แสงไฟสลัวยามค่ำคืน สีน้ำเงินเหมือนท้องน้ำใต้บาดาล

ชั้นโอบกอดแสงสว่างของดวงดาวไว้แนบแน่น

ล่องลอยอยู่ในอากาศที่เบาบางที่ว่างเปล่า

ดวงดาวเอ๋ย เจ้าส่องสว่างในหัวใจชั้น

ดวงดาวเอ๋ย เจ้าช่างอบอุ่น

ดวงดาวเอ๋ย

...

...

เจ้าไม่มีจริง

ทิ้งชั้นไว้กับความสว่าง

ทิ้งชั้นไว้กับความเหงาที่ว่างเปล่า

ทิ้งชั้นไว้กันความจริงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก

ทิ้งชั้นให้เฝ้ารอ เพื่อโอบกอดเจ้าอีกครั้งเมื่อตะวันลับตา

" หรือชั้นควรตื่น สู่โลกความเป็นจริง ต่อสู้ชีวิตมากมาย ทำกายให้เหนื่อยล้า

เพื่อจะโอบกอดเจ้า .. อีกครั้ง เมื่อชั้นหลับไป "