สิ่งที่เราทำ เป็น กิจวัตรประจำวัน ในแต่ละวันๆ เราล้วนทำเพราะความเคยชิน และ สิ่งที่ทำออกมาเหล่านั้น

อาจจะไม่มีความหมาบมากนักสำหรับใครบางคน แต่กลับสำคัญยิ่งนักกลับคนอีกคน...เพราะ....

"สิ่งเหล่านั้นที่ทำออกมาล้วนแล้ว...ออกมาจากใจ"

มีน้อยคนเหลือเกิน...ที่ทำสิ่งใดแล้วจะไม่หวังผลตอบแทน ทั้งจับต้องได้ และ ไม่สามารถที่จะจับต้องสิ้นนั้นได้แม้แต่นิดเลย

หากไม่นับ พ่อ และ แม่ ของเรา....

คนรักกัน ก็อยากได้ ความรักตอบ

มิตร นั้น ก็อยากได้มิตร ที่เที่ยงแท้ตอบ

........เหล่านี้นั้น ล้วนแต่ก็ต้องการ สิ่งตอบแทนทั้งสิ้น...

มีใครมั้ย ที่จะไม่ต้องการผลตอบแทนนั้นๆ เลย........................

ตัวเรานั้น....ต้องการผลตอบแทนเช่นกัน ทำ ทำ ทำ และ ทำ ทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ (แม้ว่าบางทีดูโง่เขลา...)

ให้กับคนที่เรา รัก รัก รัก และตอนนี้เราคิดว่ารักรักเค้ามากที่สุด... โดยหวังว่าตนที่เรารักนั้น จะรักเราตอบ และ เห็นคุณต่าในตัวเรา

มากที่สุด เห็นเราเป็นคนสำคัญ ต่อชีวิตเขา....ใช่ มันอาจดูโลภมากจนเกินไป....แต่เราก็เคยหวังอย่างนั้นกับเขา จริงๆ

ณ ตอนนี้ เท่าที่คิดตรึกตรอง และ เท่าที่เราะสามารถจะทำ สิ่งๆหนึ่ง ได้นั้น คือ ทำให้ดี และ รักษาสิ่งที่เป็นอยู่ อย่างดีที่สุดเท่าที่จะ

ทำได้ ถึงแม้ว่าสักวันหนึ่ง เราอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม...อย่างน้อยๆ เค้าคงจำสิ่งดี ดี ที่มีอยู่ที่ตัวเรา ได้บ้างก็พอ....

"ความคิดของคนเรานั้น ไร้จุดสิ้นสุด...แต่ บางความคิดนั้นก็ต้องมีจุดสิ้น เช่นกัน"