อีกครั้งแล้วที่มีโอกาสไปเยือน แม่สะเรียง มันยังคงให้ความรู้สึกเดิม เงียบสงบ เรียบง่าย และคงเป็นอะไรที่ชีวิตขาดแคลนไปเนิ่นนาน ใช่!ชีวิตอาจต้องการอะไรบางอย่างที่ทำให้"รู้สึก" ได้มากกว่าแค่ "ความคุ้นเคย" มุมมองที่ทำให้เราสดชื่นอย่างประหลาด

และต่อให้ต้อง"โดดเดี่ยว"แต่เชื่อฉัน เธอจะไม่เดินทางอย่างเปลี่ยวเหงา มันมีชีวิตอื่นๆอีกมากมายแวดล้อมอยู่ โดยเฉพาะชีวิตที่เธอพกมาด้วย"ในหัว"ตัวเอง

เธอชอบ"สีเขียว"มั้ย บางทีมันอาจเป็นมากกว่า"สี"ดาดๆบนกระดาษหรือผืนผ้าใบ ที่ถูกป้ายด้วยแปรงภู่กันของศิลปิน บางทีมันเป็น"ลมหายใจ"ของใครคนหนึ่ง หรือเป็นของ"เธอ" ที่พร้อมมอบ"ความอบอุ่น"ที่แทรกตัวท่ามกลางความหนาวเหน็บ คล้ายความทรงจำอันแสนหวานที่ซ่อนตัวมากับฤดูกาล ที่รอคอยการค้นพบ หรือบางทีมันอาจเป็นอะไรอื่นๆอีกมากมายที่เธอหลงลืมมันไป

[ Via: wris udk ]