หญิงกลางคนเยื้องกรายเข้าใกล้บูธขายเครื่องสำอางค์นำเข้าราคาแพง ในวัยกว่า 50 เะฮก็ยังดูสง่างาม แม้รูปร่างและสัดส่วนเธอจะคล้อยถอยลงไปบ้าง  เธอปรายตามอง เครื่องสำอางค์ราคาแพงเหล่านี้จะดึงดูดสายตามสามีเธอมากกว่าที่เธอเป็นอยู่ทุกวันนี้หรือไม่
พนักงานขาย หญิง เตร่เข้ามาหา พยายามมองหน้าเธอ แล้วยิ้ม เื้อนเอ่ยวจา
"สวัสดีค่ะ พี่  ตอนนี้ เครื่องสำอางค์ชุดนี้ออกมาซีซั่นล่าสุด เทร็นด์ใหม่นะคะ"
เธอปรายตา ตอนนี้เธออายุ เกือบ 60 ลูกสาวและลูกชายเรียนกำลังจะจบปริญญาตรี แต่ก็ยังมีแรงเร้าใจเล็กๆ ที่อยากจะให้ตัวเองดูสวย และดึงดูด
"ตัวนี้แป้งมาใหม่น่ะคะ ใช้เป็นนาโน เนื้อละเอียดมาก รับรองว่าคุณพี่ใช้แล้วผิวพรรณจะดูอ่อนกว่าวัยลงมาก ไม่ทราบคุณพี่มีสามีหรือยังค่ะ?"
เธอชะงัก ทำสีหน้าเหมือนจะยอมรับ
"นี่แหล่ะค่ะ คุณพี่ ต้องตัวนี้เลยค่ะ ซีซั่นใหม่ล่าสุดสำหรับคุณผู้หญิงอายุ 40"
หญิงกลางคนลังเล แต่ก็หยุดมอง  สีสรรค์ในตู้โชว์สินค้า บนใบหน้าเธอ สีของเครื่องสำอางค์ในตลับ กลุ่มสีที่ทำให้เธอนึกถึง ชายคนนั้น เมื่อสิบเกือบยี่สิบกว่าปีก่อน ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่กลายมาเป็นเทพบุตรของเธอ และนานจากนั้น เป็นสามีของเธอ
"ซีซั่นล่าสุดนะค๊ะ คุณภาพดีมาก คุณพี่จะทดลองใช้ก่อนก็ได้น๊ะค๊ะ"
......
เธอวางชุดเครื่องสำอางค์ลงบนโต๊ะ มันไม่ทำให้เครดิตของเธอในธนาคารลดลงมากมายน่าตกใจ ถึงราคาแป้งและเครื่องสำอางค์ทั้งชุด จะสูงกว่าครึ่งหมื่น
เธอมองมัน มันวางสงบนิ่งอยู่บนโต๊ะ สีสรรค์ที่ทำให้เธอนึกถึงเรื่องราวนานมาแล้ว ผู้ชายคนหนึ่งธรรมดา ที่กลายมาเป็นเทพบุตรของเธอ และพ่อของลูกๆ ของเธอ
......
คาราโอเกะแห่งนั้นคึกคัก ทั้งชายหนุ่มชายแก่แห่กันนั่งจนโต๊ะเต็ม สาวๆ วัยกระเตาะ อาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้ากันแทบไม่ทันมาบริการแขก ชายวัยกลางคน มาพร้อมลูกน้องรุ่นๆ เฟ้นหาโต๊ะที่ดีที่สุดที่หันหน้าเข้าหาจอโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่
...
หญิงวัยกลางคน มองเครื่องสำอางค์ราคาแพงบนโต๊ะ ลูกชายและลูกสาวเธออยู่หอพักที่มหาวิทยาลัยในต่างจังหวัด สิ่งที่คลายความเหงาเธอได้ ก็มีแค่ เดินห้าง ดูละคร แต่ สีของเครื่องสำอางค์ที่ทำให้เธอคิดถึงผู้ชายคนนั้น นับหลายปีที่ผู้ชายธรรมดาที่ผันตัวกลายมาเป็นเทพบุตรของเธอ
เธอยกหูโทรศัพท์
ตื๊ดๆ ๆ ...
