ผมพึ่งเริ่มมาสนใจการอ่านหนังสือก็เมื่อไม่นานมานี้เอง

นึกๆไป ช่างโชคดีจริงๆ ที่อ่านออกเขียนได้ ทำให้ได้อ่านหนังสือดีๆที่มีอยู่บนโลกใบนี้ หนังสือหลายร้อยหลายหมื่นเล่ม ที่มีอยู่ ผมถือว่าเป็นสิ่งที่มีค่าจริงๆ หนังสือหลากหลายแนวที่มีผู้เขียน เขียนมันขึ้นมา ล้วนมีสิ่งดีๆให้เราได้หยิบมาคิดและนำมาใช้ในชีวิตได้มากมาย อาจจะแค่ประโยคเดียวจากหนังสือทั้งเล่ม แต่เป็นประโยคเดียวที่เปลี่ยนชีวิตเราได้

ผมว่าตัวเราก็เหมือนหนังสือเล่มหนึ่ง ที่เราเป็นคนเขียนเรื่องเอง เรื่องราวของบ้างคนอาจจะน่ายินดีราวกับชีวิตของเจ้าหญิงเจ้าชายในนิยาย แต่ของบางคนชีวิตเหมือนกับถูกใครบ้างคนบนฟ้าเล่นตลกให้พบเจอกับความปวดร้าวอยู่เสมอ บางคนเดินบนทางที่กลีบกุหลาบโปรยปราย แต่พลันได้มาเจอกับขวากหนามแหลมคมเพียงครั้งเดียว ก็สร้างบาดแผลลึกถาวรไปชั่วกาล แต่ไม่สำคัญเท่ากับว่าเราได้เรียนรู้อะไรจากเรื่องราวต่างๆเหล่านั้น…

หนังสือแต่ละเล่มบันทึกการเดินทางของผู้เขียนแต่ละคนไว้ แต่ละคนพบเจอเรื่องราวต่างๆ มากมายไม่ซ้ำแบบ อาจที่เดียวกันแต่ต่างความรู้สึก อาจจะเจอคนเดียวกันแต่คนละอารมณ์ ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าเรื่องราวของหนังสือแต่ละเล่มจะเป็นอย่างไร หนังสือย่อมมีหน้าสุดท้ายเสมอ ไม่ช้าก็เร็ว และบทสรุปสุดท้ายมีปลายทางเดียวกันคือเป็นหน้าของความว่างเปล่าเหมือนกับหน้าแรก …ดังนั้นสำคัญอยู่ที่ว่าระหว่างทางที่เราเดิน เราได้เก็บเกี่ยวสะสมอะไรไว้บ้าง เพื่อให้หนังสือเล่มนี้มีคุณค่าเมื่อผู้เขียนจากไป…

ไม่รู้ว่าถ้าเราทุกคนถูกเปลี่ยนให้เป็นหนังสือ หนังสือที่ออกมาจะมีหน้าตาอย่างไร….

…ผมก็มีหนังสือเหมือนกัน หนังสือเล่มนี้ยังเขียนไม่จบ มันยังบันทึกเรื่องราวต่างๆไว้อยู่เสมอ เรื่องราวที่ผ่านมา และมีคุณค่าควรบันทึกไว้ …

หนังสือเล่มหนึ่ง …. เป็นหนังสือที่มีปกสีคล้ำออกเข้มด้วยซ้ำไป เนื้อปกไม่เนียนใสเหมือนหนังสือเล่มอื่น ไม่สะอาดหมดจดเหมือนกระดาษเนื้อเด็ก อาจเพราะถูกวางไว้กลางแดด ถูกปล่อยให้ตากลม ถูกนำไปคลุกฝุ่นมานับครั้งไม่ถ้วน แต่มันก็ไม่ซ้ำใครดีเหมือนกัน

ชื่อหนังสือก็ไม่ได้เป็นแปลก เป็นเอกลักษณ์ที่บ่งบอกว่ามีเล่มเดียวในโลก แต่พอจะมีความหมายอยู่บ้าง… “ผู้มีความรู้” …ฟังดูแล้วอาจจะพอมีเค้าตามชื่อบ้าง และขอบคุณสำหรับผู้ที่ตั้งชื่อหนังสือให้ เขาคงอยากให้หนังสือเล่มนี้เป็นอย่างชื่อที่เขาตั้งให้… (ขอบคุณครับ)…

