ตื่นมากลางครั้น ยามดึกสงัด หลังจากที่นอนหลับเป็นตายในห้องมืดไปกว่า 10 ชั่วโมงได้
รู้สึกหิวกระหายน้ำ อย่างรุนแรง ลุกขึ้นทบทวน เดินโซซัด โซเซ กระโชกซัดเฮือกกๆ
อย่างไม่มียั้ง น้ำไหลผ่านคอลงกะเพราะ อันเบาบางด้วยน้ำย่อยและของหมักหมม เมื่อคืนวาน
เย็นวะวาม ดั่งตายแล้วเกิดใหม่ เสมือน ต้นไม้ตื่นจากหลับใหลยามค่ำคืน
ด้วยแสงแดดและสายน้ำในยามรุ่ง ทำให้เข้าใจถึงคำว่า "น้ำคือชีวิต" ได้อย่างลึกซึ้งมากกว่าเคย