เย็นลมโชยโบกโพยพัด
พลิ้วปลิวยอดไม้ใหญ่
ย่อมโบกพัดสะบัดกิ่งไกว
ย่อมหวั่นไหวเป็นธรรมดา

โลกกลมๆ ก็ใบนี้
มีความหวังอยู่มากมาย
แต่เวรและกรรมคอยทําลาย
ให้ย่อท้อยอมจํานน

เขียนเพลงขึ้นบทหนึ่ง เขียนเตือนความทรงจํา
แด่เวรและแด่กรรม สุดดีความงมงาย

ยามลมโชยโบกโบยพลิ้ว
บนหนทางของความจริง
กระแสลมที่เคยหยุดนิ่ง
เพียงหยุดพักฤดูกาล

เกิดเป็นคนก็ควรคิด
คิดถึงธรรมชาติที่เป็นจริง
โลกสมบูรณ์ด้วยสรรพสิ่ง
สัมผัสได้ด้วยกายตน

เขียนเพลงขึ้นบทหนึ่ง เขียนเตือนความทรงจํา
แด่เวรและแด่กรรม สุดดีความงมงาย

เขียนเพลงขึ้นบทหนึ่ง เขียนเตือนความทรงจํา
แด่เวรและแด่กรรม สุดุดีความงมงาย

โลกหมุนไปใช่ความฝัน
ล้วนแปรผันไปบนแกน
ธรรมชาติเมื่อยามแร้นแค้น
ดั่งสอนคนให้พากเพียร
เชื่อคารมดั่งลมพัด
ที่ผ่านมาและผ่านไป
จงทําตนดั่งต้นไม้ที่เหยียดตรงและเติบโต

เขียนเพลงขึ้นบทหนึ่ง เขียนเตือนความทรงจํา
แด่เวรและแด่กรรม สุดดีความงมงาย

เขียนเพลงขึ้นบทหนึ่ง เขียนเตือนความทรงจํา
แด่เวรและแด่กรรม สุดดีความงมงาย

เขียนเพลงขึ้นบทหนึ่ง เขียนเตือนความทรงจํา
แด่เวรและแด่กรรม สวัสดีความงมงาย

Views: 95

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

Comment by Artorn Budseetada on August 2, 2010 at 4:57pm
ขอเปิดตัวด้วยเพลงนี้เลยละกัน
เนื้อหาสาระอาจมีไม่มากก็น้อยต่อทุกคน แต่กับผมมันมีมากมายซะเหลือเกิน

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service