ตอนเด็กๆ งอแงอยากได้ของเล่น
อันนี้เพื่อนมี อยากได้ งอแง ลงไปนอนดิ้นแบกับพื้น
ส่วนอันนั้นเพื่ิอนก็มี อยากได้ ก็แสดงบทบาทเดิมเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ

ขึ้นมัธยม
มือถือรุ่นนี้กำลังฮิต ตกกี่ครั้งก็ไม่แตก แต่งเสียงเรียกเข้าได้ด้วย
เอารุ่นนี้ละกัน รับรองว่าใช้ไปนาน ไม่เปลี่ยน
ไม่มีตังค์ทำไงดี จะลงไปดิ้นอีกก็ไม่ได้
จำไม่ได้แล้ว ว่าใช้วิธีไหน แต่ก็ได้ครอบครอง
ไม่นาน ก็บ้าบออยากได้รุ่นอื่น ที่ดีกว่า ที่เจ๋งกว่าและใหม่ที่สุด

ขึ้นมหาวิทยาลัย
ขณะนั้น ความอยากมันเพิ่มพูนมากขึ้น
แบรนด์เนมเอย โนเนมเอย หรูและไม่หรู
เอาวะ ปลอมก็เอา ของจริงมันแพงนี่หว่า
ต่างๆนาๆ ล่อตาล่อใจให้อยากมีให้อยากได้
ให้ทัดเทียมเพื่อนฝูง เชิดหน้าชูตาในสังคม

เวลานั้น ของปลอมๆ ชีวิตปลอมๆกับสังคมที่คิดเองเออเองว่าชั้นนำของผมเดินไปพร้อมๆกัน
โดยไม่รู้ตัวเลย ว่าสิ่งเหล่านั้น มันจะหล่อหลอมผมไปในทางใด
ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ไหลไปตามกระแส
บางคราวคิดว่านี่แหละนี่คือตัวของตัวเอง
แต่หันกลับไปมอง มันก็ไม่ใช่อยู่ดี
เอ็งเป็นตัวเอง ในกระแสของสังคม
แต่ไม่ใช่หน้าที่แท้จริงของเอ็ง



สำหรับตัวเองในวันนี้
ชีวิตเล็กๆของผม เดินตามสังคมน้อยลง
หันมาดูเท้าของตัวเองมากขึ้น
หมุนรอบตัวเองให้น้อยลงหน่อย
หันกลับไปดูรอบของคนที่เรารักมากขึ้น
ไม่ทะยานไปหาสิ่งที่เกิน
พอใจกับความน้อย

ชีวิตเพียงลำพังบนเมืองที่ผู้คนมากมายแต่เงียบเหงานี้
เป็นประสบการณ์ชีวิตที่คุ้มค่าเหลือเกิน

เห็นความหมายของคำว่าน้อย
เห็นความหมายของคำว่าชีวิต
เท่าที่ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาจะเอื้อให้เห็น
แต่ว่า.. มันคุ้มค่าจริงๆกับวันข้างหน้าที่จะเดินต่อไป











Views: 97

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

Comment by RAYNUN on June 16, 2010 at 10:49am
ไม่ตามกระแส ไม่ทวนกระแส...ลอยไปกะมัน ..มองดูก็สนุกดีนะ

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service