เคยพยายามที่จะลืมใครไหม?

เคยพยายามจะลบความทรงจำที่ดีๆ ความรู้สึกดีๆ ที่เราเคยมี เคยรู้สึกต่อคนคนหนึ่งที่จัดว่า เป็นคนพิเศษในวินาทีเวลาที่ผ่านเข้ามาในช่วงหนึ่งของชีวิตของเรา

จะเรียกความรู้สึกดีเหล่านั้นว่า .. .

รัก

ชอบ

ปลื้ม .. .

ก็ตามแต่

มันชุ่มฉ่ำชื่นใจเสมอ ทุกนาทีโมงยามที่นึกถึง

บทสนทนา กิจกรรมต่างๆ การถ่ายโอนความรู้สึกผ่านการสื่อสารในแบบต่างๆ

การแสดงออก หรือการได้บอกออกไป ..

เหล่านั้น มันรู้สึกดีทุกครั้งเลย

รอยยิ้มแก้มแทบปลิ อย่าให้บอก

อาการตื่นเต้นหัวใจเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ อาการไม่กล้าสบสายตาเพราะกลัวว่าเค้าจะรู้หมายความข้างใน

ว๊าววว ว ว.. กรี๊วกร๊าว ขนาดตอนนี้ ที่ไม่ได้สนิทกันเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่ที่นึกถึง หัวใจมันก็ยังฉ่ำหวานอยู่เลย .. .

ก่อนหน้านี้ .. ไม่นานหรอก ที่จู่ๆ ก็เกิดอาการหักดิบของความสัมพันธ์กันขึ้น แบบที่ยังงงอยู่

ตกลง ใครโกรธใคร ยังไม่รู้เลย .. เอาเป็นว่า แล้วแต่สะดวกใจแล้วกันนะ

คุยด้วยก็คุย ไม่คุยมา ก็ไม่อยากจะเซ๊าซี๊ให้เสียเวลา และเกิดความรำคาญใจ!!!

เราว่า เราชิลลอยู่แล้ว

พอห่างไป มันก็เหงา อาการหัวใจเดียวดายคืนสู่สภาวะปกติ ไม่มีคนปากจัดไว้คุยมันก็เหงาเหมือนกันแฮะ

แต่เราก็มีภาระหน้าที่ที่ต้องก้าวไปข้างหน้า ก็ไม่อยากไปสาระกับแค่สิ่งนี้

แต่พอวันนึง วันที่เราเจอมรสุม เจอปัญหา หรืออยู่ๆอาการอารมณ์ศิลปินที่เป็นบ่อเกิดของความเซ็ง เบื่อ ท้อ มันก็เวียนวนแว๊บเข้ามาในความรู้สึก

การมีใครสักคน ที่เราวางใจและอบอุ่นใจที่สุดที่ได้คุยด้วย มันรู้สึกปลอดภัยและเชื่อใจว่าเค้าไม่มีวันที่จะหักหลังเรา

ใช่!! เค้าคือคน คนนั้น!

แค่ .. "รับฟัง" เราก็รู้สึกดี

แค่เอ่ยคำสั้นๆ ว่า "สู้สู้"

หรือแค่บอกว่า "ทำมันให้ดีที่สุดนะ" มันก้เป็นประโยคล้ำค่าที่สุด ที่ฉาบทาและเพิ่มแรงใจให้คนท้อและไม่มีกะใจทำอะไร ได้รู้สึกหายเหนื่อยและพร้อมที่จะสู้ต่อ ด้วยการก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ อุ่นใจ

และรู้สึกถึงความหวังดีของเค้า โอบอุ้มเราอยู่ทั่วๆไปในฟุ้งอากาศ ..
ความอบอุ่นของเค้า ทำให้เรารู้สกว่า ชีวิตเรามีฟูกนุ่นๆไว้รองรับความรู้สึก แม้ไม่มีใครเข้าใจ อย่างน้อยมีคนตั้งคนนึงที่เข้าใจเรา .. .
ประมาณนั้น!!!

นั่นคือความรู้สึกดี ที่รู้สึกและยังคงรู้สึกดีทุกครั้งที่นึกถึง

แม้ว่าในช่วงแรก ที่โกรธกัน
เราจะรู้สึกอยากจะลืม ลืมเค้าไปให้มันสิ้นๆไป อยากไล่ความรู้สึกดีนี้ให้มันออกไปจากชีวิต

แต่เอาเข้าจริง กับบางสิ่งที่อยากลืม ยิ่งกลับจำ อะไรที่อยากจำ มันกลับลืมซะงั้น!

บางอารมณ์ ดวงหน้าเค้าก็ลอยมา บางมุมคำพูดคำจา ไอ้ที่ชอบมาพูดเล่นให้เราขำก็ยังจำได้ในหัวสมอง น่าแปลกมาก .. ทำไมไม่ลืมสักทีนะ
จนแล้วจนรอด ก็ลืมเค้าไม่ได้ ..
ก็ต้องมาทำใจอีกครั้ง ...
สรุปว่า ถ้าทำไงแล้วไซร้ มันลืมไม่ได้ เพราะสิ่งดีๆ ที่เค้าหยิบยื่นให้เราโดยไม่ตั้งใจ
และเราก็เสพความดีของเค้าเข้าไปโดยไม่รู้ตัว
ก็จงปล่อยมันเป็นไป ตามธรรมชาติของใจ อารมณื ความรู้สึกแล้วกันนะ

ถ้านึกอยากจะคิดถึง ก็จงคิดถึง คิดถึงในสิ่งดีๆ ที่เค้าให้เราอย่างจริงใจ
ถ้านึกจะรัก ก็รักในสิ่งที่เค้า เป็น อย่ คือ ฮ่าๆๆๆ
ถ้านึกจะชอบ ก็คงชอบในอารมณืขันของเค้า ที่ทำเราหมั่นไส้อมยิ้ม ไอ่บร๊า!!
ถ้านึกจะเกลียด ก็จะเกลียดในความเจ้าอารมณ์ที่น่าจิกตบให้หายหมั่นเขี้ยวอีกนั่นล่ะ อีตาบ้าเอ๊ย!

แล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ทุกครั้ง ที่นึกถึง
และมีกำลังใจทุกครั้ง กับคำพูดที่เค้าให้กำลังใจเรา

บอกแล้วไง .. มันมีค่ามากอ่ะ
คำว่า "สู้สู้" จากใครที่ไหน ก็ไม่มีแรงขับเท่า "สู้สู้" จากเค้า
"Do ur best!!" จากเค้า มันทำให้เรามีกำลังใจก้าวต่อไปอย่างมั่นใจ

ทั้งหมดนี้ ... ที่เล่ามา
มันล้วนแต่เป็นสิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ มิตรภาพดีๆที่งดงามในใจเรา และมันจะยังคงอยู่ ประทับอยู่อย่างนี้ในใจเรา ไม่ลบเลือนหายไปไหน .

เค้าเป็นคนดีคนนึง และดีกับเราได้ขนาดนี้ ทำไมที่ผ่านมา ที่เราโกรธเค้า ทำไมเราถึงจะลืมเค้าไปอย่างลงคอนะ ....

น่ารักขนาดนั้น ลืมยากอ่ะจริงๆแล้ว .. .


เขียนบล็อคมาถึงบรรทัดนี้แล้ว ก็คิดถึงเค้าจังเลยด้วย เรานี่แย่จังน๊ะ!!

^^