ย้อนไปเมื่อ วัยมหาวิทยาลัยปี 1...

ฉันมีเพื่อนสนิทกับเค้าอยู่ 1 คน ชื่อว่า นายเผ่าพล

พลเป็นชายหนุ่มผิวขาว ใส่แว่น หน้าตาดี แบบเด็กเรียน  แต่ดันเรียนไม่ได้เรื่อง

แถมอายุมากกว่าฉัน 2 ปี เลยพยายาม ให้ฉัน เรียกว่า พี่ มาตลอด แต่ไม่สำเร็จ 

และ เผ่าพลคนนี้เอง ที่เซ้าซี้ ให้ฉัน ลองโน่นลองนี่ ที่แปลกใหม่อยู่ตลอดเวลา

เช่น เมื่อคราว ฤดูสอบ มาเยือน ครั้งโน้น

ฉัน กับ พล ก็มัก ชวนกันไป ซื้อ เสบียง ไว้กินแก้เครียด เวลาอ่านหนังสือ

และ สิ่งที่ฉัน ไม่พลาดจะหยิบ มาด้วย ก็คือ นมรสโกโก้ 1 ขวดกลาง

พลมัก เหยียดหยาม ฉันเสมอว่า  " เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม"

ว่าแล้ว ก็หยิบ กาแฟกระป๋อง ที่ตัวเองชอบ มาใส่มือ ของฉัน

" กินนมแล้ว มันทำให้ ง่วง รู้ไหมเนี่ย ลองกาแฟเหอะ  ตาสว่าง แถมอร่อยด้วยนะ เด็กน้อย "

( แต่ กาแฟที่พลเอามาให้ ก็เป็นกาแฟรสนม / แอบใจดี )

" กินแล้วง่วง ก็ยังดี กว่า กินแล้วโง่ แบบพลนะ  แต่ก็ ลองดูก็ได้"

ฉันก็เลย ริดื่มกาแฟ ตั้งแต่วันนั้น…

เพียงเพราะอยากรู้ถึงฤทธิ์ ของคาเฟอีน ในน้ำดำๆ ขมๆ นี้ว่า จะช่วยทำให้ตาสว่างได้ จริงหรือ

…ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว  เวลาในชีวิตของฉัน จะเพิ่มขึ้นบ้าง ไหมนะ ??....

           จะว่าไปแล้ว  ตอนนั้น ฉันก็ยังลังเลใจอยู่

ระหว่าง  เอ็มร้อยห้าสิบ กับ กาแฟกระป๋องหลากยี่ห้อ

ที่แข่งกันเย็นอยู่ในตู้แช่ ที่ 7-11

เลยตัดสินใจ ซื้อมาลองให้หมด…( เพื่อโชว์เหนือ เพื่อนพลได้อีกทาง )

แล้วก็พบว่า  กาแฟดูจะเข้าท่ากว่าแฮะ… -_____- "

           หลังจากนั้น  ฉันก็ค่อยๆ ทำความรู้จัก กับเครื่องดื่มสุดคลาสสิกนี้ ทีละน้อย …

           จากประสบการณ์ครั้งแรก 

           สอนให้รู้ว่า กาแฟ ไม่ใช่น้ำเปล่า ที่คุณจะดื่มแบบ ซัดโฮก ทีเดียวหมดได้…

เพราะมันจะทำให้คุณ…

           … ใจเต้นแรงเหมือนกำลังตกหลุมรัก ( นางแบบ AV )

           … ปวดหัว  ตาสว่าง  แต่สมองไม่ แล่น ( เหมือนเดินห้างกับแฟน แล้วกิ๊กโทรมา )

           … และในที่สุด…   เมื่อคาเฟอีนสิ้นฤทธิ์   คุณจะเฉื่อยเนือย หมดอาลัยตายอยาก

                ( เหมือนโดนแฟนจับได้ แถมกิ๊กบอกเลิกอีก เฮ้อออ !!! )

          นายเผ่าพล  แนะนำให้ นอนเอาแรงสักงีบ เพื่อตื่นขึ้นมา

          ชิมกาแฟรสชาติใหม่ๆ ( และ ทดลองคบกับเค้าเป็นแฟน )

แต่เหตุการณ์เช่นนี้ จะไม่เกิดขึ้นเลย

ถ้าได้เข้าใจคำว่า  “ การละเลียด  ” และ  “ อารมณ์  ค่อยเป็น ค่อยไป ”  

                โลกข้างนอก จะหมุนไว แข่งกันไปไหน ก็ปล่อยๆไปก่อน

                เมื่อถึงช่วงเวลา ของ กาแฟ ครั้งใดๆ ก็ตาม ควร ใช้ ให้ไหลไปช้าๆ  

                อย่างที่ พลชอบพูดว่า  "  กลับมา Slow down  สักครั้ง Please !! "

             อีกขั้น ของสิ่งที่ฉันคาดหวังกับเครื่องดื่มสีน้ำตาลนี่ ก็คือ ความอร่อย …

สองสามปีต่อจากนั้น ฉันกับนายเผ่าพล มัก ชวนกันไปชิม กาแฟ ตามที่ต่างๆ  

           ตั้งแต่ กาแฟ ร้านอาแปะ ข้างๆ หอพัก ถุงละแค่  8 บาท  

จนถึง ไอริช คาปูชิโน  กาแฟสดใส่ น้ำผึ้ง จาก สตาร์บัค คอฟฟี่  แก้วละ แลกข้าวได้ 3 มื้อ โน่น 

           เข้าใจว่า  “ เอสเพรสโซ , มอคคาชิโน , ลาเต้ , อเมริกาโน”  

และ “ซานดิเอโกมาราโดนา ”(ขำหน่อย น่า นะ ^^ )

ก็คือกาแฟเย็น รสชาติเดียวกันหมด  ถ้าวางขายอยู่ใน กระท่อมกาแฟโนเนม ตามปั๊มน้ำมัน…

          รู้แล้วว่า  เพื่อนบ้าๆ ที่ชื่อ เผ่าพล ชงกาแฟสด ได้สวยงาม มาก

โดยเฉพาะ ลาเต้ที่มีมีลายรูปหัวใจ  แถมยัง ทำอาหารไทย ได้อร่อยอย่าบอกใคร  

         และสุดท้าย หลายชั่วโมง ที่เราเคยผ่านมาด้วยกันนั้น ...

   เราต่าง หลงรัก ความเงียบ และกลิ่นหอมๆ ในร้านกาแฟ เช่นเดียวกัน   

มารู้ตัวอีกที … ฉันก็ติดใจใน น้ำดำๆ ขมๆ นี่ จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว…