“คำถามชีวิต”

คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา คือ ใคร?

งานที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา คือ งานอะไร?

เวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา คือ เวลาไหน?

มีใครตอบได้ไหม มีใครจะอาสาตอบคำถามเหล่านี้...

“คนที่สำคัญที่สุด คือ ตัวของเรา” ชายหนุ่มตอบ...

“คนที่สำคัญที่สุด คือ พ่อแม่ของเรา” หญิงสาวตอบ...

ตัวของเราก็สำคัญ พ่อแม่ของเราก็สำคัญ

แต่คนที่สำคัญที่สุดในทางธรรมนั้น คือ คนทุกคนที่อยู่ตรงหน้าเรา...

ทุกโมงยามเมื่อประสบพบใครเข้า

ควรปฏิบัติต่อเขาด้วยการมอบความรัก

เมื่อโมงยามมากระชากพรากเขาไป

เราจะได้ไม่ต้องมาโศกเศร้าเสียใจในภายหลัง

ว่าครั้งหนึ่งในกาลครั้งนั้น

เราเคยคิด พูด กระทำต่อเขาด้วยความเลวทรามต่ำใจ...

คำถามต่อไป งานที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา คือ งานอะไร?

“งานที่สำคัญที่สุด คือ งานที่เรากำลังทำอยู่” ชายหนุ่มตอบเด็ดขาด...

เริ่มมองเห็นแนวทางที่ควรกระทำกันแล้วใช่ไหม

งานที่สำคัญที่สุด ก็คืองานที่เรากำลังทำอยู่ในตอนนี้นั่นไง

ปฏิบัติงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดอย่างสุดความสามารถ

ถึงมาดแม้นว่าจะพลั้งพลาด

ก็เพียงยิ้มรับกับทุกปัญหาที่เข้ามากระทบอย่างองอาจ

แล้วเราจะได้พบกับรอยยิ้มอันงดงามสุดแสนสะอาด กลับคืน...

คำถามสุดท้าย เวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา คือ เวลาไหน?

“เวลาที่สำคัญที่สุด ก็คือเวลานี้” หญิงสาวตอบอย่างมั่นใจ...

เวลาที่สำคัญที่สุด ก็คือเวลาที่เรากำลังหายใจ เข้า-ออก อยู่ในตอนนี้

เพราะกาลก่อนมันจบลงแล้ว

กาลข้างหน้ามันยังมาไม่ถึง

เราจึงควรบริหารจัดการปัจจุบันขณะให้ดีที่สุด

ตื่นรู้อยู่กับปัจจุบันให้ดีงาม เมื่อมันกลายเป็นอดีต มันก็เป็นอดีตที่ดีงาม

อนาคตเคลื่อนเลื่อนเข้ามา ก็จะเป็นอนาคตที่ดีงาม...

อย่ามีเวลาให้พ่อแม่ หรือคนที่เรารัก

เพียงแค่วันสำคัญที่ทางราชการบัญญัติตั้ง

อย่าทำให้คนรอบข้างต้องเกลียดชังและเจ็บช้ำ

อย่าทำงานเพียงสุกเอาเผากินให้พ้นผ่านไปเพียงวันวัน

ในอดีตทำไว้ไม่ดี ปัจจุบันแก้ไขให้ผ่องศรี

แล้วอนาคตก็จะเป็นเวลาที่ดีงาม...

ทั้งสามคำถามนี้ ผู้ใดตอบได้ ขบคำถามแตก

ก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ

คุณได้ประสบพบกับความสุขสุดประเสริฐแล้ว

แต่ถ้าหากคุณไม่น้อมนำเอาไปยึดปฏิบัติ

ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

คุณมิได้มรรคผลใดใดจากการตอบคำถามเหล่านี้เลย...

*******************

ป.ล. บันดาลใจจากคำถามในทางธรรมของท่าน ว. วชิรเมธี