""โอ๊ย ป๋าอ่ะ วันนี้หนูตื่นสาย อาบน้ำอย่างเดียว ยังไม่ได้แต่งหน้าเลย" เด็กสาวออดอ้อนในอ้อมกอดชายกลางคน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ แทบจะทันที ชายวัยกลางคน ผล่ะจากเด็กสาวขบเผาะที่เกาะกับเขาราวงูพันไม้เลื้อย
"เดี๋ยว เมียโทรมา" เด็กสาวชะงัก แต่ก็หันไปสนุกกับเพลงบนหน้าจอโปรเจ็คเตอร์
ชายกลางคน ลุกเดินหนีออกมาจากห้องคาราโอเกะส่วนตัว แล้วรับสายขณะประตูยังไม่ปิดสนิทดี เสียงเฮฮาเจี๊ยวจ๊าวของเด็กสาววัยรุ่นยังดังอึงคะนึง
"ฮาโหล พี่ อยู่ไหนค๊ะ" เสียงหญิงวัยกลางคนแว่วมาตามสาย
"อ้าว มีอะไร อยู่บ้านหรือเปล่า วันนี้เซลล์เค้ามาเลี้ยง มีอะไรไม๊"
"เปล่าค่ะพี่" หญิงกลางคนเสียงอ่อย มองดูตลับเครื่องสำอางค์ แล้วรู้สึกถึงราคาของมัน 8,000 บาท
"พี่อยู่ไหนนะค๊ะ รีบกลับไม๊" หญิงกลางคนกล่าว พยายามไม่สนใจเสียงเฮฮาเจี๊ยวจ๊าวที่เธอได้ยิน เธอก็รู้ดี ว่าเค้าอยู่ที่ไหน
"เซลล์เค้ามาเลี้ยง จะเซ็นต์ซื้อเซ้นต์ขาย แค่นี้นะ" ชายกลางคนรีบตัดบทวางหู แล้วจึงเดินเข้าห้อง
เด็กสาววัยกระเตาะคนเดิม โดดเข้าเกาะแขน"ป๋าอ่ะ เมียโทรมาเหรอ 555"
"เมียมาคุม!" เสียงแซวดังลั่นจากเพื่อนร่วมโต๊ะ แล้ววงเหล้าก็ดำเนินต่อไป
"ป๋าอ่ะ ช่วงนี้หนูไม่มีเงินเลย" เด็กสาวกระซฺบข้างหูชายกลางคน
ชายกลางคนโอบกระชับเด็กสาวเป็นเชิงปรลอบประโลม ถ้อยคำแทบไม่เป็นบทสนทนา หากแต่ จับใจความได้ว่า เด็กสาวขอเงินพัน  วงเหล้าในคาราโอเกะก็ดำเนินต่อไป
....
เสียงตัดสายดังตื๊ดๆ
หญิงกลางคนปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่รัดรึง เธอเดินไปห้องน้ำ ที่เธอจ้างผู้ออกแบบตกแต่งด้วยราคาสูงลิ่ว เธออยู่ในบ้านคนเดียว ว้าเหว่
หลังจากอาบน้ำ เธอมาที่โต๊ะเครื่องแป้ง เครื่องสำอางค์ราคากว่าครึ่งหมื่นยังอยู่ในหีบห่อเรียบร้อยดีบนโต๊ะ
เธอมองไปรอบๆบ้าน ไม่เปิดโทรทัศน์ มีแต่เธอกับชุดเครื่องสำอางค์ราคาแพง กระจก และเงาสะท้อนของใบหน้าสง่างาม และมันเคยสวยงาม ของเธอ
เธอมองใบหน้าของเธอในกระจก ใบหน้าที่เคยเฉิดฉาย เปล่งประกาย สวยงาม รูปในกรอบ ชายคนหนึ่งที่ผันตัวเองจากผู้ชายธรรมดามาเป็นเทพบุตรสุุดที่รักของเธอ วันนั้นเมื่อสิบกว่าปีก่อน วันที่เธอเคยเป็นนางฟ้าที่ชายทุกคนสยบยอม

วันนี้
แล้วเธอก็เริ่มน้ำตาซึม
เธอซบหน้า ปล่อยน้ำตาซึมออกมาจากหางตา
และสบถ
"อีผู้หญิงราคาถูก"
โครม! เธอกวาดเครื่องสำอางค์ราคาแพงตกลงจากโต๊ะ
"อีผู้หญิงราคาถูก!" เธอก่นคำสบถออกมาจากกรามที่บดแน่นจนแทบเป็นผง มองดูเครื่องสำอางค์ราคาแพงที่เธอซื้อมา บัดนี้มันกองอิเหล่ะเขละขล่ะอยู่บนพื้น
"เิงินตั้งเท่าไหร่"
"มันซื้อความสวย สด สาวกลับมาหใ้กูได้ไม๊"
"กะลูกอีดอกพวกนั้น" เธอสะอื้น
"มันแค่ อายุ 18- 9"

แล้วเธอก็ร้องไห้โฮ
.........