" รื่นรมย์ลำบาก "


ตอนที่บอกพ่อว่า "จะไปเดินป่า"

พ่อบอกว่า "ไปเที่ยวทั้งที่ ทำไมไปที่ลำบากๆ"

ฉัน, ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงตัดสินใจเลือกไปเดินป่า

ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามันทรหดแค่ไหน 

เพราะตอนยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยก็เคยเดินๆ ข้ามๆ ภูๆ เนินๆ ทางภาคเหนือให้เหนื่ย
ให้หอบ ให้เดินเองแทบจะไม่ไหวมาบ้างแล้ว

แต่ยังไม่เข็ด... อย่างนั้นหรือ?




บางที... ความลำบากที่เราเลือกแล้ว ก็มีอะไรบางอย่างดึงดูดให้พุ่งกระโจนใส่

ไปล้มลุกคลุกคลาน ไปเหนื่อย ไปล้า

จึงไม่น่าแปลกใจเลยสักนิดว่า ทำไมบางคนจึงเลือกทำสิ่งที่ยากๆ และ "ไม่สบาย" ในสายตาคนส่วนใหญ่

อาจเพราะ... สิ่งที่เราเต็มใจเลือก เราก็จะเต็มใจอยู่กับมัน

และไม่ใช่การ "อดทนลำบาก" แต่เป็น "รื่นรมย์ลำบาก"

คือมีความสุขท่ามกลางความพยายามจะผ่านพ้นสิ่งลำบากยากเข็ญนั้น :)

...
...
...

ระหว่างทางขึ้นเขาช้างเผือก, เราเดินสวนทางกับเหล่าผู้พิชพตยอดภูที่กำลังเดินทางกลับสู่พื้นราบ

(ฉันไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเดินถึงยอดเขาช้างเผือกกันทุกคนไหม...
แต่ฉันว่าแค่เดินถึงลานกางเต๊นท์เขาช้างเผือกได้ ก็ "พิชิตภู" แล้ว)



"จะพาฉันมาลำบากทำไม..." 

เธอใส่ทำนองให้ประโยคธรรมดาๆ หลังจากเราสวนทางกับหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่หน้าตาฝ่ายหญิงบูดบึ้งเต็มที่แล้ว
เธอว่าหน้าตาหล่อนฟ้อง



"ไปเที่ยวทั้งที่ ทำไมไปที่ลำบากๆ" คำพูดของพ่อทะยานตัวออกมาจากยอดหญ้าสูงระดับสายตาที่ขนาบอยู่สองข้างทาง


...
...
...


บางที... มันคงเหมือนกับทุกๆ ครั้งที่มีโอกาสเลือก

เส้นทางทางที่ "รื่นรมย์ลำบาก" มักจะมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างให้พุงกระโจนเข้าใส่จริงๆ

บางอย่างที่ไม่อาจคาดเดา แต่รู้ว่าจะมีความสุข.


 

 

รูปเต็มๆ : http://supergirl2u2d.multiply.com/photos/album/58#

Views: 65

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service