สวัสดีครับนักออกแบบทุกท่านผม iNattt นะครับ วันนี้ขอเสนอเรื่องการออกแบบ และงานออกแบบของผม ซึ่งนอกจากผมจะเป็นนักออกแบบผมก็เป็นนักดนตรีวง iHearband ซึ่งเป็นวงดนตรีของคนดนตรีในโลก Social media ของเมืองไทย

ประวัติของวงiHearband

iHearBand คือ วงดนตรีที่ใช้ปรัชญาของ Open Source ในการเข้าร่วมของสมาชิก โดยวงดนตรี iHearBand จะเป็นที่สำหรับเผยแพร่ผลงานและสร้างชื่อเสียงให้กับนักดนตรีแบบปัจเจก และนักดนตรีเหล่านั้นสามารถอยู่ได้ในแวดวงทางดนตรี ในด้าน Content วง iHear จะผลิต “ชิ้นส่วนดนตรี”, loop ในแบบ CC, ผลิตงานเพลงที่ดัดแปลงจากงาน CC ของคนอื่น, ผลิตต้นฉบับงานเพลง CC ทั้งแบบสมบูรณ์ หรือไม่สมบูรณ์และนำเพลงที่มี CC มารีมิกซ์ต่อ หรือเล่นในแบบที่สมาชิกชอบ แล้วปฎิบัติตามข้อกำหนดของ CC (Creative Commons Attribution 3.0 License (Thailand)

ในกรณีที่กิจการนั้นมิใช่เพื่อการค้า สามารถนำผลงานต่างๆ ไปใช้ได้ โดยต้องแสดงที่มา หรือลิงก์กลับไปยังหน้าเวบไซต์ต้นฉบับ ผลงานของพวกเราที่โดดเด่นคือ ด้านโซเชียลมีเดีย เช่น ทวิตเตอร์ ที่มีสมาชิกติดตามข่าวสารโดยการ Follow คนในกลุ่ม #iHear มากกว่า 15,000 follower และ เฟซบุ๊ค ที่มีคนติดตาม Like และ Friends รวมกันเกิน 10,000 คน ทำให้วงของเราได้มีโอกาสออกผ่านสื่อทั้ง below the line อย่างเช่น หนังสือพิมพ์ Daily Express, นิตยสาร Go Training, งาน ccSalon, TCDC, petdotalkshow และ above the line ทางเนชั่น แชนแนล, คุยสบายสไตล์ tweetple โดย สุทธิชัย หยุ่น, รายการ เช้าข่าวข้นช่อง 9

__________________________________________________________________________________________________

ซึ่งผมเป็นหนึ่งในสมาชิกวงในตำแหน่งนักร้อง และ Percussion หรือเครื่องเคาะจังหวะ โดยที่ผมเล่นนั้นคือเครื่องดนตรีที่เรียกว่า คาฮอง(Cajon) ซึ่งประวัติของคาฮองนั้น cajon เป็น เครื่องดนตรีที่ ประดิษฐ์ขึ้นใน เปรู ในศตวรรษที่18 โดยมีแนวความคิดริเริ่มมาจากการเลือกกล่องที่ออกแบบมาเพื่อใส่ผลไม้ ของชาวสวน และกล่องใส่ปลา ของชาวประมง ในเปรูและคิวบา

cajon เป็นเครื่องดนตรีที่มีขนาดมาตรฐานที่ , 50 ซม. x 30 ซม. x 30 ซม. ( ความสูง / กว้าง / ลึก ) โดยเฉลี่ย โดดเด่นแผ่น (ด้านหน้า) เป็นบางกว่าอื่น ๆ ด้าน ซึ่งมีความยืดหยุ่นและเสียงสะท้อนของตัวเอง cajon ในด้านหลังขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางรูเกี่ยวกับ 10cm เพื่อช่วยให้สัญญาณเสียงออก (ใช้หลักการทางเสียงแบบลำโพงเครื่องเสียง)

ในความที่ต้นแบบของคาฮองในยุคแรกๆนั้นเสียงออกมาเป็นแนวเพลงแบบชนเผ่า และจังหวะรุมบ้า และดนตรีที่แถบอเมริกาใต้เล่นกันจึงไม่เน้นเสียงสแนร์แบบเอเชียซักเท่าไรนัก เพราะเสียงคาฮองยุคแรกๆนั้นมีเสียงที่เหมือน Bongo เพอคัสชั่นกลองที่เป็นที่นิยมในช่วงเวลาต่อมา ลองดูคลิปด้านล่างนะครับว่า Sound ที่ได้ฟังแล้วรู้สึกยังไง รู้สึกถึงธรรมชาติของกลองชนิดนี้ที่ให้เสียงที่ดูสดและไม่มีการปรุงแต่งแต่อย่างใด

