"ก่อนไป casting ควรทำการบ้าน ดูว่าบริษัทที่จะจ้างเราน่ะ เค้าเคยมีพริตตี้เดิมๆ บ้างอะเปล่า ยกตัวอย่าง การ cast งานมิตชู ส่วนใหญ่พริตตี้ปีที่แล้วเป็นอย่างไร ปีนี้ก็จะคงรูป และแนวนั้นๆ คือ ผมยาวตรง ผิวขาว หน้าหมวยตาโต แต่งหน้าไม่จัดแต่เนียนหนาสุดๆ สูง 168 ดูน่ารักแบบสาวมั่นๆ จะโอ เป็นต้น ดังนั้นพอเราไป แคส ก็ทำผมตรงไปหน่อยอะไรประมาณนี้ ไม่ใช่ม้วนเกินเหตุน่ะ หรือแต่งหน้าเยอะไปก็ไม่ดีน้า เพราะที่ผ่านมา คนได้งานมักจะแต่งหน้า ลงรองพื้นเนียนๆ เพื่อให้ผิวดูสุขภาพดีค่ะ และที่สำคัญอย่างน้องคนแรกว่านั่นแหละ คือ มั่นใจ และตั้งใจ"


"ต้องเตรียมตัวอย่างการพีเซนสินค้าต่างๆที่เราเคยทำมา (หรือว่างานล่าสุด) เพราะลูกค้าส่วนไหญ่จะดูการพีเซนด้วยนะไม่ใช่แค่สวยเราต้องมีความสามารถมากกว่าที่จะ
มั่นใจเกินไป อย่าใส่กางเกงขายาว ต้องกระโปรงหรือกางเกงขาสั้นไม่น่าเกียจจนเกินไปจะดีกว่าและต้องศึกษาว่างานที่เราจะ
ไปแคสติ้งอ่ะ เกี่ยวกับอะไรเราต้องพอรู้ไว้บ้างเล็กน้อย และที่สำคัณที่สุดก้คือต้องพกรูปตัวเองไว้เยอะๆ เวลาไปแคสติ้ง จะได้ฝากเพื่อนๆช่วยกันหางานไห้กันค่ะ"


"เวลาไปแคสงานนะคะก่อนอื่นให้แนะนำตัวค่ะ

-ชื่ออะไร ชื่อจิงและชื่อเล่น
-แนะนำสัดส่วน ส่วนสูง นำหนัก หน้าอก เอว สะโพก ค่ะ
-สถานที่ที่ศึกษาอยู่ เรียนอะไร คณะไหน ถ้าจะให้ดีก็บอกไปเลยว่าทำไมถึงเรียนสาขานั้นๆ
พูดให้มั่นใจไม่ต้องอาย
-ยิ้มเยอะๆ แล้วตามด้วยการบอกประสบการที่เคยผ่านมา ถ้าไม่เคยก้อบอกไม่เคยค่ะ
อย่าไปฝืนค่ะ คนแคสเค้ดูออก
-จากนั้นถ้ามีความสามารถพิเศษอะไรก้อบอกไป แล้วยืนยิ้มไม่ต้องหลบตาคนแคสค่ะ
รอให้เค้ายิงคำถามมา......

ลองดูนะคะงานไหนงานนั้น...ได้แน่ๆ ถ้าคิดว่าตัวเองเปงคนสวยจิงๆก้อวางตัวนิดนึงจะได้ดูมีมาดแต่ถ้าคิดว่ายังไม่มั่นใจนะ
คะอย่าฝืนควรจะฉลาดพูดค่ะ
ใครที่คิดว่าพอจะมีลูกอ้อนอยู่บ้าง( เหมือนอ้อนพ่อแม่แหละ) ก้องัดมาใช้เลยค่ะแต่เอาแค่พอดีนะคะถ้ามากไปมันจะดูไม่มีค่า...

-อยากให้น้องๆทุกคนมีงานตรงโดยไม่เจอโมหักนะคะ...เคยเห็นแล้วเหนื่อยแทนค่ะเลยสนับสนุ
นเวบสื่อกลางแบบนี้ โมจิงๆส่วนใหญ่ จากประสบการเค้าจะไม่หักจากงานพริตตี้ค่ะ
ส่วนใหญ่จะเรียกหักจากงานโฆษณางานนางแบบหรืองานภาพยนต์มากกว่าค่ะ แต่ส่วนใหญ่งานmotor show หรือmotor expo ก้ออาจมีบ้างถ้าน้องเปนเด็กใหม่แต่ถ้าทำไปซักพักจะรู้งานเองค่ะ"


