ปลดเปลื้อง   พันธนาการ   แห่งกาลเวลา

    (แอบกด ปุ่ม Pause 1 ที)

พลัดพราก เพื่อปูทาง สู่ ข้างใน

อ้างว้าง เหน็บหนาว เพียงผ่านมาทักทาย

เคยเห็นบ้างไหม " หัวใจตัวเอง "

เดินทางลำพัง ฟังดูธรรมดา ...

เกิดมาลำพัง จากไปเพียงผู้เดียว ฟังดูโดดเดี่ยว

แต่ สัจธรรมกระซิบบอก เช่นนั้น...

เราคือใครกัน ??

ล้วนลูกหลานธรรมชาติ

บางใบไม้เพียง แตกยอดอ่อน แล้วปลิดใบร่วงหล่น

บางหมู่ดอกไม้ ผลิบานในป่าลึก..งามดั่งเวลาได้ถูกสะกดไว้

แม้ไม่เคยมีผู้ใดย่างกราย

ให้เวลา ..............

หลับตาสัมผัสกับสิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ เบื้องหน้า

หัดเดิน ตามเส้นทางสายสงบที่มีชื่อว่า

" แก่นแท้แห่งปัจจุบัน "

ไม่ยึดมั่นเสียดาย กับแห่งที่จากมา

ไม่กลัวเหว่ว้า กับกาลข้างหน้าที่ยังไม่รู้ที่หมาย

มีเพียง ..ระหว่างทาง..

                                          เ ร นั น ท์ /   ปลายฝน 2553