“สมาธิ”

ขอให้ทุกท่านโปรดอยู่ในความสงบ

ผมกำลังจะกำหนดลมหายใจเข้า-ออกด้วยโปร่งเบา

ได้โปรด อย่าได้ทำลายความสงบงามด้วยความเขลา

ผมกำลังจะทำสมาธิ

ปัง! ปัง! ปัง! โศกนาฏกรรมซ้ำซาก วนมาเรียง

ซี้ด! อูว์! อ้า! มหกรรมความบันเทิง เริงรมย์ กระหึ่มเสียง

ปัง! ปัง! ปัง! ซี้ด! อูว์! อ้า!

ท่ามกลางภาพและเสียง ผมกำลังจะทำสมาธิ

โอ... เกิดแล้ว เกิดมีสมาธิ

แสงทองส่องระยิบ แสงสัจจะวับแวบ

ตัดฉับ เกิดภาพมหาสมุทรเลือดไพศาล

ปีศาจร้ายพ่นไฟจากปาก หนละนาน

แสงทองดับ อันตรธานวับ ลับสิ้นไป

นักแสวงหาตกหลุมความหมายจนขาหัก

นักบริโภคนิยมไม่แยแสประวัติศาสตร์เท่าไรนัก

นักสุขนิยมกินข้าวเหลือบานเบอะ ก็ยังมีผู้คนลุ่มหลงรัก

นักศิลปะยึดติดกลวิธี ลืมวิธีการสื่อสาร

นักสร้างภาพสมมติรายได้งาม ไม่รู้วิธีการแสวงหาความสุขอย่างเรียบง่าย

โสเภณีขอใช้สิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน นักเที่ยวหลบสายตา

ชาวนาก้มหน้าปลูกข้าว จึงถูกงูเห่าลอบกัดตาย

ในขวดเหล้ามีแต่ความว่างเปล่า ความว่างเปล่าที่เป็นพิษ

ในแก้วกาแฟทรงหรูที่ใครใครนิยมเสพ มีเลือดคนผสมอยู่

พิราบสีขาวติดเชื้อไข้หวัดนก แหงนมองพระจันทร์ยิ้มอย่างหงอยหงอย

ผีเสื้อหลากสีไม่กล้าลิ้มเกสรดอกไม้ เพราะสารเคมีพ่นเคลือบ

ประชาราษฎร์จงรักภักดีต่อกษัตริย์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทั้งหมด

สาวกของศาสดาหลากลัทธิ บิดเบือนคำสอน เพื่อผลประโยชน์ส่วนตน

เอ๊ะ! ท่ามกลางวุ่นวาย ก็สามารถทำสมาธิได้

เชิญทุกท่านทำลายความสงบ ผมไม่อ้อนวอน ผมไม่เรียกร้องใดอีก

กาลที่จะตาย ใครรู้?

สถานที่จะตาย ใครรู้?

ตายแล้วไปไหน ใครรู้?

ตายแล้วจะเกิดอีกไหม ใครรู้?

สวรรค์ นรก มีจริงไหม ใครรู้?

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้ คือ

ขณะที่ผมทำสมาธิ หากขาดสติ ก็คงไม่ต่างอะไรกับคนวิกลจริต...

**********