เพิ่งได้รับ FW mail เร็ว ๆ นี้เกี่ยวกับ ผู้หญิงเดินทางคนเดียวที่ประเทศ.... (ขอเว้นไว้นะ) คิดว่าคงได้อ่านกันมาบ้างแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ชายท่านนึงเขียนเป็นอุทาหรณ์สอนหญิง

ก็เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์การเดินทางคนเดียวในประเทศ...นี้ เหมือนกัน

เริ่มแรก ต้องเด็ดเดี่ยว และมั่นใจว่า

- จะไม่เหงาจนร้องไห้รีบกลับบ้าน
- สื่อสารกับคนอื่นรู้เรื่อง
- คิดว่าเอาตัวรอด อ่ะนะ อันนี้เป็นการสร้างความมั่นใจ ....สำคัญมากขอบอก
- ทำการบ้านมาว่า อยากไปไหน พักที่ไหน เท่าไหร่ (อันนี้อยากจะเปลี่ยนแปลงทีหลังก็ไม่ต้องปรึกษาใคร)

เริ่มจากวางแผนการเดินทาง ว่าจะไปทางจังหวัดนี้ ข้ามด่านที่ตรงนี้ ใช้เวลาพักที่นั่นที่นี่กี่วันกี่คืน และจะกลับเข้าประเทศที่ด่านจังหวัดไหน? ข้อดีของการเดินทางคนเดียวคือ ได้ทำอะไรตามใจสุดๆ

ไม่ขอเล่าเรื่องไปเจออะไรนะ เพราะเจอคนไทยเยอะมากกก เดินไปไหนก็ได้ยินแต่เสียงคนไทย แล้วจะลำบากได้ยังไง๊ คนขายของยังพูดไทยได้เลย ไกลไปถึงเวียดนามยังเจอคนทักเป็นภาษาไทยเลย ถามได้ความว่า เคยไปเป็นแรงงานอยู่ที่กรุงเทพฯ แล้วโดนจับได้เลยถูกส่งกลับประเทศ ระหว่างที่ท่องเที่ยวไม่รู้สึกว่าอันตรายอะไร เพราะระแวดระวังตัวเองเสมอ ทำหน้าตามั่นใจ ฉลาดและมนุษยสัมพันธ์ไม่ดี คือไม่ยิ้มกราดไปทั่ว 555 อันนี้ช่วยได้นะ ผู้ชายไม่ค่อยเข้ามาสุงสิงกะเรา แต่ถ้ากับเด็กและสตรี เราก็ยังใช้มิตรภาพได้สำเร็จอยู่ดี ไปคราวนั้นได้เพื่อนญี่ปุ่นกลับมายังติดต่อกันจนปัจจุบัน

สีสันของการเดินทาง คือ ความไม่แน่นอน ยิ่งไปตอนเทศกาลวันหยุดยาว ๆ ล่ะก้อ ที่พัก ที่กิน ตั๋วรถก็แทบจะต้องตบตีแย่งชิงกัน โดนหลอกก็มี ไอ้เรื่องโดนหลอกนี่ โดนคนไทยด้วยกันเองหลอกเจ็บใจที่สุด ขายตั๋วเราจากหนองคาย พอรถออกมาได้ซัก 2 ชั่วโมงเอาพวกเราทั้งรถไปทิ้งไว้ที่ปั๊มแห่งนึงแล้วให้ไปอัดกันในรถอีกคันซึ่งก็มีคนนั่งเต็มอยู่แล้ว ที่นั่งของผู้โชคร้ายคือ พื้นบันได ชั้นล่างที่เก็บกระเป๋า และระหว่างทางเดิน....แย่ที่สุด

กลับมาถึงกทม. เล่าให้ใคร ๆ ฟัง คนพื้นเพแถวนั้นบอกว่า .....เป็นอย่างงี้ทุกเทศกาลแหละเจอประจำ อ้าวววววว น่าเจ็บใจและไม่น่าให้อภัย บอกตัวเองว่า ...ที่ไหนที่ไหน ก็เหมือนกัน แต่คนไทยด้วยกันไม่น่าทำ ...ไว้จะมาเล่าใหม่ ว่าเจออะไรอีกบ้าง