ภาพโดย ไก่ ดีแล่น

"ขอบคุณที่ยังเห็นในคุณค่า(สันติภาพ)"

เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ในช่วงยามบ่ายอ่อนๆที่อากาศร้อนจัดๆ บุรุษไปรษณีย์ผู้หนึ่งได้ฝ่าด่านความร้อนระอุของระยิบแดดเพื่อแวะมาส่งพัสดุให้กับผม เมื่อผมรับพัสดุนั้นมาด้วยจิตใจอันขอขอบคุณต่อบุรุษไปรษณีย์เสร็จสรรพ ซึ่งโดยนิสัยส่วนตัวที่ผมมักแกะซองเพื่อเปิดดูพัสดุก่อนที่จะอ่านจดหมายที่แนบมาด้วยเสมอนั้น ก็ได้สร้างความรู้สึกฉงนใจให้แก่ผมอย่างแรง เพราะพัสดุที่ส่งมาถึงผมมันเป็นผ้าใบหนึ่งผืน(ผ้าใบเอาไว้ใช้สำหรับเขียนรูป) มีขนาดกว้างคูณยาวราวๆหนึ่งเมตร คำถามก็พลันเกิดขึ้นในใจของผมในทันทีที่เห็นพัสดุนั้น...

“ใครกันที่ส่งผ้าใบมาให้? ส่งมาให้ทำไม? เอาไว้ใช้ทำอะไร? และส่งมาให้โดยมีจุดประสงค์ใด?(หว่า)” ก่อนที่คำถามมันจะบานเบอะเยอะแยะจนเต็มไปทั้งหัวกบาลโดยที่ไม่เกิดประโยชน์ใด ผมจึงรีบเปิดอ่านข้อความในจดหมายที่แนบมาด้วยเพื่อสร้างความกระจ่างให้แก่ตนเอง โดยเนื้อหาและใจความสำคัญ(ด้วยการคัดย่อ)ภายในจดหมายก็มีดังต่อไปนี้...

"เนื่องด้วยฝ่ายเครือข่ายการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ร่วมกับ สถาบันปรีดี พนมยงค์ ได้จัดโครงการ “ศิลปะกับสังคม ในวาระครบรอบ ๑๑๐ ปีรัฐบุรุษอาวุโส ปรีดี พนมยงค์ : จิตวิญญาณปรีดี พนมยงค์ เพื่อประเทศชาติและราษฎรไทย" (ศิลปะจัดวาง)

โครงการฯมีวัตถุประสงค์สำคัญเพื่อเผยแพร่และกระตุ้นให้เกิดการสร้างสรรค์ การแสดงออกถึงแนวความคิดในเรื่อง “สันติภาพ”

ในฐานะที่ท่านเป็นผู้สร้างผลงานศิลปะที่ผ่านการพิจารณาแล้วว่าให้ความสำคัญกับการสร้างสรรค์และการขับเคลื่อนสังคมด้วยหลักแนวคิดในเรื่องสันติภาพ จึงเรียนมาเพื่อขอเชิญให้ส่งผลงานศิลปะเข้าร่วมแสดง ทั้งนี้โครงการได้ทำการจัดส่งผืนผ้าสีขาวขนาด ๑x๑ เมตร พร้อมทั้งข้อมูล เรื่องราว ของวันสันติภาพไทย ฯลฯ

จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งมา ณ โอกาสนี้..."

เมื่อผมอ่านข้อความภายในจดหมายที่แนบมาด้วยจบลง ผมก็รู้สึกเป็นสุขใจและรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งที่มีผู้เล็งเห็นถึงคุณค่าและให้ความสำคัญกับผมถึงเพียงนี้ ว่าผลงานศิลปะที่ผมสร้างสรรค์ขึ้นมาโดยตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมานั้น ยังมีผู้ที่เห็นถึงคุณค่าอยู่เสมอ ซึ่งนับเป็นแรงกำลังที่เปี่ยมค่ายิ่งสำหรับผม อย่างน้อยๆผมก็จักได้มีกำลังใจสร้างสรรค์ผลงานศิลปะสืบเนื่องต่อไปอย่างสุขใจ

แน่แท้ว่าพัสดุและจดหมายเช่นที่ส่งมาถึงผมนี้ มิใช่มีเพียงแค่ผมเท่านั้นที่ได้รับ ยังมีศิลปิน ผู้สร้างงานศิลปะหลากแขนง และประชาชนโดยทั่วไปที่มีแนวคิดในเรื่องสันติภาพ ก็ได้รับผืนผ้าและจดหมายเฉกเช่นกันกับผม เพื่อจะนำเอาผืนผ้านั้นไปสร้างสรรค์เป็นผลงานศิลปะตามแนวทางของแต่ละคนโดยเพื่อที่ทางโครงการฯจะได้ทำการผนึกผลงานจากผู้เข้าร่วมทั้งหมดเข้าด้วยกันเป็นผลงานศิลปะติดตั้งจัดวาง เพื่อจัดแสดง ณ สถาบันปรีดี พนมยงค์ ในระหว่างวันที่ ๒-๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๓ และจัดเตรียมทำสูจิบัตรประกอบนิทรรศการต่อไป

ซึ่งถือได้ว่าเป็นเกียรติยิ่งที่ผมได้มีโอกาสและได้มีส่วนร่วมเพื่อขับเคลื่อนสันติภาพร่วมกับสังคมในวงกว้างอย่างจริงจังในอีกหนึ่งวาระสำคัญ

ผมจึงเขียนบันทึกนี้เก็บเอาไว้ เพื่อจะได้ระลึกถึงว่า ยังมีกลุ่มคนที่เล็งเห็นถึงคุณค่าและให้เกียรติในผลงานศิลปะของผมอย่างแท้จริง ขอบคุณครับที่มองเห็นถึงคุณค่าของกันและกัน ทั้งนี้และทั้งนั้นก็เพื่อสร้างให้เกิดเป็นสันติภาพและความผาสุกของสังคมไทยร่วมกันสืบไป ขอบคุณจากหัวใจครับ