หนังสือเล่มนี้ไม่มีใครมาเขียนคำนิยมเก๋ๆให้ แต่ไม่แน่อาจจะได้รับสักบทสองบทในวันที่ผู้เขียนจากไป คำนำของหนังสือจากผู้บันทึกเรื่องราว ไม่มีไรมากมายนอกเหนือจากบรรยายความตั้งใจ ในการบันทึกเรื่องราว คือ…เพียงแค่หวังว่า หากมีใครสักคนได้อ่านมัน น่าจะพอได้มีอะไรที่เป็นประโยชน์ติดไปบ้าง อาจจะเจอแค่ประโยคเดียว ก็คุ้มค่ากับการเขียนหนังสือเล่มนี้แล้ว (มันน่าจะพอมีบ้างนะ)

หนังสือเล่มนี้มีหน้าเดียว ดังนั้นสารบัญจะไม่สามารถแยกหน้าของเรื่องราวต่างๆได้ หน้าเดียวแต่บันทึกเรื่องราวไว้มากมายภายใน อยากอ่านเรื่องไหน เพียงเตะเบาๆ และกระซิบบอกนุ่มๆกับหนังสือไป หนังสือจะเล่าเรื่องราวนั้นออกมาเองราวกับมีเวทมนต์

เนื้อเรื่องหรือเนื้อหาของหนังสือ มีหลากหลายแนว ขึ้นอยู่กับว่าผู้อ่านอยากอ่านแนวไหน

ตลกโปกฮา มุกมามากมาย หลายความขำ แต่อาจจะแป๊กบ้างอะไรบ้าง … ^^! …
จะธรรมะจางๆ ประยุกต์นิดๆ ก็ได้ไม่ขัดศรัทธา หากเหล่าพี่น้องต้องการ … (-_-) …
การกีฬาก็พอไปได้ แต่เหมือนจะเป็นฟุตบอลซะส่วนใหญ่ ประเภทอื่นหาอ่านจากเล่มอื่นดีกว่า …
ความรู้ก็มีบ้าง แต่จะออกแนวสิงห์สาลาสัตว์ซะมากกว่า แต่เหมือนจะเป็นเรื่องหมูซะเป็นหลัก … (-o-)…เนื้อหาความรัก เรื่องหัวใจ อย่าไปคาดหวังกับหนังสือเล่มนี้ แต่ถ้าจะอ่านเอาบทเรียนเตือนใจน่าจะพอมี …(>.<)…
ท่องเที่ยวก็พอพึงพาได้หากไม่รู้จะ อ่านจากหนังสือเล่มไหน ทั้งทะเล ภูเขา ก็พอไปวัดไปวา …(^_^) …อาหารการกิน ไม่มีเฉพาะเจาะจง มีแทบทุกแนว บันทึกการกินไปทั่ว ทั้งข้าว ทั้งเส้น แต่ไม่เน้นของหวานเพราะกลัวหนังสืออ้วนเกินพิกัด พาลจะหนักเวลาถือ …(+_+) …

ส่วนบทสรุป ยังไม่มีกำหนดว่าเขียนเมื่อไร ขึ้นอยู่กับว่าผู้เขียนหยุดเขียนวันไหน บทสุดท้ายเขียนเสร็จเมื่อใด บทสรุปจะตามมาเอง

ส่วนหน้าคำขอบคุณคงต้องใช้เนื้อที่ค่อนข้างเยอะเพราะ มีผู้คน สิ่งของ สถานที่มากมายที่อยากจะเอ่ยคำขอบคุณสักร้อยคำ คงคำนับสักพันครั้ง เพราะเรื่องราวต่างๆในหนังสือ ล้วนมาจากผู้คนรอบกาย สถานที่หลายแห่ง ที่เข้ามาร่วมเสกสันต์ปั้นแต่งให้เรื่องราวต่างๆ มีความหมายและน่าจดจำ ถ้าไม่มีพวกท่านทั้งหลาย หนังสือเล่มนี้ไม่มีวันได้เกิดขึ้น… ขอบคุณจากใจจริงอีกครั้ง … อ่อ!! ส่วนปกหลังของหนังเล่มนี้ ไม่มีไรมากมายนอกจากกระดาษสีดำๆ แผ่นหนึ่ง

หนังสือเล่มนี้ไม่มีวางจำหน่าย มีแค่เล่มเดียว อยากอ่านไม่ต้องซื้อ แค่หาให้เจอ เดินเข้าไปหา และคุยกับมัน แค่นั้นพอ ….

ส่วนถ้าจะเป็นเจ้าของมัน คงต้องว่ากันอีกยาว...(^^)...



บันทึกเปิดหนังสือ : ผู้เวียนว่าย ณ ปลายกระดาษ