"ขอเสริมเรื่องการแต่งตัวนิดนึงนะคะ
จริงๆแล้วก็ไม่ได้เน้นว่าต้องใส่ขาสั้น กระโปรงสั้น หรือชุดที่ใส่แล้วค่อนข้างเปิดนิดนึง ให้ดูที่งานที่เราไปแคสดีกว่าค่ะ ว่าเค้าต้องการคนแบบไหน ลักษณะแบบไหนอ่ะค่ะ ไม่จำเป็นค่ะว่าใส่ขายาวแล้วจะไม่เวิร์คค่ะ เพราะบางงานเค้าไม่อยากได้ลุคแบบพริตตี้มาก แต่จะดูบุคลิกเรามากกว่าอ่ะค่ะ อยากให้นึกถึงกาลเทศะสถานที่ที่เราไปแคสด้วยนะคะ"


"แนะนำว่าดูงานที่ต้องไปแคสก่อนต้องการลุกส์ไหน ถ้างานรถแบบสปอรต์หรือ รถแต่ง เรื่องเสียงคงในรูปแบบเสื้อกระโปรงรองเท้าส้นสูงจะดูดี กระโปรง เสื้อยีนส์นี่ควรเลี่ยงเด็ดขาด ถ้ามีตูมก็แบบแอบโชว์นิดนึง ถ้าขาเพรียวสวยก็ควรเน้นเป็นพิเศษ การแต่งหน้าก็ไม่ควรสีจัดเกินไปนัก ถ้างานรถหรู หรืองานหรูตามโรงแรมหรืองานพรีเซนต์สินค้าไฮ แบรนด์เนม ก็อาจชุดกระโปรงคลุมเข่า ส้นสูงแบบสายรัด สีชุดควรดูหรู แต่สุภาพ ไม่ควรใส่เคื่องประดับที่เด่นเกินไปเพราะจะไปกลบของที่ต้องพรีเซนต์ ส่วนน้องๆที่ผิวคล้ำพยายามใช้แป้งเกลี่ยผิวให้ดูเนียนแต่ไม่ใช่ขาวว่อกนะครับ สิ่งนึงที่ทำให้ดูเด่นขึ้นมาก็คือ โลชั่นครับชโลมไปเลยทั้งแขนและขา เพราะบริเวณที่แคสมักเป็นในห้องที่แสงไม่มาก แต่ก็มีการเปิดแสงไว้ ดังนั้นมันจะดูผิวมันวาวขับให้ดูเด่นด้วย
อีกจุดก็คือการพรางจุดด้อยของตัวเองเช่นไม่สูง ก็หาร้องเท้าส้นสูงที่พอดี ไม่ใช่แบบ โหใส่แล้วหลอก..หลอน อาจหาชุดที่แลดูพรางรูปร่างหน่อย ไม่ก็หาจุดเด่นอย่างที่บอกกลบซะ"


"ขอพูดในส่วนของเจ้าของงาน เผื่อน้องๆที่มาแคส จะได้เข้าใจสิ่งที่เจ้าของงานต้องการ
เพราะช่วงนี้ มีหลายงาน ที่พี่แคสน้องๆที่มาจากเว็บหลายๆเว็บ (แบบไม่ผ่านโม)
แล้วพบปัญหาที่เกิดประจำซ้ำๆ เลยคิดว่า มาลงไว้ที่นี่ เผื่อจะได้ประโยชน์บ้างนะ


"ควรจะให้เบอร์โทรไว้มั้ยค่ะ?"

ส่วนใหญ่ พริตตี้ที่รับงานมากๆ ก็มักจะมีมือถือกันมากกว่า 1เครื่อง เท่าที่เห็นๆนะ มักจะมีเบอร์ไว้รับงาน กับเบอร์ส่วนตัว
แต่จะมีเบอร์เดียว หรือกี่เบอร์ ก็มักจะต้องลงเบอร์โทรติดต่อไว้ด้วย เพราะมันเป็นอะไรที่เร็ว สะดวก และง่ายสำหรับเจ้าของงาน
ที่จะโทรสอบถาม หรือนัดหมาย หรือต่อรองรายละเอียด พวกที่ให้เมล์อย่างเดียว มักจะเจอปัญหา ไม่ได้ออนไลน์ตลอด บางคนไม่
มีคอมตัวเองซะอีก กว่าจะได้รับเมล์ กว่าจะตอบเมล์ เจ้าของงานไม่รอแล้ว พวกมีโทรฯ คว้างานไปแล้ว
อยากได้งาน บางทีก็ต้องเสี่ยงกับการเจอพวกโรคจิต หรือสูญเสียความเป็นส่วนตัวไปบ้าง



เรื่องรูปที่ใช้ส่งแคส ก็สำคัญ ปัจจุบันโฟโต้ช็อป กับตากล้องฝีมือดี สามารถเนรมิตคนสามัญ ให้เป็นเจ้าหญิงผู้เลอโฉมได้

