.....เมื่อเร็วๆนี้ผมมีโอกาสได้ไปถ่ายภาพที่อำเภอสังขละบุรี ที่นี่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสวรรค์ของบรรดานักถ่ายภาพทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่น สำหรับผมแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาที่นี่ สาเหตุคงเหมือนกับหลายๆท่านที่ชอบถ่ายภาพเนื่องจากสังขละบุรีเต็มไปด้วยความหลายหลายทั้งทางด้านเชื้อชาติ วัฒนธรรม วิถีชีวิตที่เรียบง่ายคงไว้ซึ่งประเพณีที่งดงาม ตลอดจนภูมิประเทศที่สวยงามที่ไม่แพ้สถานที่ท่องเที่ยวที่ไหนในประเทศไทย เรียกว่ามาที่นี่ก็ได้ครบทั้งภาพคนภาพวิวเลย
.....ครั้งนี้ผมมาสังขละบุรีพร้อมกับความตั้งใจที่จะมาเก็บภาพความงดงามเหล่านั้นถ่ายทอดออกมาในแบบฉบับของผม เหมือนเช่นเมืองท่องเที่ยวเมืองอื่นๆ สังขละบุรีเติบโตขึ้นรับกับกระแสของความเป็นเมืองทองเที่ยวอย่างเต็มรูปแบบ ซึ่งเมื่อเทียบกับเมืองท่องเที่ยวหลายๆเมืองของประเทศเทศไทยแล้วผมว่าที่รับมือกับกระแสการท่องเที่ยวได้ดีเลยทีเดียว ที่นี่ผู้คนยังดำเนินชีวิตโดยยึดตามแนวทางที่บรรพบุรุตปฏิบัติสืบต่อกันมาชนิดที่ว่าเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิถีของความเป็นพุทธศาสนาที่นี่ถือว่าชัดเจนและสวยงามที่สุดที่หนึ่ง...ตรงกันข้ามสิ่งที่ผมเป็นห่วงกับเป็นพฤติกรรมของบรรดาตากล้องผู้ที่มีใจรักในการถ่ายภาพเหมือนกับผม
.....ตลอดหลายวันที่ผมอยู่ในสังขละบุรีผมมีโอกาสพบเจอกับบรรดาตากล้องมากมายทั้งผู้ที่ถ่ายภาพอย่างจริงจังและไม่จริงจัง หลายๆท่านให้ความเคารพเป็นอย่างดีต่อสถานที่และบุคคลตลอดจนมีวิธีการในการเข้าถึงตัวแบบโดยที่เค้าไม่รู้สึกว่าถูกละเมิดหรือลำคาญแต่อย่างใด ในขณะตากล้องอีกหลายคนปฏิบัติแตกต่างกันออกไป ผมเห็นช่างภาพคนหนึ่งเอากล้องไปจ่อใกล้ๆสลับมุมไปมาหน้าของคุณป้าท่านหนึ่งที่เอาของวางบนศรีษะะพร้อมวิ่งดักหน้าดักหลังตลอดความยาวของสะพานมอญกว่า800เมตร เห็นคนเอากล้องจ่อไปในบาตรพระขณะที่ชาวบ้านกำลังใส่บาตร เห็นตากล้องหลายคนมุงกันรัวแฟลตขณะมีการพิธีทางศาสนาและอีกหลายๆการกระทำชนิดที่ว่าถ้าเป็นคงต้องหันมาหรือทำอะไรที่มากกว่านั้นเป็นแน่ จริงอยู่การมาของบรรดาท่านทั้งหลายอาจนำมาซึ่งรายจำนวนมากที่ชาวบ้านจะได้รับ เช่นเดียวกับที่หลายๆคนบอกผมว่าชาวบ้านที่นี่ชินกับการที่มีคนมาถ่ายรูปอยู่เรื่อยๆ แต่อีกด้านหนึ่งยังมีชาวบ้านอีกมากที่ไม่ผลประโยชน์แต่อย่างใดกับการมาของนักท่องเที่ยวและช่างภาพเหล่านั้น ตรงกันข้ามกลับได้รับผลในทางลบด้วยซ้ำหากผู้ที่มาไม่มีความเข้าใจในความแตกต่างตลอดจนความบอบบางของวัฒนธรรมและวิถีของคนท้องถิ่น หรือในบางครั้งอาจเรียกได้ว่าไม่ใส่ใจที่จะรับรู้เลยก็ว่าได้ว่าใครจะเป็นยังไงตั้งแต่ตอนแรก สนแค่ให้ได้ภาพสวยๆ มุมแปลกๆ หลายครั้งปลายทางของภาพเหล่านั้นอาจเป็นเพียงแค่การโพสโชว์กันบนอินเตอร์เน็ตอวดกันเท่านั้น หากอะไรที่มันเกินความพอดีหรือไม่มีข้อจำกัดจนเกินไปถึงที่สุดแล้วความเบื่อหน่าย ไม่พอใจหรือแม้กระทั่งอาจเกิดการต่อต้านตามมาในที่สุด หรืออีกมุมหนึ่งอาจทำให้วิถีชีวิต ขนบธรรมเนียมประเพณีบางอย่างที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาของชาวบ้านเปลี่ยนแปลงไปเหมือนที่หลายพื้นที่เป็นอยู่ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เองไม่ใช่หรือที่ช่างภาพและนักท่องเที่ยวต้องการที่จะเห็น ต้องการที่จะสัมภัส หากเป็นเช่นนั้นจริงผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร สำหรับตากล้องที่ไม่ใส่ใจแต่แรกแล้วก็คงแค่เปลี่ยนไปหาสถานที่ๆยังคงความบริสุทธิ์ที่ใหม่ แต่สำหรับชาวบ้านและคนท้องถิ่นมันอาจหมายถึงความสูญเสียที่ไม่สามารถประเมินค่าได้เลย
.....ผมเองไมใช่ตากล้องระดับแนวหน้า เพียงแต่ในทุกขณะที่ผมกดชัดเตอร์ผมเองนึกถึงความรู้สึกของผู้ที่ถูกผมถ่ายภาพอยู่เสมอ เมื่อมองจากหลายๆองค์ประกอบแล้วภาพที่ออกมาดูแล้วมันรู้สึกสวยอย่างบอกไม่ถูก ถึงท้ายที่สุดแล้วสังขละบุรีอาจเป็นแค่สวรรค์ของนักถ่ายภาพแต่ไม่ใช่สวรรค์ของคนที่อาศัยในพื้นที่หากตากล้องหลายคนยังคงขาดจิสำนึก ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วเรายังจะมีความสุขการถ่ายภาพอยู่อีกหรือไม่ หากภาพที่เรามองผ่านวิวไฟด์เดอร์อาจไม่ใช่รอยยิ้มของผู้คนที่ยิ้มตอบเมื่อเห็นกล้องอีกต่อไป ในท้ายที่สุดแล้วสังขละบุรีคงเหลือเพียงแค่ภาพสวยๆที่มีอยู่แค่เพียงบนโลกอินเตอร์เน็ตเท่านั้น....