__________________________________________________________________________________________________

ผมเล่นเครื่องดนตรีชนิดนี้มา 8 ปี และได้เล่นเครื่องดนตรีที่เรียกว่าคาฮองมาเกือบทุกแบรนด์ที่มีขายตามท้องตลาดทั่วไป ซึ่งวันนึงการเล่นดนตรีเริ่มอิ่มตัวในเรื่องของรูปแบบเดิมๆ ผมเลยอยากหาความแปลกใหม่ให้กับการเล่นดนตรีของวง จะทำยังไงดี ซึ่งตอนนั้นผมเองก็ทำงานประจำในออฟฟิต ซึ่งเป็นพนักงานเงินเดือนซึ่งน่าเบื่อและไม่ใช่ตัวเอง ส่วนการเล่นดนตรีตอนนั้นเป้นแค่งานเสริมเล็กๆน้อยๆ ซึ่งก่อนหน้านี้ที่จะมาทำงานที่กรุงเทพนั้นผมเป้นนักดนตรี Acustic เล่นกีตาร์ร้องเพลงคนเดียวตามร้านอาหาร สะสมประสบการณ์มาหลายปีหาเลี้ยงตัวเองจนจบปริญญาตรีสาขาเทคโนโลยีเครื่องประดับอัญมณี และจบมาก็ได้ทำงานเป็นนักออกแบบ กะว่าจะไม่กลับไปเล่นดนตรีอาชีพอีกแล้ว......แต่ชะตาฟ้าลิขิตให้ผมต้องผันตัวเองกลับมาเป็นนักดนตรีอีกครั้งในเมืองกรุง แต่การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ดีกว่าตอนที่อยู่เชียงใหม่ เพราะสิ่งที่ผมทำนั้นคือการสร้างสินค้าแบรนด์ของตัวเองซักอย่างนึง เพื่อหลีกหนีการเป็นพนักงานเงินเดือนให้เร็วและมั่นคงที่สุด........

มีอยู่วันนึงผมจากการทำงานที่ออฟฟิต ผมจำได้ว่าผมนั่งอยู่ปลายเตียงในห้องนอนตัวเอง แล้วหันไปเจอคาฮองกลองที่ผมเอาไว้เล่นดนตรีกับสมาชิกวง iHearband นี่แหละ จู่ๆก็มีความคิดที่ว่า"คาฮอง........กูก็ทำได้นี่หว่า" โดยส่วนตัวเริ่มจากการซึ้อคาฮองมาเล่น เล่นแล้วแงะ แงะแล้วแกะ วิเคราะห์ว่าวัสดุมันคืออะไรจากแบรนด์ต่างๆที่มีขายทั่วไปตามท้องตลาด ซึ่งผมก็สะสมและเก็บข้อมูลเอาข้อดีและข้อด้อยของคาฮองแต่ละแบรนด์มาเปรียบเทียบกัน จนเกิดสินค้าภายใต้แบรนด์ของตัวเองที่ชื่อ iNa3 ตัวโลโก้เป็นลูกศรสามแฉก เป้นกิจการของตัวเอง คิดว่าจะทำคาฮองจำหน่ายเอง........

แต่ตอนนั้นการลาออกจากงานที่ทำนั้นเป้นเรื่องที่หนักใจมากๆ เพราะเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่มากๆของชีวิตผม เพราะสินค้าเรามี แต่ตอนนั้นไม่กล้าลาออกจากงานเพราะคำว่า"ภาระ" เป้นตัวถ่วงความอิสระในชีวิตของเราเอง จนวันนึงผมเองคิดอะไรไม่ออกเลยลอง Twit คุยถามว่ามีหนังสือเล่มไหนบ้างที่ทำให้คนเบื่องานประจำคิดได้ อยากหามาอ่าน คำตอบที่ผมได้คือ ให้ไปหาหนังสือที่ชื่อว่า"การลาออกแครั้งสุดท้าย" ของใบพัด หนังสือเล่มหนามาก แค่ชื่อก็ทำให้คนอย่างเราอ่านมันให้ได้แล้ว เชื่อมั้ยครับว่าผมรีบไปหาซื้อในวันนั้นทันที และอ่านจนจบเล่มในวันนั้นเลย เพราะเนื้อหาในหนังสือมันคือชีวิตฝาแฝดของผมที่ผมเป้นอยู่และการคิดการอ่านก็เหมือนกับผมมากโดยใช้ใจกับความรู้สึกของตัวเองว่าควรทำตามที่ตัวเองต้องการ

จนวันรุ่งขึ้น................ผมลาออกจากงานทันที และเดินหน้าทำเครื่องดนตรีที่เรียกว่า คาฮอง กลองนั่งตี เป้นทั้งผู้จัดการและนักออกแบบ นักดนตรี ในองค์กรณ์เล็กๆนี้ ซึ่งตอนนี้คาฮองที่ผมทำสามารถส่งออกได้แล้ว และกำลังขยายการผลิต นับจากวันนั้นจนวันนี้ จะ1ปี แล้ว....ติดตามตอน2 นะครับ ติดตามได้ที่ www.iNattt.com