พี่เจอปัญหากับการหยิบรูปใครมาดู ก็ปิ๊งไปหมด สุดท้ายก็ต้องมาคัดกันที่ดูตัวจริง ตัวเป็นๆ เพื่อตัดตัว
ซึ่งบ่อยครั้ง ที่แทบจะต้องตัดทิ้งหมดเลย รูปมันหลอกกันซึ่งๆหน้าเลย

ทุกวันนี้ น้องๆส่วนใหญ่ที่เข้าวงการพริตตี้, นางแบบ ฯลฯ ไม่แน่ใจว่าเข้ามาจากการชักชวนของเพื่อน หรือมันมีอะไรเย้ายวลให้อยากเข้าก็ไม่ทราบ
ถึงมีปริมาณเยอะมาก สมัยก่อน พี่จะหาพริตตี้ แต่ละที ประกาศแล้ว ประกาศเล่า กว่าจะมีส่งเมล์มาสัก 10ฉบับ รอจนจะแย่ เดี๋ยวนี้ โพสต์ปุ๊บ
มาเกือบ 40-50 ไม่ใช่ไม่มีดีนะ เจ้าของงานก็แฮปปี้ ที่มีตัวเลือก แต่บางที มันมีเยอะ แต่ไม่ใช่อ่ะ

ตอนที่เรียกผ่าน โม ถ้าเขาส่งเด็กมาแคส ถ้าพี่ไม่ชอบ พี่จะบอกโมไปแบบไม่ต้องเกรงใจ ชี้นิ้วจิ้มคนนี้ ออกไป คนนั้น ออกไป ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกใคร
แต่เดี๋ยวนี้ เรียกมาแคสเอง กว่าจะตัดใครสักคน มันลำบากใจมาก เพราะเราก็สงสารน้องๆที่อุตส่าห์เดินทางมา เสียเงิน เสียเวลา บางคนมาถึง
ก็พูดดักไว้ก่อนว่า หนู ยกเลิกงานอื่น เพื่อมาแคสงานพี่เลยนะเนี่ย...!! ยิ่งทำให้เราเห็นใจเข้าไปอีก แต่เมื่อเราไม่ใช่พี่เบิร์ด จึงไม่สามารถรักได้ทุกคน
เงินค่าจ้าง ก็จำกัด จะทำเป็นมูลนิธิ อุปการะทุกคนก็ไม่ไหว คือถ้าน้องๆ ยอมรับความเป็นจริงบ้าง หันมอง และสำรวจตัวเองอย่างจริงจัง
ถ้ารูปที่เราถ่าย แล้วเลือกได้เพียงบางมุม หรือต้องเลือกแต่รูปเบลอๆ หรือต้องเก๊กหน้าถ่ายเท่านั้นถึงจะเอามาส่งแคสได้ พี่ว่า.. น้องอย่าส่งดีกว่า
เราเองจะได้ไม่เสียเวลา ไม่เสียความรู้สึก เจ้าของงาน ก็ไม่ต้องเสียเวลามาพบกับสิ่งที่มันไม่ใช่ อยู่ร่ำไป
และที่สำคัญ ไม่มีใครอยากถูกคนอื่นดูถูก ว่าเราไม่สวย ตำหนิเราอ้วนอย่างงั้น ดำอย่างงี๊ แต่ไม่ใช่เราเองน่ะหรือ ที่เดินเข้าไปให้เขาว่าเอง !!!

อย่างพี่นี่ก็จะไม่เคยพูดกะน้องๆ ทำนองนั้นต่อหน้า แค่จะใช้คำว่า "น้องไม่ผ่านนะ" แต่ก็จะต้องถูกถามกลับมาว่า "เพราะอะไรค๊า" พี่ก็จะ "อืมมมมม เอออออ อ่าาาาา จะให้พี่พูดจริงๆเหรอ" และเชื่อไม๊ครับ บ่อยครั้ง ที่พี่ ถูกน้องๆที่มาแคส เอาไปนินทาว่า ทำให้เขาต้องสียเวลามั่ง, เรื่องมากมั่ง, งบก็น้อย จะเอาไรกันนักกันหนามั่ง แล้วมันความผิดของเจ้าของงานหรือเนี่ย ที่พยายามเลือกสิ่งที่ดีๆ สำหรับงานของเขา อันที่จริงน้องๆ ต้องไม่เอารูปมาหลอกพี่ก่อนสิ ส่งหน้าตรง เอียงซ้าย เอียงขวา เต็มตัว แบบเห็นชัดๆ แลัวแถมรูปฟรีสไตล์สัก 2-3 ช็อต ไม่ต้องแต่งจนผิดความจริงมาก นั่นแหล่ะ คือรูปที่ใช้แคส



