________________________________________________

ในขณะที่"ความรัก"ถือสายรอ... รอคุณสละเวลาจากอะไรบางสิ่งอยู่นานแสนนาน, รอแล้ว รอเล่า ...เพียงแค่คุณรับสายคุณก็จะได้พบและพูดคุยกับ"ความรัก" แต่คุณก็ปล่อยเขาให้รอ... เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อ"ความรัก"ไม่มีเซ้าซี้คุณ... ความเงียบเหงาก็เข้ามาแทน มัน "เงียบ" และ "เหงา" ...ทำให้คุณต้องเอ่ยถามถึง"ความรัก"ที่เคยเซ้าซี้คุณจนรำคาญ 

"ความรัก"... ที่คุณปล่อยให้เค้าถือสายรอแล้ว รอเล่า

"ความรัก"... ที่คุณบอกว่าคุณไม่พร้อมที่จะรับสายของเขา

"ความรัก"... ที่คุณคิดไว้ว่าคุณจะรับสายเขา เมื่อคุณพร้อม, แล้วคุณจะพร้อมเมื่อไหร่?

"ความรัก"... มีหัวใจเป็นส่วนประกอบหลัก ที่แน่ๆมันไม่อยู่ยงคงกระพัน มีวันเสื่อมสลาย

"ความรัก"... อาจท้อ, วางสายจากคุณ เพื่อต่อสายหาคนอื่นที่พร้อมจะรับสายของเขา

"ความรัก"... รอคุณมานานแล้ว และ อาจจะนานเกินไป สำหรับการให้โอกาสคนๆนึง

"ความรัก" ที่เคยเซ้าซี้คุณให้รับสาย, เมื่อวันคุณพร้อมเขาอาจไม่อยู่แล้ว.

 และคุณ... จะได้ยินเพียงเสียงตอบรับอัตโนมัติ ของ"ความรัก" ที่ไม่มีวันรับสายคุณ.

" Every opportunity has a shelf life. " - ทุกโอกาสย่อมมีวันหมดอายุ.

แด่เจ้าของmail FW ฉบับนั้น ซึ่งพยายามต่อสายหาความรักด้วยความตั้งใจยิ่ง, แต่เมื่อความรักโทรกลับ... คุณกลับไม่พร้อมที่จะรับสาย.