Thailand's Creative Art & Design Community

no haox เรื่องจริง ไม่อิงนิยาย : จับ

บิ๊บ บิ๊บ บิ๊บ บิ๊บ บิ๊บ บิ๊บ .. เสียงหวีด ร้อง ปิดประตูรถไฟ

ใต้ดินอันมืดมิดคราคร่ำด้วยผู้คน ในเวลายามเย็น...

ในทุกสถานี พลัดเปลี่ยนผู้คนหมุนเวียนเข้ามา และออกไป รวดเร็วอย่างไม่เคยคาด

หนุ่มกลางคน ร่างสมส่วนยืนอยู่ส่วนมุมประตูก่อนถึงข้อต่อรถไฟ ...

ระหว่างทาง สองคน ที่ไม่รู้จักกัน แอบพร่ำ พรอด ปลดปล่อยความเหงาในรถไฟ

ใครจะรู้ คนแน่นหนา กับกลิ่นกายกรุนของชาย ปลดปล่อยความเป็นตัวตนของฉันมากขึ้น

ต่างคน แอบเหลือบมอง สอดสายตา พร่ำพรอดรำพัน แก่กัน

... ไม่สิ ไม่.. มันต้องไม่จบแค่นั้น อีกไม่กี่อึดใจ ฉันจะจากไป ..

ฉันไม่อาจห้ามใจได้อีกแล้ว ... อยากเหลือเกิน ไม่ไหว อย่าห้ามฉัน อย่า..

... เพียงครู่อึดใจ ฉันเอื้อมมือ สอดสู่ ส่งไปที่ร่างยอดชายที่อยู่เคียงข้าง

อ่าส์ .. มันหยาบ แข็ง และไม่อยากปล่อยให้หลุดไป ..

... ฉันเฝ้าลูบไล้ พร่ำพรอด สอดสายตา ส่งให้แก่กัน ... ฉับพลัน ...

สถานีต่อไป สุขุมวิท .... เฮ้อ ลมรักยังร้อนกรุน แต่ฉันต้องจากไป ... ไม่ๆ

เพียงครู่เล็กนั้น ฉันสัมผัสกับน้ำเหนอะๆ ภายใต้ความแข็ง ... โอ้ว ฉันต้องไปแล้ว

คงต้องหยุดเท่านี้ ระหว่างเรา คงได้เท่านี้ .. ขอบคุณสวรรค์ ที่ทำให้ฉันพบคุณ ...

... แล้วฉัน ก็ต้องปล่อยมือ แข็งๆ ที่เต็มไปด้วยเหงื่อ ของเขาคนนั้นตรงนี้ ที่เราไม่เคยรู้จักกัน ..

เฮ้อ...