ชื่อ จิตติมา เสงี่ยมสุนทร ชื่อเล่น เก๋
เรียก Jitty ก็ได้ค่ะ
ห้องที่ดูแล ห่อง Fine Art Photography


เวบมอนสเตอร์ที่นี่บุกไปที่บ้าน พูดและพูด และพูด จนมึนๆเข้าใจว่า ช่วยดูแลห้อง Fine Art Photography
ตัวเองมีภาระหน้าที่หลายอย่าง แต่ด้วยความมึนๆ ก็เลยรับปากตกลงไป
นิสัยส่วนตัวชอบอยู่เรียบๆเงียบๆ แต่รู้สึกชอบในความตั้งใจและมุ่งมั่นของคุณเวบมอนสเตอร์ในการทำเวบนี้ ซึ่งความคิดในวันข้างหน้า จะเป็นเหมือนเวบท่าสำหรับคนที่ทำงานศิลปะทั่วไป ไม่ใช่เฉพาะแต่ภาพถ่ายเท่านั้น
จึงต้องไปรบกวนน้องบีหรือน้องพรรษา มาร่วมช่วยกันดูแลอีกคน ..ขอบคุณน้องบีด้วยน่ะค่ะ
แล้วตอนนี้ก็ได้แอดมินเพิ่มขึ้นอีกคน เลยโล่งหน่อย ^ ^

ประวัติคร่าวๆค่ะ
ตอนเด็กๆ...ชอบวาดการ์ตูน ชอบเขียนเรื่องสั้น
อยากเรียน Interior Design แต่กลับได้มาเรียนภาพถ่าย
เลยเรียนจบศิลปะภาพถ่าย ภาควิจิตร์ศิลป์ คณะศิลปกรรม ที่มหาลัยรังสิต
[วิชาเลือกเอกภาพถ่าย โท ภาพพิมพ์]
จบรุ่นที่หนึ่งของมหาลัย ในปี 2534


ศิลปะและโลกของภาพถ่ายเปลี่ยนแปลงชีวิต ทั้งความคิดและมุมมองในการดำเนินชีวิต


หลังจบมหาลัย
เริ่มต้นทำงานที่ Gallery ศิลปะแห่งหนึ่ง(ปัจุบันเปลี่ยนเป็นเวบรามา๙ WWW.rama9art.org)
ถ่ายภาพ portraitในสตูดิโอสองปี
เป็นผู้จัดการมูลนิธิศิลปะวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ในช่วงเพิ่งเริ่มก่อตั้ง ทำงานหนักมาก
ใจอยากมีหอศิลป์ อยากเห็นคนทำงานศิลปะมีที่รองรับงานของตัวเอง และอยากเห็นเด็กๆรุ่นใหม่ๆมีศิลปะเป็นทางเลือกอีกทาง แต่..ปัญหาความขัดแย้งกันของผู้ใหญ่ ทำให้ตัดสินใจลาออก ...
ออกมาช่วยแฟนเปิดLabพริ้นรูปสำหรับงานคุณภาพ รับแต่งานช่างภาพชาวต่างชาติ และ ช่างภาพไทยที่ต้องการคุณภาพงานที่ดีเท่านั้น...

หลังจากนั้นมาเปิดเวบไซค์เกี่ยวกับภาพถ่าย แลกเปลี่ยนประสบการณ์และให้ความรู้ความเข้าใจ ในเรื่องของภาพถ่ายในแง่ศิลปะ พูดคุยกันกับทั้งเพื่อนใหม่และเก่าที่ www.cameraeyes.net

เปิดเวบมา 2 ปี ได้เปิดคลาสสอนศิลปะภาพถ่ายที่บ้าน ทั้งเป็นกลุ่มและตัวต่อตัว
มีความสุขกับการได้ถ่ายรูปที่เรารัก อยู่กับลูกชาย และได้พบทั้งเพื่อนและนักเรียนที่นิสัยดีๆมากมาย
การเรียนรู้มีเพิ่มขึ้นทุกวัน มาทั้งจากตำราและจากประสบการณ์จริง ทั้งจากการให้และได้รับ

ประสบการณ์การทำงานตลอดมา เกือบ 20 ปี กับการถ่ายภาพ ทำให้ได้รู้ว่า
สุดท้าย...ไม่มีอะไร...ที่สุดท้าย
ไม่มี..บทสรุป มีแต่..การเริ่มต้น
การทำงานศิลปะไม่ว่าสาขาไหน ไม่มีคำว่า..สิ้นสุด
ศิลปะยังมีการพัฒนางานในตัวของงานเอง ผ่านกาลเวลา ต่อไป
อยากเป็นคนเก่ง แต่..ไม่มีใครที่เก่งที่สุด มีแต่..คนเก่งเกิดขึ้นทุกวัน
การเรียนรู้มากขึ้น ช่วยตอบสนองความต้องการในการทำงานมากขึ้น
แต่อาจทำให้หลง ถ้าไม่เอามาใช้ในการทำงาน..ถ้ามัวแต่พูดหรือเถียงกันกับความรู้ที่ได้มา


ขอแค่นี้ล่ะกันค่ะ
ขอให้...ทุกคนมีความสุขกับการถ่ายภาพ


ยินดีที่รู้จักทุกคนค่ะ