จริงๆแล้ว คำว่าGlobal Warmingหรือ ภาวะโรคร้อน
มันมีมานานแล้วตั้งแต่เราเรียนประถมเห็นจะได้ แต่ความสะเทือนใจมันเกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน
ที่มันกลายเป็นกระแส และเครื่องมือในการหาผลประโยชน์ทางธุรกิจ อันน่าสลดใจจนทำให้สะเทือนใจ
จนไม่อยากพูดคำนี้ ดูละอายและเสแสร้งอย่างบอกไม่ถูก
แต่ วันนี้มันเศร้าใจ เลยขอระบายซักหน่อย 
เห็นฝกตก บ่อยขึ้นทุกวันทุกวันจะมีใครคิดบ้างนะ
ว่าโลกกำลังร้องไห้ หนักขึ้นทุกวันๆๆ เค้าต้องการความช่วยเหลืออย่างจริงจัง
ตั้งแต่เราเกิดมา โลกก็หยิบยื่นความเป็นเพื่อนให้
ลองมานั่งนึกดูดีๆว่า เราร้องขออะไรจากเพื่อนคนนี้บ้าง
เราขออากาศจากโลกหายใจ เราขอพื้นที่ในโลกเพื่อสร้างที่อยู่อาศัย
เราขอน้ำสะอาดใสๆ จากโลกดื่มกิน เราขอที่ทางทำถนนปล่อยควันเสียเพื่อความสบาย
ทุกๆวันที่เราบริโภคทุกสิ่ง เราขอพื้นที่ส่วนหนึ่งของโลกไว้ทิ้งขยะของเรา
สารพัดที่เราร้องขอ สารพัดที่เราจะทำเพียงเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง
โลกเป็นผู้ให้เรามาเสมอ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเห็นจะได้ตั้งแต่เราเกิดมา
แต่จะมีซักกี่คนที่เห็นเค้าเป็นเพื่อนจริงๆ มีซักกี่คนที่อยากจะทำอะไรเพื่อเค้าบ้าง
มีซักกี่คนที่จะเลิกเสแสร้งแกล้งทำเป็นใส่ใจ
โลกถ้าพูดได้ คงต้องการความรักจากเราเหมือนกัน
โลกถ้าพูดได้ คงกำลังบอกเราว่า ชั้นเหนื่อยเหลือเกิน ที่ต้องแบกความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุดของมนุษย์
ถ้าความรักบนโลกยังพอมีเหลือ ทำอะไรเพื่อเค้าบ้างเหอะนะ
ถ้าคุณเห็นฝนตก ลองคิดเล่นๆว่าโลกกำลังร้องไห้เพราะเราอยู่รึเปล่า
อย่าใส่ใจโลกร้อน เพียงเพราะแค่มันเป็นกระแส
นั่นเป็นเพราะมันเหมือนคุณแกล้งรักใครซักคน โดยที่จริงๆแล้วคุณไม่รู้สึกอะไรกับคนๆนั้นเลย
มันช่างเป็นความรู้สึกที่โหดร้ายเหลือเกินกับคำว่า“กระแส”
ขอแค่คิดถึง และไม่ทำร้ายเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ คือ โลกใบนี้ เท่านั้นก็พอ
ขอร้องหล่ะนะ เห็นฝนตกบ่อยๆทีไร เศร้าใจทุกที

 

Views: 362

Replies to This Discussion

หมายเหตุ เห็นบทความด้านการเมืองกำลังร้อนระอุ
เปลี่ยนเรื่องคุนกันดีกว่าค่ะ
เขียนไว้นานแล้ว พอ เห็น รู้สึก ก็เขียนไว้
แสดงความคิดเห็นได้ค่ะ
ผมเขียนบทกวีเกี่ยวกับธรรมชาติเอาไว้หลายบท (ในหนังสือทำมือเล่มแรก)
จงขอยกเอามาเป็นการแสดงความคิดเห็นแทนก็แล้วกันนะครับ ดังต่อไปนี้...


"4.52 นาฬิกา 23 มี.ค. 2551"

ยามใกล้รุ่ง เสียงนกร้องจิ๊บๆสื่อภาษากัน
แหงนหน้ามองฟ้าสูดอากาศไร้พิษ
ลมเย็นอ่อนๆพัดมาเย็นจิตและชื่นใจ
แลจันทร์เต็มดวงกระจ่าง แสงงามตา
เงี่ยหูฟัง บทสนทนาระหว่างดวงดาวกับดวงจันทร์
ฟังเสียงลม เสียงนก โต้บทกวีกัน ไพเราะ
พริ้มพักสายตาพลางยิ้มเยาะ
ใครหนอ...ยามนี้จะสุขใจเกินเรา
ย่ำเท้ากระโดดเป็นจังหวะๆกลางถนน
ไร้รถยนต์ ร้างผู้คน แถววัดตะโน
มีจันทร์แจ่มบนฟ้าเป็นเพื่อนคลายเหงา
คอยกระโดดตามเรากลั้วหัวเราะ
สองคู่ซี้สุขสนุก คนกับจันทร์
ทำแกล้งลืมหน้าที่ของกันและตนตัว
หยุดยึดมั่นถือมั่นเป็นสรณะ
หยุดหลงโง่งม เงินทอง ลงบ้างนะ
เพียงทำใจให้เป็นสุขด้วยสิ่งใกล้ตัว
ธรรมชาตินั้นคือทรัพย์ล้ำค่าที่แท้จริง
และความโปร่งใจนั้นมีค่ามหาศาลยิ่ง เหนือสิ่งอื่นใด...


