ภาพโดย ไก่ ดีแล่น

สนามเด็กเล่น

พี่ชายวัยราวเก้าขวบ

น้องสาววัยราวหกขวบ

สองพี่น้องช่วยกันใช้ชอล์คสีขาวขีด ลาก โยง วาดเป็นเส้น

วาดเป็นรูปบ้าน วาดเป็นรูปสนาม วาดเป็นรูปตามจินตนาการเล่น

สองพี่น้องช่วยกันวาดรูปลงบนพื้นถนนลานซีเมนต์ในซอยบ้าน

พี่ชายเดินนำหน้าน้องสาว

น้องสาวเดินตามพี่ชาย

สองพี่น้องเล่นสมมติว่ากำลังเดินทางคดเคี้ยว ลัดเลาะ ระยะทางไกล

เดินทางผ่านเมือง เดินทางผ่านป่า เดินทางไปในดินแดนแปลกใหม่

สองพี่น้องหัวเราะคิกคักขณะร่วมทางเดินกันเรื่อยไป ทั้งสองดูมีความสุข

ปิ๊นๆ! ปิ๊นๆ!

เสียงแตรรถยนต์ดัง ตามมาด้วยเสียงลั่นจากผู้ใหญ่

“ไอ้หนู! หลีกไปๆ! เกะกะขวางทาง!” สองพี่น้องตกอกตกใจ

รถยนต์ของผู้ใหญ่ขับเคลื่อนเลื่อนผ่านไป

รถทับรูปวาด รูปวาดลบเลือนเว้าแหว่งหาย

พี่ชายหยิบชอล์คแต่งเติมวาดรูปที่แหว่งขึ้นใหม่

น้องสาวยิ้มดีใจ ดินแดนสดใสของเรายังคงอยู่...

*********

ป.ล. บันดาลใจบทกวีนี้จากการที่วันนี้ได้ใช้เวลาในการเดินเท้าเพื่อไปซื้อสีมาวาดรูป ด้วยการเดินลัดเลาะไปตามซอยต่างๆ ใช่...ก็ดังเช่นเคย เผื่อว่าการเดินเท้าไปตามที่ต่างๆเช่นนั้น อาจจะนำมาซึ่งแนวความคิดใดๆกลับมาสร้างสรรค์เป็นผลงานดังเช่นที่เคยทำ และแล้วก็ได้เดินไปพบเจอกับสองพี่น้องคู่หนึ่ง ทั้งสองกำลังเล่นสนุกด้วยการใช้ชอล์คสีขาววาดเป็นรูปต่างๆ คล้ายๆกับเกมบันไดงูอะไรแบบนั้น ผมจึงหยุดยืนดูน้องๆเขาเล่นกันอยู่ครู่ใหญ่ ก็พลันเกิดเป็นผลงานขึ้นมาภายในหัว และนำมาแต่งเติมเสริมเป็นผลงานนี้นั่นเอง...