หลังจาก กลับจากเชียงราย ทำให้รู้สึกว่าการอยู่ต่างจังหวัดช่างเงียบสงบกว่าชีวิตวุ่นวายในเมืองกรุงมาก

.........

ต่างจังหวัด ถ้าไม่ใช่ หน้าเทศกาลหรือ หรือเกิดหตุการณ์ใดๆขึ้น การจราจร ติดน้อยกว่ากรุงมาก

ต่างจังหวัดอากาศบริสุทธิ์กว่า เพราะรถไม่เยอะเท่าเมืองกรุง

ซึ่งมีทั้ง มลภาวะเสียง และควันพิษจากท่อไอเสียซึ่งมากกว่า

ต่างจังหวัด ชาวบ้านอาศัยอยู่ร่วมกันราวญาติพี่น้อง

แต่! เมืองกรุง หาเช้ากินค่ำ ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างกิน

ต่างต้องเอาชีวิตตัวเองให้อยู่สบายขึ้น จนลืมคุณธรรม มนุษยธรรม ซึ่งนับวัน จะยิ่งน้อยลง....

ต่างจังหวัด ผู้คนมีไมตรี มีรอยยิ้มซึ่งหาได้ง่าย ต่างจากเมืองกรุง ที่มีรอยยิ้มน้อยลง

เนื่องจากสภาพแวดล้อม รอบด้าน ทั้งเศรษฐกิจ การงาน เรื่องส่วนตัว

ทำให้ใครหลายคน คิดหาทางออกด้วยวิธีสั้นๆ ง่ายๆ

"...ฆ่าตัวตาย" "... ทำร้ายตัวเอง" ...ทำไปทำไม?

ปัญหามีไว้แก้ ทำลายชีวิตตัวเองแบบนั้น ...แล้วปัญหาที่เกิดขึ้น มันจบง่ายๆเหรอ...?

แล้วคนที่อยู่ข้างหลังคุณล่ะ...? บางคน เค้าต้องมาแก้ปัญหาให้คุณต่อ....

บางทีก็รู้สึกนะ ว่าบางคนที่ตัวเองมีปัญหา แล้วหนี....มันก็เหมือนคนเห็นแก่ตัว

แต่บางที ฉันก็คิดว่า เขาอาจจะไม่รู้จริงๆก็ได้ ว่าหนทางต่อไปของเขาจะเริ่มแก้ตรงไหนก่อน

แก้นั่น กระทบนี่ จะแก้ตรงนี้ ไปกระทบนู่นต่อ..มันก็ล้าเหมือนกัน แต่ฉันว่าการได้คิดบ้างก็ยังดีกว่า

ไม่คิดอะไรเลย คิดแต่อยากตายอย่างเดียว....มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก...