวาดฝันในอากาศได้อย่างสวยงาม

อิ่มตัว : เป็นช่วงเวลาที่เราจะมีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้นในชีวิต นั่นคือการเรอทางลมหายใจ
เช่น เธอ : ที่รักไปดูหนังกันนะ คุณ : เอ่อ ( = เออ หรือ ตกลง)
เธอ : ไปซื้อรองเท้าด้วยนะ คุณ : เฮ้อ ( = เออ หรือ ตกลง)
คล้ายกับว่าเราต้องการปลดปล่อยบางสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในตัวเรา
ไม่มีรูป ไม่มีรส ไม่มีกลิ่น แต่เป็นแค่เสียงสั้นๆ แล้วก็หายไป

แยกทาง : เป็นช่วงเวลาที่เหมือนกับอุกกาบาตพุ่งชนโลกเข้าอย่างจัง
ทุกสิ่งอย่างพังพินาศในพริบตา เหมือนโดนเขาทรายต่อยทะลวงไส้แล้วจุก
จนบอกพี่เลี้ยงให้โยนผ้ายอมแพ้ไม่ไหว
เหมือนขับมอเตอร์ไซด์ลื่นน้ำมันบนถนน จากที่มองเห็นหลังรถของคันหน้า
กลับต้องมานอนมองดอกยางสึกๆ ของล้อรถซะงั้น

เหมือนกับกลุ่มประท้วงกับรัฐบาลที่ไม่มีใครยอมรับผิด เพราะต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลเข้าข้างตัวเอง
เหมือนกับฝนตกตอนที่แดดออก ดูมีเหตุผล แต่ก็ประหลาดล้ำเกินกว่าเข้าใจได้
เหมือนกับตอนที่ดื่มสาโทครั้งแรก จำได้ว่าเฮฮาอยู่ที่บ้านเพื่อน
แต่พอตื่นตอนเช้า...กลับไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมานอนอยู่ที่ป้ายรถเมล์นี้ได้

และที่สำคัญ...ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เราจะร้องไห้พรั่งพรู และฟูมฟายอย่างที่สุด
ไม่ว่าสาเหตุจะเกิดจากการเลิกราธรรมดา หรือสูญเสียคนรักเพราะความตาย
เป็นช่วงเวลาที่เราจะมองเห็นข้อผิดพลาดที่เคยเกิดขึ้น จนเราอยากจะย้อนเวลากลับไป
แก้ไขการกระทำที่โง่เง่าของตัวเอง และ 6 ช่วงระยะเวลาที่เคยเกิดขึ้นจะย้อนกลับมาอีกครั้ง

• เป็นช่วงเวลาที่เราค้นพบว่าหัวใจอยู่ที่อกข้างซ้าย และมันกำลังแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ
• เป็นช่วงเวลาที่สมองสั่งการแปรปรวน มือเท้าของเราจะสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้
รวมถึงระบบของร่างกายทุกส่วนหยุดทำงาน เหลือเพียงแต่ต่อมน้ำตาที่ทำงานอย่างหนักหน่วง
• เป็นช่วงเวลาที่เราคิดถึงแต่ตัวเองน้อยลง คิดถึงแต่เธอเท่านั้น สมองจะทำงานผิดเพี้ยน
อาการหิวหายไป อาการง่วงนอนก็ไม่ปรากฎ และมักจะแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยครั้ง
• เป็นช่วงเวลาที่หัวใจลีบเล็กที่สุด เกลียดชังทุกสิ่งรอบตัว ดูหนังห่วยๆ ได้ทั้งวัน
จินตนาการเริ่มดีขึ้นสามารถมองเห็นภาพซ้อนของตัวละครเป็นใบหน้าของคนรักเก่าได้
• เป็นช่วงเวลาที่เราอยากเดินทางไปสถานที่เดิมๆ ที่แสนน่าเบื่อ
เพื่อไปเก็บเกี่ยวความทรงจำที่ลืมเลือน หรือลมหายใจของเธอที่ตกค้างอยู่แถวนั้น
• เป็นช่วงเวลาที่เรามองไม่เห็นอนาคต ทั้งๆ ที่ครั้งหนึ่งภาพอนาคตเคยปรากฎชัดเจนมาก
ไม่ว่าจะเป็นบ้านดีไซน์ในฝัน ห้องนอน สวนหลังบ้าน และชื่อลูกๆ ที่เคยตั้งไว้
• เป็นช่วงเวลาที่เรามีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้น คือ การมองเห็นเธอด้วยการหลับตา
ทั้งๆ ที่ตอนที่เธออยู่ตรงหน้า เราไม่เคยสนใจที่จะมองเธอ และจดจำอย่างจริงจังสักครั้ง
• เป็นช่วงเวลาที่เราต้องการการปลดปล่อยความเศร้าโศกที่อัดอั้นภายในตัวเราให้หมดสิ้น
และอยากกลายร่างเป็นวัตถุที่ไร้รูป ไร้รส ไร้กลิ่น ไร้เสียง ที่ได้สัมผัสตัวตนของเธออีกครั้ง

อย่าปล่อยให้วงจรสุดท้ายทำลายช่วงเวลาดีๆ ที่สวยงามของความรัก
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นจุดจบแท้จริงตามธรรมชาติที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้

สิ่งที่เราต้องทำก็เพียงแค่...ทำทุกช่วงเวลาให้ดีที่สุด ใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้ได้มากที่สุด
แชร์ความรู้สึกและพูดคุยกันให้ได้มากที่สุด จดจำสิ่งดีๆ ให้ได้มากที่สุด
จับมือเธอไว้ให้นานที่สุด สูดกลิ่นหอมของเส้นผมหรือผิวหนังให้ได้มากที่สุด
กอดเธอทุกครั้งที่คุณรู้สึก และบอกรักทุกครั้งที่คุณรู้สึก...เท่านี้เอง