ความอ่อนล้าของการตรำงานมาติดต่อกันหลายคืน

ฉันนั่งจมอยู่ตองหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างเลื่อนลอย

เสียงเพลงแผ่วเบา ที่เปิดผ่านลำโพง เอื่อยเฉยพาฉันล่องลอยไปตามทำนอง

มือซ้ายที่เคยกดเเป้นพิมพ์อย่างคุ้นชิน เริ่มเชื่องช้าลง

มือขวาที่คอยขยับเม้าท์เริ่มหยุดนิ่ง



ฉันพยายามเรียกสติอันเหลืออยู่น้อยนิดในสภาวะเช่นนี้อย่างอดทน

มือซ้ายเีริ่มลูบหน้าลูบตาดวยคิดว่าจะขจัดกริยาง่วงอันน่าอึดอัดนี้ออกไป

เเต่เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร

มือซ้ายที่ขยับพลางค้างนิ่งอยู่อย่างนั้น



ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก...


เสียงเล็กๆ ที่ดังอย่างสม่ำเสมอ เที่ยงตรง เเละเเผ่วเบา

ฉันเงี่ยหูเข้าไปชิดต้นเสียงนั้นอย่างลืมตัว

มันยังคง


ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก...


ไม่มีเเม้ที่จะรู้เบื่อ

ไม่มีเเม้ที่จะพร่ำบ่น

ไม่มีเเม้ที่จะหยุดพัก


เพราะมันคือหน้าที่... ที่พึงกระทำ... ของลานนาฬิกา




ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก...


ฉันตื่นจากพะวัง...บิดข้อมือเพื่อดูเวลา...เเล้วก้มหน้าทำงานต่อไป

Views: 146

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service