มีความเป็นมืออาชีพ

จะหน้าใหม่ หน้าเก่า ความเป็นมืออาชีพ ไม่ต้องรอประสบการณ์ มันอยู่ที่ความรับผิดชอบ และรู้หน้าที่ เชื่อไหมครับ สมัยก่อน ทุกงานของพี่ พวกโมจะถูกพี่ตำหนิบ่อย ก็คือเรื่องเวลานัดหมาย "น้องเขากำลังมาค่ะ" "น้องเขาไม่สบาย" "รถติดค่ะ" "ติดงานนั้นอยู่ค่ะ ใกล้เสร้จแล้ว" "อาจารย์นัดประชุม" และ ฯลฯ
เดี๋ยวนี้ เรียกเอง เลยเจอกับตัวเอง ขนาดทีมงานพี่ โทรนัดซะดิบดี แถมยังคอยโทรคอนเฟิร์มเป็นระยะ แต่สุดท้าย มันก็ไม่มา
เบี้ยวบ่อยที่สุด ก็ไอ้วันแคสงานนี่แหล่ะ พี่ก็เข้าใจดีว่า มันไม่ได้ตังค์ แถมเสียเวลาอีก พออารามขี้เกียจ เห็นจวนตัว ไม่ทันแน่ๆแล้ว ก็ช่างมัน!!!
บางงาน พี่จ้างทั้งตากล้อง, จ้างสไตล์ลิสต์, เช่าเสื้อผ้ามาร่วมแคสด้วย หรือบางที นัดเจอกันนอกสถานที่ ปล่อยทีมงานรอจนเหี่ยวแดดไปตามๆกัน
โทรไป..น้องปิดมือถือหนี ผ่านไป 2-3วัน แมสเสทมาบอกว่า "หนูไม่สบาย แบตก็หมด" ทีมงานพี่บางคน แทบจะแต๋วแตก ร้องกรี๊ดอย่างไม่อายฟ้าดิน
แค่การจัดสรรเวลา ก็ยังทำไม่ได้ หรือจะรับงาน แต่เคลียร์คิวไม่เป็น ไม่เคยวางแผนล่วงหน้า หรือพวกติดแฟน ก็ไม่เคยคุยเปิดอกกับแฟน
ว่างานเป็นงาน เรื่องรักไว้ทีหลัง นี่แหล่ะครับ ไม่มีความเป็นมืออาชีพ




รอยสัก คือสิ่งที่แย่ที่สุด ในสายตาเจ้าของงาน

พี่ว่านะ เจ้าของงาน เกือบ 100% ต้องการพริตตี้, นางแบบ ที่ผิวดีอย่างธรรมชาติ ไร้ซึ่งตำหนิใดๆ นี่คือเหตุผลที่ต้องดูตัวจริง เพราะในรูป บอกคุณลักษณะของผิวไม่ได้ เห็นรอยแผล เห็นสิว เห็นจุดด่างดำ ก็กลุ้มใจแล้ว มาเจอรอยสักแบบเขียวเป็นปื้น ยิ่งเซ็งไปใหญ่ ถ้าถ่ายแบบ ยังใช้โปรแกรมรีทัชช่วยลบได้ แต่กับพริตตี้ ยืนโชว์ตัวเป็นๆ มันเห็นตลอดเวลา (โดยเฉพาะรอยสัก ที่นอกร่มผ้า) ไม่มีใครอยากได้มายืนหน้าร้าน หรือขายสินค้าให้เขาหรอก (ยกเว้น เจ้าของงานติสมากๆ) ถ้าเขาอยากเอาพริตตี้ ที่มีรอยสัก นัยว่า ต้องการงานคอนเซ็พท์ เขาจะเอาคนสวยๆ ผิวเนียนๆ มาเขียนลายเอา มันถึงจะได้ตามคอนเซ็พท์ สำหรับพี่ ถ้าเหลือ 2 คนสวยเท่ากัน คัดคนที่มีรอยสักออกก่อนเลย ฉะนั้น ถ้าน้องคนไหน กำลังจะหาแฟชั่นลวดลาย ประดับผิวกาย แต่ก็อยากจะทำงานทางสายนี้ คิดดีๆนะครับ (ออกตัวก่อนนะครับ ไม่ใช่ว่าคนมีรอยสัก ไม่ดีนะครับ พี่พูดถึงมุมมองเจ้าของงาน)"



หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์นะคะ นี่เป็นส่วนนึงของความคิดเห็นจากพริตตี้รุ่นพี่..และผู้จัดงาน..ใครมีอะไรแนะนำเพิ่ม
เติม เชิญเลยนะคะ