กลับมาสู่คำถาม รำคาญใจ ที่ว่า

แล้ว  REACTION ของ แรงโน้มถ่วง ล่ะ

มันคืออะไรกัน  ทำไมไม่เคยมีใครพูดถึง ??

พลังงานนี้ เทียบเท่ากัน กับ พลังที่ยึดดาวเคราะห์ต่างๆ ให้หมุนรอบดวงอาทิตย์

ให้ไม่หลุดออกจากวงโคจร ( นี่ขนาด มีค่าน้อยสุดใน 4 แรงบนโลกแล้วนะ )

หาก แรงโน้มถ่วงยึดให้เรา ต่ำติดดิน และกระทำต่อเราตลอดเวลา

พลัง REACTION ที่ยังไม่เคยมีใครตั้งชื่อนี้ อาจทำให้เรา บินสูงขึ้นสุดฟ้า

เพราะ 2 แรงนี้ สมดุลย์กันอยู่ เราก็เลย เดินดิน กินข้างแกง อยู่ทุกวี่วัน

พลังงาน ที่ไม่ธรรมดา และมีค่า อเนก อนันต์ …

ลองคิดกันเล่นๆ ดูสิว่า ...................................

แรงอะไรกันนะ ที่ทำให้ ดอกไม้เล็กๆ แตกยอด อ่อน โผล่พ้น ขึ้นจากพื้นผิวดิน...

แรงอะไรกันนะ ที่ทำให้ ลูกเจี๊ยบ เอาหัวเล็กๆ ผลัก เปลือกไข่ให้แยกออก

                       เพื่อลืมตา มาร้อง จิ๊บๆ...

แรงเดียวกันนี้หรือเปล่า

                       ที่ส่งพลังลุกขึ้นสู้ ให้กับวีรบุรุษ ในวินาที ไร้สิ้นหนทาง กระทั่งแลก 

                       ด้วยชีวิต ก็ไม่คิดเสียดาย...

เป็นพลังเดียวกันนี้ใช่หรือไม่

                       ที่สร้าง ประกายในดวงตา ของเรา

                       ผลักดันเราให้ ดำเนินชีวิตต่อไปได้

                       ในโลก ที่ยากขึ้นทุกวัน

หรืออาจเป็น แรงที่ วิชา ฟิสิกส์ เคมี ไม่มีคำอธิบาย

               มันคืออะไรกันนะ ?

ในช่วงขณะนั้น

ฉันเรียนอยู่ ชั้น ปี 2 หรือ 3 ก็จำไม่ได้

ของคณะวิศวกรรม เคมี ( ที่พลัดหลงเข้ามาใน Portfolio แห่งนี้ )

ปลายภาคมาเยือนไม่ทันตั้งตัวตามเคย…

หนังสือ หนังหา ที่จะสอบ แทบไม่ได้อ่าน เพราะใส่ใจกับคำถามบางอย่างมากกว่า

ช่วงนั้น มีวิชาที่ น่ากลัว อยู่วิชาหนึ่ง

สมมุติว่า ชื่อ Transformers 2

ซึ่งป็น ภาคต่อ ของวิชา Transformers 1

หาก ได้ แค่ D+ ในวิชา Transformers 1 เช่นฉัน แล้ว

วิชาที่ต่อกันไป เป็น ภาค 2 ภาค 3 นั้น

แค่ ไม่ F ก็บุญโขแล้ว >*/span>

แต่ความแน่นอน ก็ตั้งอยู่บนความไม่แน่นอน อีกที

เกรด A วิชา Transformers 2 มีชื่อ ฉันขึ้นอยู่ด้วย  

เนื่องจากว่า ภายในข้อสอบ นั้น

แทบจะไม่ได้ถามคำถามที่หาได้ใน Text ที่เรียนมาทั้งเทอมเลย

แต่ดัน บังเอิญ มีเรื่องที่เป็นคำถามค้างคาใจ ของฉันผสมอยู่ด้วย

ฉันตอบเพื่อนๆ ไปตามตรง ว่า " กรู อ่านหนังสือ ผิดเล่ม "

ย้อนกลับไป ช่วงที่จำเป็นต้องอ่านหนังสือสอบ วิชา Transfomers2 เสียที

หลังจากที่ฉันมัวแต่ค้นคว้า อีกคำถาม

ที่ไม่มีทางออกสอบ ( แต่สุดท้ายแล้ว มันออกมาโยงกันซะงั้น )

เมื่อเวลากระชั้นเข้ามา

ความกดดัน ก็ คูณ 2 เข้ามาด้วย

เทศกาล สอบ ทุกรอบ ฉันมักมานั่ง สงบจิตใจ ที่บ้านอากง อาม่า

และที่นั่งอ่านตำราประจำตัวก็คือ

บนชั้นลอย

ครั้งนี้ก็เช่นเคย ...

แต่อาการเครียด คงปิดเอาไว้ไม่อยู่ ( เวลานอน ไม่ยอมนอน / เวลากิน ไม่ยอมกิน )

เกือบเที่ยงคืน ของ วันที่ 2 ที่ คร่ำเคร่ง กับหนังสือ หนังหา

อากง ก็เดินผ่านมาที่หน้าโต๊ะ ที่เป็นทางผ่าน ไปเข้าห้องนอน

ท่านกล่าวลอยๆ ขึ้นว่า

" จ๊อนั๊ง อายโทยมิไก๊ ม๊ายโทย คะกึ๋ง "

( เกิดเป็นคน  เวลาจะมองอะไร อย่ามองให้มันใกล้มากนัก )

ว่าแล้ว ก็เดินผ่านไปช้าๆ หน้านิ่งๆ ตามสไตล์...

อากง เอาอีกแล้ว

และฉันก็เพียงเข้าใจตามรูปประโยค ง่ายๆนั้น

อากงคงกลัวว่า ฉันจะสายตาสั้นกระมัง

แต่ เอ๊ะ!  ฉันก็ออกจะมองตั้งห่าง

เวลานั้น ฉันก็เอะใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีเวลามาใคร่ครวญ อะไรมาก

ขอคั่นไว้เท่านี้ก่อนนะคะ >< ตัวหนังสือเกินอีกแล้ว