หวัดดีจ่ะที่รัก

ตอนนี้ 4ทุ่ม50นาที
บรรยากาศภายนอกคล้ายฝนจะตก ท้องฟ้ามีสีเหลืองอ่อนจากแสงไฟบนพื้นที่สะท้อนขึ้นไป

ตั้งแต่หัวค่ำหลังจากวางสายจากเธอ เรานั่งมองแสงไฟบนถนนที่เห็นไกลๆ ผ่านกระจกหน้าต่าง
สักพังก็รู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถที่จะอยู่นิ่งๆได้อีกต่อไป หลังจากพยายามอยู่นาน
หนังสือที่อ่านซ้ำไปมาอย่างไม่รู้ความหมาย (ยังไงก็ต้องกลับมาอ่านตั้งแต่ต้นอีกแน่ๆ)
เวลาที่คืบคลานไปอย่างเชื่องช้า สิ่งต่างๆรอบตัวดูเหมือนจะอ้อยอิ่งซะเหลือเกิน

นั่นเป็นเพราะเธอคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้มันเป็นเช่นนี้
เมื่อไม่มีเธอ ทุกสิ่งราวกับจะหยุดนิ่ง
เราจึงทนอยู่ไม่ได้ ทนอยู่นิ่งๆไม่ได้ ทนอยู่เฉยๆบนห้องไม่ได้
แม้แต่หนังที่พยามจะดูก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย

เราจึงต้องออกไปเดินเล่น เพื่อให้อารมณ์ที่มันคลุ้งในหัวใจเราสงบลงบ้าง
ออกไปมองผู้คน ชีวิตคนอื่นที่กำลังเคลื่อนไหว ปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
ในหมู่คนเหล่านี้มีกี่คนที่กำลังมีความรัก
มีกี่คนที่ตกอยู่ในบ่วงแห่งความคิดถึง หรือเป็นทุกข์เพราะรักเหมือนกับเรา

ราวกับมันจะระเบิดออกมา สิ่งที่อยู่ภายในตัวเรามันกำลังปั่นป่วน เหมือนมีลาวาร้อนระอุ ไหลเวียนอยู่ในตัว
มันเอ่อท้นแทบจะล้นทะลักออกมา บางครั้งปลอดโปร่ง บางครั้งกลับอึดอัด

เราจะควบคุมมันยังไงดี เราพยายามสงบสติอารมณ์ด้วยการเดิน
แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย ยิ่งพยายาม มันก็ยิ่งยากขึ้น


สิ่งเดียวที่จะทำให้มันบรรเทาลงได้ สำหรับเราแล้วก็คือการเขียน

พลังของการเขียนสามารถปลดปล่อยเราได้ สามารถบรรเทา ความคิดถึงที่เรามีต่อเธอลงได้บ้าง

"เมย์"

อยากเรียกชื่อนี้ไปตลอดทั้งชีวิต

วันนี้รู้สึกคิดถึงเธอที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมาเลย
ถ้าได้มองตา กุมมือ จูบ โอบกอด สัมผัสกับเธอคงจะวิเศษที่สุดเลย

ก็ได้แต่หวังว่าเธอจะเป็นคนๆนั้น
ชีวิตของเราทั้งคู่จะได้ อบอุ่นและปลอดภัย

ดีใจที่ได้รัก และถูกรัก

"เราเป็นเพียงคนธรรมดาจนกว่าจะมีใครมารัก" เคยได้ยินมาจากไหนไม่รู้


เคยอ่านเรื่องเจ้าชายน้อยไหม

เจ้าชายน้อยอาศัยอยู่บนดาวดวงนึง ซึ่งมีแค่ต้นกุหลาบอยู่ต้นนึงกับภูเขาไฟอีก 2 ลูก
เจ้าชายน้อยรักต้นกุหลาบของเขามาก เขาล้อมรั้ว รดน้ำต้นกุหลาบของเขาทุกวัน

วันนึงมียานอวกาศมารับเจ้าชายน้อยไปเยี่ยมดวงดาวต่างๆ
แล้วก็มาถึงโลก ได้มาเจอต้นกุหลาบสวยงานออกดอกบานสะพรั่งมากมาย
ตอนแรกเขารู้สึกเศร้าใจมาก ว่าทำไมเขาทำเหมือนคนโง่ ร้อมรั้ว รดน้ำต้นกุหลาบของเขา
ในเมื่อมันก็ไม่ได้พิเศษไปกว่ากุหลาบที่โลกนี่เลย

แต่แล้วเขาก็มาคิดได้ว่า เขาไม่ได้รักต้นกุหลาบบนโลกนี่เลย
ที่เขารักคือต้นกุหลาบ บนดาวของเขาต่างหาก
เขาไม่ได้รักมันเพราะมีดอกที่สวยงาม
แต่เป็นเพราะเขาได้ รดน้ำ ดูแลรักษามันมาโดยตลอดต่างหาก
ดอกที่สวยงามนั้นเกิดจากความรักของเขา

ความรักทำให้คนธรรมดา สิ่งธรรมดา พิเศษขึ้นมาได้

"เมย์คือคนพิเศษของเรา"

ในโลกนี้มีผู้คนมากมาย แต่มีเพียงไม่กี่คนที่ผ่านเข้ามาทำให้เราได้หายเหงา
มีเพียงคนเดียวในจำนวนนั้นที่จะทำให้หัวใจเราอบอุ่นและชุ่มชื่น
และลบคำถามที่ก้องดังอยู่ในหัวเราตลอดว่าเราเกิดมาทำไม

ไม่รู้ว่าตอนนี้อุณหภูมกี่องศา
ไม่รู้ว่าความคิดถึงของเราจะแทรกผ่านสายฝนไปได้ไหม หรือกระเจิงตกหล่นไปบ้าง

ก็หวังว่ามันจะไปไกลพอที่เธอจะรับรู้มันได้

จะเที่ยงคืนแล้ว คิดถึงเมย์เหลือเกิน
ท้องฟ้ายังเป็นสีเดิม แสงไฟที่นอกหน้าต่างก็ยังคงเดิม

เคยดูหนังเรื่อง  As Good as It Gets ไหม
 
เป็นเรื่องของนักเขียนคนหนึ่งที่มีนิสัยแย่ ปากร้าย พูดจาไม่เข้าหูคน มองโลกในแง่ร้าย
และเรื่องราวก็ดำเนินไป
เขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง

ทุกครั้งๆที่เจอเธอ เขาไม่เคยพูดดีกับเธอเลย

มีแต่เสียดสี ประชดประชัน แต่เธอก็เข้าใจเขา
และประโยคหนึ่งที่เขาเอ่ยกับเธอก่อนหนังจะจบ มันแทนทุกถ้อยคำและมีความหมายมหาศาล
 
"คุณทำให้ผมอยากเป็นคนที่ดีกว่านี้"  อยากพูดคำนี้กับเธอเหลือเกิน


คิดถึงสุดหัวใจ

เจ๋ง
13 ก.ย. 52