คุณเคยคิดจะส่งคนบางกลุ่ม ไปทำร้ายใครซักคนบ้างไหม? คุณรู้อยู่แล้วว่าคุณทำได้ ไม่ได้ยากอะไร...แต่ขณะที่คุณกำลังคิดเรื่องนี้ จู่ๆความรู้สึกบาปบุญคุณโทษ กรรมตามสนองก็แทรกขึ้นมา

ความรู้สึกอยากทำร้ายเป็นอันหยุดชะงัก แต่ก็ยังมีหลงเหลืออยู่ เพราะคุณเองก็มีอีกความคิดที่ว่า "ปล่อยมันไว้ไม่ได้ เค้าทำเหี้ยๆกับเราก่อน"

จำไว้นะ เวรกรรมก็พูดแบบนี้เหมือนกัน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกฎแห่งกรรมเสียเถิด คิดซะว่าคนพันธุ์นี้ไม่ต้องเอามือเราไปสัมผัสด้วยหรอก สกปรกเกินไป ปล่อยเวรกรรมจัดกการดีกว่า

หลายคนบอกคนเลวๆบางคน ทำเลวมาทั้งชีวิต แต่ก็อยูดีกินดี ดีกว่าเราด้วยซ้ำ ไม่เห็นเวรกรรมทำอะไร...

ผิดแล้วล่ะ นั้นแหละเวรกรรมกำลังทำ เขากำลังเลี้ยงไข้ ให้ความหวังว่า "มัน" จะมีความสุขตลอดไป ทำให้มันชินกับความสบาย จนลืมความทุกข์ และเมื่อถึงวันพิพากษา ความสุขนั้นก็มลายหายไป มันก็เหมือนคนที่อยู่บนที่สูงมากๆนั้นแหละ เวรกรรมกำลังทำให้เขาคิดว่าเขาอยู่สูงเหนือคนอื่น เมื่อเค้าชินกับความสุขบนที่สูง เวรกรรมก็จะพาเค้าตกลงมาใช้ชีวิตอยู่บนดิน ที่ที่ต่ำที่สุด คุณคิดตามนะ คนที่มีความสุขอยู่บนที่สูงจนชิน อยู่ดีๆต้องตกมาสู่ดิน ความหวัง ความสุข พังทลาย คุณคิดว่าเขาจะทุกข์ขนาดไหน...นี่แหละการทำงานของเวรกรรม

ไม่ต้องเร่ง ไม่ต้องรอ เวรกรรมอาจมีผลให้คุณเห็นช้า แต่เขามาแน่...