“ผู้ประท้วง”

“สวัสดีค่ะพี่หมู”

“สวัสดีครับคุณชมพู่”

“เอ๋?...ไกลๆนั่น ใช่คุณเต้าหู้หรือเปล่า”

“น่าจะใช่นะครับ แหม...คุณเต้าหู้ก็ตื่นแต่เช้า”

“งั้นเราสองลองไปชักชวนเขามาร่วมเดินขบวนประท้วงในเช้านี้ด้วยกัน”

“สวัสดีจ้ะพี่ข้าว”

“สวัสดีเช่นกันน้องกะทิขาว”

“พี่กำลังจะไปร่วมขบวนประท้วง จะไปด้วยกันหรือเปล่า?”

“ไปสิคะ...น้องตื่นแต่เช้าก็เพื่อการนี้แหละค่ะพี่ข้าว”

“ดีครับ...ถ้าอย่างนั้นเราชาวผู้ประท้วง มาร่วมเดินขบวนไปด้วยกัน”

“เฮ้ย!...เอ็งดูน้องมะนาวนั่นสิ เห็นแล้วเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟัน”

“พับผ่า!...คุณน้องเธอแต่งตัวได้เปรี้ยวดีจริง เธอจะเปรี้ยวสะใจอะไรได้ปานนั้น”

“ว่าแต่...ไอ้มะละกอเกลอรัก เอ็งจะมาเดินเบียดข้าทำไมกัน?”

“ก็นะ...ไอ้ปูเค็มเพื่อนยากเอ๋ย เช้านี้มีผู้ประท้วงเยอะแยะเต็มไปหมดเลย”

“อืมๆ...โทษทีว่ะ ซอยมันเล็กแคบน่ะ ฉันก็เลยเผลอบ่นกระทบเกลอไป โอ...โทษที”

คุณชมพู่ คุณหมู คุณเต้าหู้ คุณพี่ข้าว

น้องกะทิขาว เสริมด้วยสาวมะนาว

อีกทั้งนายมะละกอ นายปูเค็ม ก็ล้วนพากันออกมาเดินขบวนตั้งแต่เช้า

พวกเขาเดินเบียดกันอยู่ในซอยเล็กแคบและแสนยาว

มุ่งพากันไปสู่จุดหมาย ณ ปลายทางเดียว...

อันที่จริงมิได้มีผู้ประท้วงอยู่เพียงแค่นั้นหรอกนะ

เช้านี้ยังมีทั้งคุณไก่ คุณกุ้ง คุณผักบุ้ง คุณถั่วงอก

 คุณเนื้อเค็ม คุณข้าวเหนียว คุณมะม่วง คุณกล้วยปอก

คุณกะหล่ำ คุณปลาทู คุณปลาหมึกผิวขาววอก

ทั้งหมดทั้งมวล ต่างชวนกัน ออกเดินทาง เพื่อมาประท้วง เรียกร้องสิทธิอันพึงมี...

“เราต้องการอิสรภาพ เราต้องการการปลดปล่อย!!!”

“เราอดทนต่อไปไม่ไหวกับการที่จะต้องรอคอย!!!”

“จงปลดปล่อยพวกเราให้เป็นอิสระ ณ บัดเดี๋ยวนี้!!!”

และแล้วผู้ประท้วงเท่าที่มีมา ก็ร่วมใจกันกู่ก้องร้องตะโกน

ด้วยสโลแกนแกร่ง เพื่อเสริมพลังกร้าว จนดังลั่นว่า... “ปู้ด!...แพร่ดๆ!...ปิ๊ด!”

“อูย...เช้านี้ออกมากันให้พรืด”

“อืมๆ...ปู้ด!...ปู๋!...แพร่ดๆ!”

“อูย...ปริ๊ด!...ปู๋!...ปู้ด!”

“อืมๆ...ปู๋!...ปริ๊ด!...แพร่ด!”

“ปิ๊ด!...ซี้ด...ด...ด...แสบตูดว่ะ!”

**********************

ป.ล.  ช่วงนี้ผมไม่สามารถเขียนงานอะไรที่มันสร้างสรรค์ได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว 

สภาพของสังคมและการเมืองในห้วงช่วงเวลานี้ มันก็คงไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากเศษซากและกากอาหารที่เน่าเหม็น ซึ่งผสานตัวรวมกันจนเป็นพิษแก่ท้องไส้ แล้วพากันหลั่งไหลออกมาจากรูทวารหนักของผม ใช่...ผมอยากถ่ายมันทิ้งลงโถส้วม

ครับ...ช่วงนี้ผมสร้างงานเขียนได้ดีที่สุดได้เพียงแค่เท่านี้จริงๆ ต้องขออภัยต่อบรรดาแฟนคลับทั้งขาประจำและขาจร ผมเขียนงานให้มันดีไปมากกว่านี้ไม่ได้...ผมขอโทษที่ต้องทำให้ผิดหวัง

ครับ...เพราะช่วงนี้ผมปวดขี้ลูกเดียว ไม่มีอารมณ์สุนทรีย์! (ฮา)