“สมบัติทิพย์”
แรกตื่นลูกเอ๋ย สูดเถิดอากาศบริสุทธิ์เอย
ชมเถิดลูกเอ๋ย ดวงดาราสุดโพ้น ยังมิเลือนจากฟากฟ้า
มนุษย์อื่น แม้นว่ายังคงหลงใหลอยู่ในห้วงแห่งนิทรา
ช่างเขาเถิดลูกเอ๋ย เช้าพิสุทธิ์นี้พ่อจะพาเจ้าไปชมสมบัติทิพย์...
ลมโชยโปรยกลิ่นบุปผ สะอาดหอม
ภมรตอมดอมดม แลอภิรมย์ยิ่ง
หยาดน้ำค้างเกาะใบ ดอก ก้าน กิ่ง
ต้องแสงรุ้งสุริยาแวววาวดั่งเพชรพริ้ง เป็นของขวัญกำนัลงามยิ่งแด่โลกา...
หย่อมหญ้าระยับด้วยเพชรน้ำค้าง
แพรวพรายดั่งสมบัติวางไว้ให้แก่เจ้า
วัตถุใดจะงดงามปานเปรียบได้อีกเล่า
วิเศษเพริศแพร้วกว่าตัวเลขบนกระดาษเขลา จำไว้ลูกเอย...
ธรรมชาติลูกเอ๋ย มีคุณค่า
มนุษย์ใดจะกล่าวว่า มูลค่าสำคัญกว่า ช่างเขาเถิด
สมบัติแท้ สมบัติทิพย์ งอกทวีให้ยล สุดประเสริฐ
เมื่อเจ้าลึกซึ้งคุณค่าทางใจ เชื่อพ่อเถิด เจ้าเป็นมหาเศรษฐีในทันทีทันใด...
พระบิณฑบาตลูกเอ๋ย น้อมไหว้พระคุณเจ้า
พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆ์เจ้า หมั่นระลึก
น้อมเอารัตนะทั้งสามไว้ในใจ ลูกพ่อควรหมั่นฝึก
เจ้าจักได้ปลดแอกจากอวิชชาสมใจนึก สมบัติหัวใจนี้ ควรค่าแก่การครอง...
ลูกเอ๋ย ลูกพ่อ เพชรน้ำค้างจากยอดหญ้า ถูกพระสุริยาทวงคืนแล้ว
คติธรรมจากเพชรน้ำค้างอันเพริศแพร้ว สอนเจ้าให้เรียนรู้
ชีวิตบัดนี้ กาลข้างหน้า การจากลา อนิจจังที่เจ้าได้เฝ้าดู
อิ่มธรรมแล้ว หาใช่อิ่มทิพย์ กลับบ้านเถิด แม่เจ้าตำน้ำพริกกะปิ ทอดปลาทู ไว้คอยเรา...
******************
ป.ล. บันดาลใจและคัดคำมาจากงานร้อยแก้วอันเพริศแพร้วของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์
จากเรื่อง “หยาดน้ำค้างคือน้ำตาของเวลา”
Tags:
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by