************************************************



"จดหมายถึงเพื่อนรักของฉัน"



สวัสดีดวงตะวัน สวัสดีพระจันทร์เสี้ยวและเต็มดวง สวัสดีดวงดาวพราวพรายแสง พวกเธอประหนึ่งเป็นดวงใจของฉัน
ไม่ต้องออดอ้อนพลอยน้อยใจไปดอกเจ้าสายรุ้งงาม เธอเองก็ประดุจดั่งวิญญาณของฉัน
อะไรกันสายลมลู่มา เจ้าจะบอกสิ่งใดกันหรือ โถ...เธอเองก็เป็นดั่งเช่นลมหายใจของฉันไงเล่าจ๊ะ

เสียงคลื่นสาดกระทบฝั่งดังมาแต่ไกล ละอองน้ำทะเลใสก็เปรียบเป็นเพื่อนแท้ยามอ่อนล้า
ขุนเขาและป่าใหญ่ก็เป็นกัลยาณมิตรของเราช้านานมา
ฉันคิดถึงพวกเธอเหลือเกินรู้บ้างไหม...

ตอนนี้ฉันยืนอยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ แต่ไร้มิตรแท้เช่นพวกเธอ
พวกเธอไม่เคยเลยที่จะกลิ้งกลอกดั่งจิ้งจอกเก้าหาง พวกเธอตรงไปตรงมาเสมอ ฉันรักพวกเธอก็ตรงความจริงใจนี่แหละจ้ะ
พวกเธอไม่เคยเลยที่จะพรากวิญญาณอ่อนละมุนของฉันไป ซ้ำยังช่วยเสริม เพิ่มเติมให้ฉันแกร่งยิ่งกว่าเดิม...

เพื่อนยากเอ๋ย...แม้เธอจะไม่มีภาษาพูด
แต่ฉันก็ยังเข้าใจอย่างลึกซึ้งในพวกเธอได้
และมันทำให้ฉันคิดถึงพวกเธอจับขั้วหัวใจเชียวล่ะยามนี้...

แต่ทว่า...ดูท่าทางแล้วนับวันพวกเธอจะยิ่งถูกทำลายล้างให้ห่างไกลฉันออกไปไกลทุกที
จากสิ่งใดและใครเป็นผู้กระทำเยี่ยงนั้นน่ะเหรอ เพื่อนเอ๋ย...ก็พวกเดียวกันกับฉันนี่แหละ
ฉันต้องเอ่ยคำขอโทษ แต่ก็ไม่คิดที่จะให้พวกเธออภัยในความป่าเถื่อนอย่างมีอารยธรรมของพวกเดียวกันกับฉัน...

ฉันเองก็เจ็บปวดหัวใจไม่แพ้กัน ดั่งถูกทำร้ายไปด้วยกัน ฉันภาวนาทุกคืนวัน
ขอให้พวกเดียวกันกับฉัน รู้ซึ้งถึงคุณค่าของมิตรแท้เช่นพวกเธออย่างจริงจังและจริงใจเสียสักที
มิใช่...ชื่นชมพวกเธอ พร้อมๆกับการทำลายล้างไปในคราวเดียวกัน ดั่งที่พวกเดียวกันกับฉันกระทำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันขณะนี้...

ฉันสะอิดสะเอียนมันเต็มทีแล้วเพื่อนเอ๋ย
ฉันเหนื่อยหน่ายมันเต็มที
ฉันเขียนจดหมายฉบับนี้มาถึงเธอ ก็เพื่อเอ่ยคำขอโทษนั่นเอง...


***************************************************************************
เห็นบทความด้านการเมืองกำลังร้อนระอุ เปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่าค่ะ

อันที่จริงบทความทางการเมืองไม่ได้ร้อนระอุแต่อย่างใดหรอกครับ
แต่ความรู้สึกของคนที่แสดงความคิดเห็นเข้ามาอย่างไร้เหตุผล นั่นต่างหากครับที่ร้อนแรง
ถ้าอ่านบทความที่เขียนได้อย่างเป็นเหตุเป็นผล ก็จะได้มรรคผลที่ดีกลับคืนครับ ^^
รู้แต่ว่า ร้อน จริง!
ขอบคุณมากมายค่ะ
บทกวีไพเราะมากๆ(เขียนกลอนไม่ค่อยเก่งเลยค่ะ)
จดหมาย ขอโทษ ของเราดูท่าทางคล้ายๆกันนะคะ
ดีใจจังเจอเพื่อนเก่า(ฮา)
ขอบคุณ คุณ KAi& คุณ Verarit ค่า
^^
เมื่ออาทิตย์ก่อนเพิ่งไปเยี่ยมเพื่อนเก่ามาล่ะ ไปแลภูเขาและลำธารใส ณ ราชบุรี
แม้จะเป็นหน้าแล้ง แต่เพื่อนเก่าก็มิแล้งความงดงามลงเลยครับ ดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า ^^
เวลาเราอยู่ในอ้อมกอดของธรรมธาติ
ไม่ว่าจะเสียงเห่กล่อมของคลื่น ลมทะเล
หรือบทเพลงสีเขียวแห่งหุบเขา
ก็ทำให้เรามีความสุขอย่างประหลาด
ความทุกข์ที่มันทับถมอยู่
ค่อยๆคลาย
เพื่อนเก่าของเรา คอยยืนเคียงข้างและพร้อมที่จะเข้าใจเราเสมอค่ะ
(ตอนนี้อยากไปนอนฟังเพลง ทะเลกับเวลา ข้างๆทะเลแล้วซิ ^^)

RSS

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service