ปัจจัยที่ 5 ของชีวิต

ปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตของคนเราก็รู้ๆ กันอยู่ใช่มั้ยครับว่ามี 4 อย่าง อาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ไอ้ปัจจัย 4 นี่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนกำหนดให้มีแค่ 4 และถ้าลองสังเกตดูดีๆ หากเราขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไปก็คงใช้ชีวิตลำบากอยู่นะ แต่ด้วยความซุกซนทางความคิดบวกกับนิสัยกวนตีนของผม เลยอยากจะลองตั้งคำถามกวนสมองดูซักหน่อยว่า มันจะมีปัจจัยที่ 5 ที่คนเราขาดไม่ได้มั้ย?

ลองคิดตามดูนะครับ และเพื่อไม่ให้เป็นการบีบคั้นท่านผู้อ่านเกินไป ผมจะเว้นที่ไว้ให้พักเพื่อคิดซัก 5 บรรทัด

...................................................................................................................................................

................................................................................................................................................................

................................................................................................................................................................

................................................................................................................................................................

.....................................................

สำหรับผม คำตอบแรกๆ ที่พุ่งเข้ามาในความคิดก็คือ “โทรศัพท์มือถือ” มันดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่จำเป็นมากสำหรับทุกคนในยุคนี้ มีใช้กันตั้งแต่ลูกเด็กเล็กแดงไปยันคนแก่คนเฒ่า ถึงขนาดสิ้นอายุขัยไปยังไม่วายเผามือถือกระดาษไปให้กันอีก บางรายถึงขั้นเผาบัตรเติมเงินไปให้คนตายด้วย...รอบคอบดีจริงๆ

ถ้าถามว่ามือถือจำเป็นพอที่จะเป็นปัจจัยมั๊ย ผมว่าก็น่าจะจำเป็นอยู่ แต่ถ้าลองดูดีๆ การไม่มีมือถือนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ผมเคยลืมมือถือไว้ที่บ้าน มาทำงานแรกๆก็รู้สึกอึดอัด พอบ่ายก็เริ่มชิน ไม่ต้องถูกโทรตาม ไม่ต้องรับแมสแซสโหลดเพลงฮิต ไม่ต้องคอยปฏิเสธคนโทรมาชวนทำบัตรเครดิต และรู้สึกตื่นเต้นกับการใช้โทรศัพท์สาธารณะเหมือนสมัยที่จีบสาวตอนเด็กๆ เพราะสมัยนั้นยังไม่มีแม้กระทั่งมือถือรุ่นกระติกน้ำสุดคลาสสิค

สำหรับผมเอาเข้าจริงๆ โทรศัพท์มือถือก็ไม่น่าจะเป็นปัจจัยที่ 5 ได้

เอาหล่ะสิ เขียนเองหาคำตอบไม่ได้เอง

ผมหยุดบทความนี้ไว้เกือบอาทิตย์ เพราะเริ่มจะยอมรับว่าปัจจัย 4 ที่ใครไม่รู้กำหนดมา เขาคนนั้นอาจคิดมาดีแล้วจริงๆ ผมคงจะจบบทความนี้ลงตรงนี้ ถ้าเมื่อวันก่อนผมไม่ได้ไปถาม “น้องมิว” หลานชายที่น่ารักของผมว่า “น้องมิว นอกจาก ของกิน เสื้อผ้า บ้าน และยา น้องมิวคิดว่าอะไรจำเป็นกับน้องมิวอีก?” ผมพยายามทำคำถามให้ง่ายที่สุดสำหรับเด็กเจ็ดขวบ เพราะคาดหวังคำตอบเพื่อเอามาเขียนต่อ น้องมิวคิดนิดนึงแล้วตอบกลับมาว่า “เพลย์สเตชั่นทรีครับ” ผมไม่แปลกใจกับคำตอบของหลานเลยซักนิด เพราะรู้ว่า “เพลย์สเตชั่นทรี” คือเครื่องเล่นเกมในฝันที่น้องมิวรบเร้าให้พ่อซื้อให้มาโดยตลอด เฮ้อ! ปัจจัยที่ 5 คงจะไม่มีจริงๆ เพราะขนาดน้องมิวยังฝันอยากได้เกมเพลย์ฯ ซึ่งไม่เห็นจะจำเป็นต่อการใช้ชีวิตซักนิด น้องมิวไม่ช่วยลุงเลย “ฝันอยากได้เกมเพลย์ฯ เหรอ.....ฝัน.....เกมเพลย์ฯ.....ฝัน.....เกมเพลย์ฯ.....ฝัน.....ฝัน.....ฝัน

ใช่แล้ว! “ฝันไง” ปัจจัยที่ 5 ของชีวิต ผมลองทบทวนดูอีกครั้ง เพราะฝันที่อยากจะได้เกมเพลย์ฯนี่แหละ ที่ทำให้น้องมิวมุ่งมั่นตั้งใจเรียนให้ได้คะแนนดีๆ เพื่อแลกกับที่พ่อจะซื้อเกมเพลย์ฯให้ ฝันทำให้น้องมิวอยากไปโรงเรียน ฝันทำให้น้องมิวมีจุดหมายในชีวิตชัดเจนตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ

และก็ฝันนี่แหละที่ทำให้เกิดสิ่งไม่คาดฝันกับทุกชีวิต และทุกสิ่งบนโลก ยิ่งถ้าเอาไปเปรียบเทียบกับมือถือที่ผมคิดถึงในตอนแรกยิ่งห่างกันลิบลับ มือถือเราต้องคอยเติมแบตให้มัน แต่ฝันเติมแบตให้เรา และที่สำคัญฝันเป็นปัจจัย 5 ที่มีเสน่ห์มากๆ มันจะเปลี่ยนรูปทรงไปได้เรื่อยๆ ตามความคิดและอายุของแต่ละคน ใครที่รู้ว่าความฝันของตัวเองคืออะไร เขาคนนั้นก็จะพร้อมก้าวเดิน เอื้อมมือไปคว้าฝันนั้นมาด้วยความมีชีวิตชีวา และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความหวัง

ก่อนจะจบบทความนี้ผมขอชวนให้ทุกคนหาปัจจัยที่ 5 ของตัวเองให้เจอแล้วเดินไปพร้อมกับมันด้วยความสนุก อาจจะเหนื่อยบ้าง พักบ้าง แต่ก็อย่าได้ละทิ้ง เพราะ ”ฝัน” นี่แหละที่ทำให้การมีชีวิตอยู่ด้วยปัจจัย 4 มีความหมาย

ผมก็มีฝันเหมือนกัน ฝันของผมคือการที่ใครซักคนได้อ่านบทความนี้ แล้วถือเอาความฝัน เป็นปัจจัยหลักในการก้าวต่อไปอย่างมีความหวัง แต่ถ้าไม่มีใครทำอย่างนั้นเลย ผมก็ไม่เสียใจ และจะยังคงพยายามเขียนหนังสือหรือทำอย่างอื่นต่อไปได้ ด้วยความฝันแบบใหม่ๆ

ก็ผมบอกแล้วไงเสน่ห์ของฝัน อยู่ที่มันสามารถเปลี่ยนรูปทรงไปได้เรื่อยๆ