มื่อคืนดู "มนต์รักทรานซิสเตอร์" เป็นครั้งที่ 3
ครั้งนี้ให้ความสำคัญกับ "สะเดา" ตลอดเรื่อง

แม้ในช่วงเวลาที่หนังเล่าถึงชีวิตของ "แผน"
แต่เราก็คิดถึงแต่ "สะเดา" ว่าเธอจะเป็นยังไง

ผู้หญิงคนนี้ต้องอดทนแค่ไหน เงียบเหงาขนาดไหน
ร้องไห้เท่าไหร่ คิดถึงคนรักเป็นปริมาณเท่าใด
ใครจะคาดคิดว่า...จากจุดแรกของความรักที่หอมหวาน
จะเริ่มขมขื่น เพราะสามีต้องไปเป็นทหารรับใช้ชาติ
แต่เธอก็ยังยิ้มออก เมื่อได้อ่านจดหมายของคนรักที่เขียนมาหาเสมอ
หลังจากนั้น...โชคชะตาก็เล่นตลกกับ "แผน"
ทำให้ทั้งคู่ต้องห่างเหินกันไปเรื่อยๆ จากวัน เป็นเดือน จนนานนับปี
ทุกค่ำคืน "สะเดา" คงร้องไห้อย่างพรั่งพรู
เพราะความคิดถึงคนรัก และความเหงาที่ต้องอยู่คนเดียว
และเฝ้ารอถึงวันที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกัันอีกครั้ง

มีอยู่ช่วงหนึ่งตอนที่จ้องหน้า "สะเดา" และภาพหนึ่งก็ปรากฎขึ้น
หน้าของ "สะเดา" กลายเป็นหน้าของ "คนรักเรา"
แม้ว่าเราจะไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวด ไม่ได้ทอดทิ้งเธอไปไหน
แต่เรารู้สึกว่า เธอกำลังร้องไห้อยู่นิดๆ
เพราะเธออยากจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเราให้เร็วที่สุด
หรือบางทีเธออาจอยากจะหนีจากที่ที่เธออยู่ให้เร็วที่สุด

ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใดก็ตาม น้ำตาของ "สะเดา" ก็ทำให้
เราคิดถึงอนาคต คิดถึงการแต่งงาน คิดถึงการทำงานที่มากขึ้น
เพื่อรับเธอมา และใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกัน

แม้ว่า...เวลาที่เราคบกันจนถึงตอนนี้
มันแค่ 1 ปี 3 เดือน
แต่ฉันก็มั่นใจในตัวเธอที่สุด
จำได้ไหม...ตอนที่คบกัน 1 เดือน
ฉันถามเธอว่า "อยากแต่งงานกันไหม"
เธอตอบ "ตกลง"
รู้ไหม...ชีวิตคู่ของเราเริ่มต้นจากคำพูดในคืนนั้นเอง

อดทนอีกนิดนะ...
อีกไม่นาน...เธอจะมีฉันอยู่เคียงข้างเสมอ